ตอนที่ 7 โค้งสปิริต 1
678 Words
ตอนที่ 7
โค้งสปิริต 1
หมี่ขาวพาร่างกายที่กำลังอยู่ในสภาวะช็อกสุดขีดเดินไวๆ เข้าไปหากลุ่มเพื่อน เฟิร์สที่กำลังหัวเราะกับเพื่อนในกลุ่มเป็นคนแรกที่เห็นเธอจึงรีบตะโกนเรียก
"หมี่ มานี่เร็ว"
"ไอ้หมี่ รูปนั่นคืออะไรวะ" เฟิร์สเดินแยกออกมาถาม หน้านิ่วคิ้วขมวดเหมือนคนเป็นพ่อจับได้ว่าลูกสาวแอบมีแฟน
หมี่ขาวยังหัวเราะไม่ออก สมองยังเบลอกับเรื่องเมื่อกี้ไม่หาย ไม่ใช่เพราะเก้าอี้แท็กเธอแล้วลงแคปชันแบบนั้น แต่เป็นเพราะตกใจที่อยู่ดีๆ เขาก็โพสต์ลงเฟซบุ๊กส่วนตัวแถมยังเป็นเฟซที่มีคนติดตามเยอะมากๆ เยอะจนถ้าหากประคองสติไม่ได้อีกนิด เธอแน่ใจว่าโทรศัพท์ต้องร่วงจากมือแน่นอน
พอถูกเฟิร์สเขย่าแขนจึงได้สติขึ้นมา หมี่ขาวรีบส่ายหน้า ตอบเสียงเบา
"ไม่มีอะไร" เห็นว่าเพื่อนกำลังมองมาเหมือนกำลังสอบปากคำผู้ต้องหาก็รีบสำทับไปอีกประโยค "แกไปถามเตดิ เตก็รู้"
"หน้าซีดอย่างกับไก่ต้ม ไม่เป็นไรแน่นะ" ถึงแม้ว่าเรื่องรูปจะแปลกๆ แต่เขาก็เป็นห่วงเพื่อนตัวเองมากกว่า เลยไม่อยากซักอะไรอีก เพราะเวลาอยู่ด้วยกันยังมีอีกมาก
"ไปหาพวกนั้นกันเถอะ เดี๋ยวค่อยคุยกัน ฉันยังมึนอยู่เลย"
"เออ...เตรียมตอบคำถามไอ้บาสกับไอ้เตไอ้แฟรงค์ดีๆ ก็แล้วกัน"
"จ้า...พ่อ" เธอยิ้มมุมปาก "เฮ่ เป็นไงสหาย แบกเสลี่ยงสนุกปะ" หมี่ขาวเปลี่ยนอารมณ์อย่างรวดเร็วเมื่อเห็นว่าแฟรงค์กับเพื่อนร่วมชั้นปีที่เหลือกำลังช่วยกันถือแอมโมเนียโบกไปมาใต้จมูกของบาสที่หน้าซีดยิ่งกว่าเธอเสียอีก
บาสนั่งพิงอกเต สภาพเหมือนโกโบริกำลังจะตายในอ้อมอกอังศุมาลิน เห็นแล้วไม่รู้จะขำหรือสงสารดี
"บาสเป็นไงมั่ง ไปหาหน่วยพยาบาลไหม"
"ไม่เป็นไรแล้ว มันแค่เหนื่อยอะ นี่แหละน้า บอกให้เข้าชมรมกีฬาไม่เข้า อยู่รักหอแล้วเป็นไงล่ะ ขนาดชวนมาวิ่งเฉยๆ ยังขี้เกียจตัวเป็นขน" แฟรงค์ส่ายหน้า แต่สายตาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง
หมี่ขาวถอนหายใจ บาสเป็นคนที่ขี้เกียจออกกำลังกายมาตั้งแต่ไหนแต่ไร วันนี้ดันคึกอยากช่วยชาวบ้านแบกเสลี่ยงขึ้นดอย มาถึงโค้งสปิริตได้โดยไม่ล้มก็นับว่าเป็นบุญของเขาแล้ว
"บ่นเป็นแม่เลยนะ" บาสพึมพำ อ่อนแรงแล้วยังอดแขวะเพื่อนเล็กๆ น้อยๆ ไม่ได้
"แรงไม่มีแล้วยังจะเถียงอีก" เธอช่วยนวดแขนให้เพื่อน ก่อนจะหันไปหาแฟรงค์
"มาๆ มานี่ พวกนายอย่าเพิ่งมุงดิ เฟิร์สไปเอาน้ำเปล่ามาหน่อย ไม่ต้องเย็นนะ"
ผ่านไปพักใหญ่สีหน้าของบาสถึงดีขึ้นมาบ้าง พอนั่งด้วยตัวเองได้ก็เอานิ้วจิ้มหน้าผากหมี่ขาวทันทีพร้อมกับถาม "แกกับพี่อี้ไปเป็นแฟนกันตอนไหนวะ"
เสียงบาสดังจนแก้วหูหมี่ขาวสะเทือน ต้องรีบเอามืออุดหูตัวเองแล้วสวนกลับไป
"ไอ้บ้า! พูดเบาๆ ไม่ได้หรือไงวะ"
"เออ บอกมาดีๆ ไปแอบคบกันตอนไหนวะ ทำไมเพื่อนไม่รู้เรื่อง"
"เตมันรู้"
ทุกคนมองเตเป็นตาเดียว จนต้องรีบแก้ตัว "ฉันเพิ่งรู้เมื่อเช้า"
เป้าสายตากลับมาเป็นเธออีกครั้ง
"เป็นสาวเป็นแส้ริอ่านมีแฟน เรียนยังไม่จบจะรีบมีแฟนไปทำไมวะ"
"นั่นดิ แอบคบกันมานานเท่าไรแล้ว"
"ไปเจอกันตอนไหน"
"ใช่ซี้! กับเพื่อนกับฝูงหัดมีความลับ"
"หุบปาก! พวกแกทุกคนหุบปากบัดเดี๋ยวนี้ ก่อนที่แม่จะถีบให้คนละดอก!"
สี่ยอดกุมารหุบปากฉับ ต่างก็พากันหนีบขาเข้าหากันอัตโนมัติ หมี่ขาวสูดลมหายใจเข้าปิดพร้อมกับพยักหน้าอย่างพอใจ
"ฟังฉันให้ดี ใครสอดขึ้นมาแม่จะเอาให้หมดน้ำยาเลยคอยดู"
- Writer
