โห เขาเป็นคนยังไงของเขาเนี่ย!
ไม่รู้จักแม้แต่มารยาทขั้นพื้นฐานเลยเหรอ ยิ่งฉันรู้จักเขามากขึ้น ฉันยิ่งอยากเห็นหน้าพ่อเขา อยากจะรู้เหลือเกินว่าได้รับการอบรมสั่งสอนมายังไง!
“ไม่ได้!” ฉันใจแข็งปฏิเสธเขาด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด ถ้าฉันยอมเขาตลอด ฉันจะต้องโดนเขากินแน่ หากแต่ฉันใจกล้าได้สามวิ พอสบตาดุๆ นั่น ใจฉันก็แป๊วอีก “...ห้องฉันรก ฉันไม่อยากให้นายไป”
เบื่อตัวเองจริงๆ ;_;
“ฉันไม่ถือ”
“ฉันถือนี่”
“ฉันก็บอกว่าฉันไม่ถือไง” เขาเสียงเข้มขึ้นและในจังหวะนั้น สัญชาตญาณเอาตัวรอดฉันมันก็ทำงานอัตโนมัติ ฉันรู้ว่าหนียังไงก็หนีไม่พ้น ยังไงเขาก็ตามไปที่บ้านฉันอยู่ดี แต่ตอนนี้ฉันต้องหนีก่อน ฉันสะบัดแขนของเขาแล้วเดินถอยหลัง ทำท่าจะวิ่ง
“ฉันบอกว่าฉันถือไง!” ฉันว่าแล้วถอยหลังเร็วๆ ไลท์เดินตามมาทำหน้าหงุดหงิด และก่อนที่แขนของเขาจะคว้าตัวฉัน ฉันก็แปลงร่างเป็นเดอะแมททริกซ์หลบองศาแขนของเขาแบบเฉียดฉิว ปลายนิ้วค
