12
1665 Words
ตลอดทั้งช่วงเช้านี้เขาใช้เวลาไปกับการตอกย้ำสถานะบนเตียงแล้วพร่ำบอกว่ารักให้เธอจำได้ขึ้นใจจนแทบหมดแรง ก่อนจะนอนกอดเมียตัวเล็กด้วยความหวงมากกว่าเดิมหลายเท่า เธอไม่ได้รักเขาเลยไม่ได้รู้สึกอะไรลึกซึ้งมากไปกว่าเสียวซ่านและมีความสุข แต่ว่าเขารักมากและกล้ายอมรับว่าต่อจากวันนี้คงจะประสาทกินเพราะเมียเด็กแน่นอน
“เชื่อรึยังว่าฉันรักเธอมากขนาดไหน”
“มันก็แค่เซ็กซ์!”
“โกรธฉันเหรอ?”
“บอสเอาแต่ใจตัวเองมากเกินไป! เชิญบอสอามินกลับห้องตัวเองไปเลยค่ะ ฉันอยากอยู่คนเดียว”
“ฉันจะอยู่กับเมีย”
“บอสอะ!”
“เมื่อเช้าหายไปไหนมา ทำไมถึงทิ้งฉันได้ลงคอ”
“แค่ไปซื้ออะไรกินเฉยๆไม่ได้ทิ้งสักหน่อย”
“ก็น่าจะปลุกฉันไปด้วย เธอก็รู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้ไม่มีอะไรไว้ใจได้เลย เธอไม่ควรจะอยู่คนเดียวเลยด้วยซ้ำ ดังนั้นกลับไปเมื่อไรก็เตรียมตัวย้ายมาอยู่บ้านฉันได้เลย เรื่องนี้ฉันคุยกับพ่อตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”
“บอสเอาแต่ใจตัวเองอีกแล้วนะ”
“ที่ผ่านมาฉันตามใจเธอตลอดเลยนะ มีแค่ไม่กี่เรื่องที่ฉันจะขัดใจและเรื่องนี้ก็จำเป็นต้องขัดด้วย ฉันรอจนถึงวันเคลียร์ทุกอย่างจบไม่ไหวหรอกนะ ลำพังหาคนผิดยังทำไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ฉันทำเพราะเป็นห่วงเธอมากนะไกอา”
“แต่ว่าตอนนี้สถานการณ์มันเปลี่ยนแล้วค่ะ”
“อะไร?”
“ทีแรกฉันจะย้ายที่อยู่เพื่อไม่ให้ใครใช้ฉันเป็นจุดอ่อนในการทำร้ายบอสกับคุณท่าน แต่ว่าตอนนี้ฉันต้องย้ายที่อยู่เพราะถูกหมายหัวจากคนเดิมที่ตามหาฉันเจอแล้ว เขาจะหาทางมาเอาตัวฉันไปให้ได้แน่นอน ครั้งแรกเขาประมาทเลยพลาดทำให้ฉันรอดมาได้ แต่ว่าครั้งที่สองคงจะรอบคอบมากขึ้นจนไม่มีใครหาฉันเจอเลยก็ได้”
“มันเป็นใคร?”
“เรื่องนี้ไม่มีใครรู้ค่ะ”
เขานิ่งเงียบแล้วจูบเมียให้รู้สึกเบาใจมากขึ้น สถานการณ์มันเปลี่ยนไปจริงๆเพราะตอนนี้เธอกำลังทำเพื่อตัวเอง เธอไม่ได้ทำเพื่อพ่อกับเขาแล้ว แต่ว่านั่นอาจจะหมายถึงระยะห่างของเราที่ไม่มีกำหนด ไหนจะความเป็นห่วงที่มากเกินไปจนประสาทกินในช่วงที่ไม่ได้เจอกันอีกละ
เขาจะเอายังไงต่อจากนี้ดี
รักกำลังจะดี ปัญหาเสือกพุ่งมา
มีเมียไม่ถึงสองวันก็มีคนจะมาแย่งเธอไป
“บ้านฉันมีบอดี้การ์ดอยู่ด้วยสิบกว่าคน ฝีมือดีมากฉันกล้ารับประกัน ชาเน่ เฌอมาและราเมอยู่บ้านหลังเดียวกันแต่เป็นชั้นสอง ฉันอยู่ที่ชั้นสี่ของบ้านคนเดียว ที่นั่นปลอดภัยแน่นอน เธอจะเอาคอมชุดใหม่มาทำห้องข้างๆเป็นห้องทำงานก็ได้ จะเอาชั้นวางหนังสือเพิ่มก็ได้ หรือจะเอาเงินไว้กินขนมเล่นเพิ่มก็ได้ แค่อยู่กับฉันคนเดียวก็พอ ฉันจะพยายามทุกทางไม่ให้มันมาเอาตัวเธอไปได้ แล้วจะรีบหาทางสืบเรื่องคนที่มันทรยศให้จบๆ จากนั้นเราจะคบกันอย่างเปิดเผย เธออยากได้อะไรฉันจะหามาให้ อยากไปเที่ยวไหนฉันจะพาไป”
“ไม่ต้องเอามาล่อเลย”
“แล้วไม่สนใจเหรอ?”
