14
1850 Words
ทุกคนรู้เรื่องของเรามานานแล้วแต่ไม่ได้พูดอะไรมา การที่ตัวเธอมีร่องรอยมากขนาดนี้ผู้ชายด้วยกันมีเหรอจะดูไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วการหาว่าใครเป็นคนทำก็ไม่ใช่เรื่องยากในเมื่อเขาอยู่กับเธอตลอดเวลา ห่างกันแค่ในระยะที่สายตามองเห็นเพราะมากกว่านั้นก็ทนไม่ไหว เด็กดีแสนดื้อจะรู้ตัวบ้างไหมว่าทำหัวใจคนแก่เต้นระรัวมากขนาดไหนแล้ว
เราโรมรันอย่างเร่าร้อนและอ่อนโยนในเวลาเดียวกัน จังหวะกระแทกกระทั้นเข้าลึกสุดลำโค่นจุกจนแทบสติแตก น้ำเสียงครางดังหลุดลอดออกมาได้เพียงไม่กี่ครั้งก็ถูกจูบปิดปากแล้วดูดเอาทุกเสียงไปอย่างรุนแรง เอวสอบขยับโยกแรงมากขึ้นเรื่อยๆจนตัวสั่นสะเทือนไปหมดแล้ว มือจับประสานกันกดลงบนที่นอนไม่ให้ทำอะไรเขาได้
หยาดเหงื่อผุดขึ้นตามอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาจับเธอคุกเข่าแล้ววางมือค้ำหัวเตียงไม่ให้ล้มลงไป ตัวเธอสั่นสะเทือนอย่างหนักเมื่อแรงส่งเพิ่มมากขึ้นจนรู้สึกจุกไปหมดแล้ว ทุกจังหวะกระแทกมอบความรู้สึกเจ็บแต่ความเสียวซ่านมากกว่าหลายเท่า เธอหลุดปากครางเพียงไม่กี่วินาทีมือใหญ่ที่หยาบก็ปิดปากและกระแทกแรงมากขึ้นกว่าเดิม
เธอรู้สึกเหมือนว่าจะตายเพราะเขาอีกแล้ว
ไหนบอสอามินว่าจะทำเบาๆไง
ผู้ใหญ่ขี้โกหก
“อื้อ…อย่ากัดคอ!”
“ฉันรักเธอนะเด็กดี”
“ฉันเจ็บ อื้อ…บอส…”
“ทนอีกนิดเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว”
ลำแขนใหญ่โอบกอดเอวเบาดึงมาแนบชิดตัวแล้วก้มลงไปจูบริมฝีปากที่ฉ่ำวาว เอวเร่งกระจังหวะแทกกระทั้นรุนแรงมากยิ่งขึ้นกว่าเดิมและไม่ยอมให้เธอถอยหนีไปไหน เมียคนเก่งรับไม่ไหวจนแทบทรุดลง มวลอารมณ์แตกซ่านไปทั่วทั้งตัวเกินกว่าจะหักห้ามใจได้ไหวอีกต่อไป เขาปล่อยเธอให้เป็นอิสระเพียงไม่กี่วินาทีก็คว้าแขนเล็กดึงมาหาตัว ส่วนตัวเธอโน้มไปด้านหน้า หากปล่อยมือได้ล้มลงแน่นอน เอวสอบเด้งกระแทกถี่ยิบจนช่องรักนั้นบีบรัด ตัวเธอสั่นเกร็งไปหมด หยาดน้ำไหลอาบออกมาเปียกเปื้อนลงมาตามเรียวขา เขาเร่งมากขึ้นและตามเธอขึ้นสู่สวรรค์ชั้นฟ้าที่เราร่วมสร้างมาด้วยกัน
เพียงแค่เธอเท่านั้นที่มอบความสุขให้ได้
หวงจังเลยเมียเด็ก
เขานอนลงกอดเมียที่ยังเหนื่อยหอบอยู่ เธอแทบจะหันหลังให้ทันทีเพราะน่าจะไม่พอใจที่เขาทำรุนแรงเกินไป แต่ว่าอารมณ์ตอนนั้นควบคุมไม่อยู่ สติที่มีเหลือไม่มากแตกกระเจิงออกไปหมด กว่าจะรู้สึกตัวก็ตอนที่เสร็จสมอย่างมีความสุขมากๆแล้วหวงเมียจนแทบบ้าทั้งที่ไม่มีใครมาแตะต้องเธอได้เลย
“เจ็บมากไหมไกอา”
“...”
“ฉันขอโทษที่ทำแรงเกินไป เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเบาลงแล้ว”
“โกหก!”
“เราจะเที่ยวพรุ่งนี้แค่อีกวันแล้วกลับตอนเย็นนะ พรุ่งนี้ฉันอยู่บ้านจะช่วยเธอเก็บของย้ายมาอยู่ด้วยกัน แล้ววันมะรือฉันจะไปกับพ่อ เธอตามใจฉันแค่ไม่กี่วันเองนะ”
“...”
“ไปอาบน้ำดีกว่าจะได้นอนสบายขึ้น”
บอสอามินอุ้มเธอจนตัวลอยแล้วเดินเข้าห้องน้ำเหมือนไม่หนักเลย เขาช่วยเธออาบน้ำแต่ว่ามือใหญ่ชอบขย้ำนมไม่หยุดแล้วพูดว่าชอบในขนาดที่ใหญ่มากเกินตัวทั้งความจริงแล้วเธอไม่ชอบเพราะว่ามันหนัก แล้วกว่าเธอตามทันก็ถูกดันไปติดผนังแล้วโดนจัดหนักจนขาสั่นไม่มีแรงจะเดินออกมาเองด้วยซ้ำ เขาจับเธอห่อผ้าเหมือนเด็กน้อยแล้วอุ้มออกมาวางบนเตียง จากนั้นก็ดึงผ้าออกแล้วนอนกอดเธอทั้งที่เราไม่ได้ใส่เสื้อผ้ากัน
รู้จักกันมาตั้งปีหนึ่งไม่คิดว่าจะหื่นขนาดนี้
นี่สินะโคแก่เคี้ยวหญ้าอ่อน
วันต่อมาเต็มไปด้วยความสนุกมากเพราะได้เล่นน้ำและดูปะการังที่สวยมากและมีปลาตัวเล็กๆเต็มไปหมดเลย ไกอายิ้มกว้างด้วยความชอบใจแม้จะไม่ชอบที่ถูกบังคับให้ใส่ชุดว่ายน้ำมิดชิดไปทั้งตัวขนาดนี้ เธอเล่นน้ำกับอาเอสมากกว่าคนอื่น แต่ก็รู้สึกว่าบอสอามินจ้องมองตลอดเวลาจนรู้สึกอึดอัด อาเอสเองก็รู้สึกถึงได้ยิ้มปลอบใจแล้วพาเธอไปขึ้นเรือเพื่อเตรียมตัวเข้าฝั่ง จากนั้นก็เตรียมไปขึ้นเครื่องบินส่วนตัวเพื่อกลับบ้านพักสักที
คุณท่านก็ตบที่นั่งใกล้ๆให้ไปหาแล้วส่งแชมเปญให้ดื่ม ที่ตรงนี้มีของกินทั้งคาวและหวานเต็มไปหมดเลย แถมแดดก็ไม่ได้แรงเกินไปด้วย เธอใส่แค่เสื้อตัวใหญ่กับกางเกงขาสั้นเพราะอีกเดี๋ยวจะไปนอนหลับบนเครื่องบินต่อเลย
“อามินบอกว่าพี่สาวอาจจะมาอยู่ด้วย เซญ่าหรือไซร่า?”
“แต่ไม่มั่นใจว่าจะมาได้ไหมค่ะ”
“หนูมีอะไรที่ไม่ได้บอกฉันรึเปล่า?”
“คิดถึงพี่เซญ่ากับพี่ไซร่าค่ะ ปีกว่าแล้วที่ไม่ได้เจอใครเลย ไม่รู้ว่าตอนนี้ไปอยู่ที่ไหนกันแน่แล้วเป็นยังไงบ้าง ทำไมถึงไม่มีคนสนใจจะมาหาฉันบ้างเลยละคะ ฉันก็ไม่ได้หนีไปไหนเลย ฉันอยู่ที่เดิมรอมาตลอดแล้วก็ไม่รู้ว่าต้องรออีกนานแค่ไหน”
“ไปบ้านกับฉันไหมยัยหนู ไปพักผ่อนที่บ้านของฉันให้สดชื่นแล้วค่อยกลับมาพร้อมอามินก็ได้”
“ไม่เป็นอะไรค่ะ อันที่จริงฉันอยากจะอยู่คอนโดต่อไปจนกว่าจะถึงวันที่บอสอามินกลับมามากกว่า ที่บ้านหลังนั้นทุกอย่างดีหมดแต่ไม่คุ้นเคยกับใครเลย คุณท่านคุยให้ได้ไหม?”
“เอางั้นก็ได้ แต่ฉันจะให้เฌอมาไปหาทุกวัน ตกลงไหม?”
“ตกลงค่ะ” เธอรู้สึกผิดที่ไม่ได้บอกคุณท่านเรื่องพี่เซญ่าจะมาหาเพราะว่านี่คือความลับที่พี่สาวบอกไว้ ดังนั้นการขออยู่ต่อที่คอนโดเลยเป็นทางเลือกที่ดีแม้จะเสี่ยงมากก็ตาม แต่ว่าตราบใดที่เขายังไม่ลงมือทำอะไรก็ไม่มีสิ่งให้กังวลมากหรอก เธอเองก็จะพยายามหลบซ้อนตัวเองจากทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นอันตรายเหมือนที่ผ่านมาแน่นอน
เวลาล่วงเลยไปด้วยความรวดเร็วในที่สุดเราก็เดินทางมาถึงบ้านหลังใหญ่ บอสอามินรู้เรื่องที่เธอไม่ยอมอยู่บ้านแล้วไม่พอใจมากถึงขนาดขับรถพาเธอออกมาแบบไม่แคร์สายตาใคร เขาไม่พูดไม่คุยอะไรเลยจนมาหยุดที่คอนโดของเธอแล้วก็ยังนิ่ง
“ขอบคุณที่มาส่งค่ะ”
“ฉันมาอยู่ด้วยไม่ได้แค่มาส่ง”
“เป็นอะไรรึเปล่าคะหน้าบึ้งตึงตลอดทางเลย”
“ยังจะต้องถามอีกเหรอไกอา! เธอมีเหตุผลอะไรกันแน่ที่ไม่ยอมไปอยู่บ้านฉัน เธอก็รู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้มันไม่มีอะไรไว้ใจได้นี่ เธอคือคนสำคัญมากสำหรับฉันกับพ่อ แล้วสิ่งที่เธอรู้หลายอย่างก็เป็นข้อมูลที่ใครหลายคนมันอยากจะได้ด้วย ทำไมไม่คิดถึงความปลอดภัยของตัวเองบ้างห่ะ ทำไมถึงต้องทำให้ฉันเป็นห่วงขนาดนี้!”
“แค่อยู่คอนโดช่วงที่บอสไปเมืองนอกเองนะ พอบอสกลับมาฉันค่อยย้ายไปก็ได้”
“มันไม่ปลอดภัย”
“มันไม่มีที่ไหนปลอดภัยหรอกน่า”
“ทำไมถึงดื้อแบบนี้เนี่ย!”
