บทที่13

1218 Words

“กะ…ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะ! พรีมก็เข้ามาแบบนี้ตลอด!!” แต่ก็ยังไม่วายโต้ตอบกลับไปบ้างเพราะไม่อยากให้เขาได้ใจคิดว่าสามารถเอาชนะเธอได้ หากพูดกันตามหลักแล้วล่ะก็เขาต่างหากที่ผิดไม่ยอมล็อคห้องให้เรียบร้อยจนทำให้เธอต้องเปิดมาเจอกับภาพอะไรแบบนี้ “พี่เองก็แก้ผ้าแบบนี้มาตลอด ไม่เห็นจะแปลกอะไรตรงไหน” “พี่ภูมิ!! คนทะลึ่ง! พรีมไม่พูดด้วยแล้ว ถอยไปพรีมจะกลับห้อง!” ภูมินทร์ได้แต่ยิ้มรับแต่ยังไม่ยอมถอยโดยง่าย เขาเริ่มรู้สึกเหมือนกับว่าได้น้องสาวจอมเหวี่ยงคนเดิมของตัวเองกลับมาจึงไม่อยากจะปล่อยให้เธอจากไปในตอนนี้เพราะกลัวว่าราชาวดีจะกลับมาทำตัวเย็นชากับเขาอีก ซึ่งเขาไม่ชอบที่เธอทำแบบนี้ใส่กันเลย “แล้วถ้าพี่ไม่ถอยล่ะ…ตัวเท่าลูกแมวอย่างเราจะทำอะไรได้” “คนบ้า! ถอยไปเดี๋ยวนี้นะคะ ไม่งั้นพรีมจะร้องให้ตื่นกันทั้งไร่เลยคอยดูสิ!!” พอสู้ไม่ได้ก็ยกคำขู่กันยกใหญ่ แบบนี้สิค่อยสมกับเป็นราชาวดีคนเดิมที่เขาเคยให้ขี่หลังห

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD