“ที่นั่นเหรอ” ฉันถามเสียงอ้อมแอ้ม รู้สึกว่าตัวเองเสียมารยาท แต่ไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องไปเจอพวกเขาให้ได้ ยิ่งพวกเขาอยู่ที่นั่น พวกเขาอาจจะยิ่งอ่อนไหวง่ายขึ้นก็ได้ ใครจะรู้ล่ะ!
“อืม ที่นั่นแหละ ยังอยากไปอยู่มั้ยล่ะ” คนตัวสูงทำทีเหมือนไม่ใส่ใจกับสิ่งที่พูดนักแต่เขากลับสาวเท้าเร็วขึ้นจนฉันแทบจะเดินตามไม่ทัน
“ฉันไม่ถือสาหรอก ยังไงเขาก็เป็นพ่อนายนี่” ฉันยิ้มเป็นนางงามพันธมิตร แม้ฉันจะรู้ว่าฉันอาจจะฉิบหายในภายหลังแต่ถ้าฉันไม่เจอ ฉันก็คงซี้แหงแก๋อยู่กับหมอนี่ไปตลอดชาติ ต่อให้ตายกลายเป็นหมา เขาก็คงจะไล่ล่าจนวันสิ้นโลกนั่นแหละ
“เอ่อ... แต่ฉันถามได้รึเปล่า ถ้านายไม่อยากตอบก็ไม่ต้องตอบก็ได้นะ”
“ว่า”
“พ่อนายโดนคดีอะไรเหรอ”
“...” ไลท์ชะงัก
“ไม่อยากตอบก็ไม่ต้องตอบหรอก ฉันเสียมารยาทเอง ฉันขอโทษ” ฉันรีบออกตัวทันทีที่เห็นสีหน้าของเขาเปลี่ยน แค่เขาเลื่อนสายตามาที่หน้าฉัน ใจฉันก็วูบไปที่ตาตุ่ม รู้สึกเหมือ