เธอไม่ได้โต้ตอบอะไรแต่เลือกเปิดประตูลงจากรถไปเลย บอสอามินกำลังอารมณ์ไม่ดีมากจนไม่ฟังเหตุผลกัน แล้วอีกอย่างเธอก็ไม่ใช่คนโกหกเก่งด้วย เรื่องพี่สาวมาหาจะต้องเป็นความลับต่อไปไม่อย่างนั้นคุณท่านจะอยู่ต่อแน่นอน คุณท่านต้องการพบพี่ไซร่าซึ่งเธอไม่รู้และไม่เคยได้ติดต่อไป แต่พี่เซญ่ารู้มากกว่าแน่นอน แล้วที่มาหาก็ไม่มั่นใจว่าคิดถึงน้องสาวหรือต้องการจะเตือนอะไรบางอย่างที่ร้ายแรงกันแน่
ในขณะที่ประตูลิฟต์กำลังจะบอสอามินก็แทรกตัวเข้ามาจนได้ เขาจับมือเธอไม่แน่นมากและไม่ยอมพูดอะไรออกมาสักคำ จนกระทั่งลิฟต์มาถึงชั้นที่ต้องการและเดินไปห้องก็ยังคงเงียบอยู่นั่นแหละ แต่เธอรู้สึกว่าเขาแอบมองกันค่อนข้างบ่อยมาก ไม่รู้จริงๆว่ากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่
พอเข้าห้องเขาก็โอบกอดเธอแน่นเลย
“มีอะไรทำไมไม่บอกฉันละไกอา”
“เป็นห่วงมากนะเด็กดื้อ”
เธอยืนนิ่งให้เขากอดแค่ไม่กี่นาทีก็ผละออกมานั่งลงที่โซฟาด้วยความอ่อนเพลียและเหนื่อยล้ามาก บอสอามินก็ตามมานั่งโอบกอดเธอด้วยความอ่อนโยนขัดแย้งกับก่อนหน้านี้ที่เขานิ่งเงียบตลอดทาง เขาหงุดหงิดในรถและนิ่งเงียบอีกครั้งตอนขึ้นลิฟต์ เขายกตัวเธอไปนั่งตกแล้วกอดเอวไว้ไม่แน่นมาก ใบหน้าวางลบที่บ่าเล็กก่อนจะขยับเข้ามาจูบที่ลำคอแผ่วเบา
“ฉันแค่อยากทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้น”
“ไม่เชื่อเหรอว่าฉันรักเธอ”
“ก็…ค่ะ”
“ที่ผ่านมาฉันพยายามห้ามใจตัวเองมากขนาดไหนรู้บ้างไหม ฉันไม่รู้ว่าสถานะของเธอกับพ่อคืออะไรกันแน่ ฉันเลยไม่กล้าจะล้ำเส้นเพราะกลัวจะบาดหมางกับพ่อตัวเอง”
“ถึงยังไงก็อยากจะใช้เวลาคิดทบทวนเงียบๆคนเดียว”
“แต่ฉันเป็นห่วง”
“ยังไงคุณท่านก็จะให้พี่เฌอมามาดูแล้วอยู่แล้ว บอสคะฉันมีอะไรจะขอเพิ่มด้วย”
“ว่ามาสิ”
“อยากขับรถเป็นค่ะ ให้พี่เฌอมาสอนได้ไหม แล้ววันไหนที่บอสกลับมาฉันจะขับไปรับที่สนามบินเองเลย”
“สัญญากับฉันนะว่าจะดูแลตัวเองให้ดี”
“สัญญาค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวฉันกลับมาเมื่อไรเราไปเลือกรถกัน ช่วงที่ฉันไม่อยู่จะให้เฌอมาสอนทุกวัน”
“บอสอามินใจดีที่สุดเลย” เธอหันไปหอมแก้มเขาฟอดใหญ่ก่อนจะลุกออกจากตักไปหยิบน้ำกับขนมมาให้ทันที
คืนนี้เขาตั้งใจจะค้างด้วย
เธอจะได้นอนเกือบเช้าอีกไหมละเนี่ย
- Writer
