ใช้เวลาไม่นานทั้งหมดก็มาถึงร้านอาหาร ปันหยา ร้านอาหารทะเลที่อยู่ในตัวเมืองซึ่งมันเป็นร้านที่ภูมินทร์และคนรักชอบมาทานกันบ่อยๆ นั่นเลยทำให้คนทั้งคู่สามารถจองที่นั่งมุมดีที่สุดของร้านได้ด้วยการโทรจองเพียงครั้งเดียวได้ไม่ยากเย็นอะไรเลย
“พี่แกะให้นะ” ราชาวดียิ้มรับอย่างขอบคุณในความใจดีของกวีที่มอบให้เธอเสมอ ต่างจากใครอีกคนที่เอาแต่นั่งหน้าบึ้งไม่เปลี่ยน ตั้งแต่เริ่มทิ้งตัวลงนั่งซึ่งเธอเลือกที่จะนั่งข้างๆ กับกวีเพราะเห็นว่าเขาก็มีคนรักนั่งขนาบข้างอยู่แล้ว จึงไม่อยากไปนั่งเป็นก้างให้กับใครเขาก็เอาแต่นิ่งเงียบไม่พูดอะไรออกมาเลยสักคำ แต่สายตากลับไม่ยอมเบือนหนีไปไหนนอกจากจ้องเธอเหมือนไม่พอใจกับอะไรบางอย่างอยู่
“ภูมิเองก็ทานเยอะๆ นะคะ มาค่ะริสาป้อนให้นะ” ริสาที่มองเห็นทุกๆ การกระทำของแฟนหนุ่มรีบเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ เธอโปรยยิ้มหวานก่อนจะเริ่มต้นแกะกุ้งในมือแล้วจึงส่งมันเข้าปากให้กับเขา ซึ่งภูมินทร
