Sabah olup güneş ışıklarını Sima üzerine gönderirken erken uyanan Deva uyuyan kardeşlerine baktı. Tüm gece rüyasında Atilla amcasını görmüş babasından sonra bu adama yüreği sıcacık olmuştu. Çocuk olsa da ilk görüşte masumane bir hayranlık baş göstermiş rüyasında oynadığı gibi oynayabilirler mi düşünüp durmuştu. Yavaşça kalkıp odadan çıktığında dağılmış kahverengi saçlarını yüzünden çekmeye çalıştı. Hava azıcık serindi ama o çıplak ayakları ile odaların önüne gidiyor hangisinde uyuduğunu bilmediği için üzgünce geri dönüyordu. Avluya indiğinde yeni uyanan Senem’i görünce küçük yüzünde güller açtı. Kızı gören Senem ise şaşırmıştı. Uykuya en düşkün olanları Deva erken uyanmıştı. Hem de oldukça erken bir saatte.
“Günaydın Deva, sen neden erkek kalktın kuzum?”
“Günaydın Senem abla, uyuyama