“เรื่องนี้คุณท่านก็ให้ได้เหมือน”
“แต่พ่ออยู่ดูแลเธอไม่ได้ทุกวันเหมือนฉันนี่ งั้นฉันจะสอนศิลปะการต่อสู้เพิ่มให้ด้วย สนใจไหม?”
“เรื่องนี้จ้างครูเอาก็ได้”
“แต่ฉันไม่ชอบ!”
“วีนอีกแล้วนะ”
“เอาตามที่ฉันบอกแหละดีแล้ว ห้ามดื้อ!”
“เอาแต่ใจตัวเองที่สุดเลย!”
เขาหัวเราะเบาๆแล้วกอดเด็กตัวเล็กที่เบ้ปากใส่ก่อนหันหลังหนี นี่เขาได้เมียเด็กคราวลูกเลยมั้ง แถมดูเหมือนว่าจะเอาแต่ใจตัวเองมากพอสมควรและดื้อหน่อยๆ แต่ถึงยังไงเธอก็น่ารักเสมอนั่นแหละ เขาใช้แรงอีกนิดในการจับเมียเด็กมานอนทับตัวแล้วมองใบหน้าสวยที่บูดบึ้งเพราะถูกขัดใจ
“เคยได้ยินไหมว่ากินเด็กแล้วเป็นอมตะ”
“รู้จักแค่คำว่าเ*******ู!”
สงสัยจะอยู่ในวัยต่อต้านสินะ
ต้องกำราบเด็กแล้ว
คำพูดของเธอมันทิ่มแทงกันมากแม้ว่าจะเป็นเรื่องจริงก็ตาม ก่อนที่เด็กปากดีจะพูดอะไรออกมาก็ฉวยจูบแล้วพลิกตัวเพื่อเริ่มต้นบทรักใหม่อีกครั้งด้วยความสุขมาก กว่าจะถึงเวลาเรือมารับจะไม่มีใครมาขัดได้เพราะเขาส่งข้อความบอกลูกน้องตั้งแต่ตื่นแล้วว่าวันนี้จะอยู่กับไกอา เขาจะต้องเคลียร์กับเธอหลายเรื่องและสั่งห้ามใครมารบกวน ถึงความจริงเรื่องของเราจะได้ข้อสรุปที่ไม่ลงตัว แต่เขามั่นใจว่าสามารถหาทางหลอกล่อเธอได้แน่
ว่าผัวเป็นเ*******ูดีนัก
งั้นก็โดนไอ้แก่คนนี้เอาจนหลับคาอกไปเลย
เวลาล่วงเลยถึงช่วงค่ำที่เราจัดปาร์ตี้กันบนเรือยอร์ชลำใหญ่ที่แล่นพาเราไปเที่ยวตามเกาะต่างๆตั้งแต่บ่าย แล้ววันพรุ่งนี้ช่วงเย็นถึงจะเข้าท่าเรือเพื่อส่ง อามินนั่งดื่มกับพ่อที่อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไร เอสก็นั่งเล่นอยู่กับไกอาตรงนั้น ส่วนลูกน้องของเขาก็นั่งเล่นไพ่กันไม่ไกล
“เรื่องที่เราคุยกันเมื่อคืนนี้พ่อจะเอายังไง?”
“เรื่องยัยหนูพ่อตัดสินใจแล้วว่าจะให้อยู่ที่นี่ต่อ แน่ใจใช่ไหมว่าบ้านของแกจะปลอดภัยจริง?”
“แน่ใจสิพ่อ แต่ว่าผมมีเรื่องสงสัยอยู่เหมือนกัน แล้วเรื่องนี้พ่อต้องบอกมาให้หมดด้วย”
“ว่ามาสิ”
“ทำไมต้องหลอกไกอาเรื่องฝีมือ”
“พ่อแค่ไม่อยากให้ยัยหนูเจ็บตัวเฉยๆ เซญ่าพี่สาวคนกลางของยัยหนูเป็นสายลับให้กับเรา ไซร่าพี่สาวคนโตของยัยหนูเป็นนักฆ่าแต่ว่าหายตัวไปปีกว่าแล้วไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย ยัยหนูอยากจะเก่งแบบพี่สาว อยากจะทำงานแบบพี่สาว มองพี่สาวเป็นไอดอล พ่อยอมไม่ได้เลยต้องใช้วิธีนี้เพื่อให้ยัยหนูยอมหยุด”
“ใครสอนไกอา?”
“พ่อแม่ของยัยหนูน่าจะเป็นคนสอน แล้วหลังจากที่พ่อรับยัยหนูมาดูแลก็สานต่อเรื่องนี้เพราะมีประโยชน์”
เขามองไกอาอีกครั้งด้วยความเป็นห่วงและหวงมาก พ่อตัดสินใจถูกแล้วที่ทำแบบนั้นเพราะเขาก็ไม่ต้องการเห็นเธอเจ็บตัวหรอก เขายินดีจะกักขังเธอไว้ในห้องที่มีแต่คอมพิวเตอร์และหนังสือดีกว่ายอมให้เธอออกไปใช้ชีวิตเสี่ยงตายที่ด้านนอก
กลับไปครั้งนี้เขาดูแลเธอให้ดีที่สุด
“แกรักยัยหนูใช่ไหม?”
“อืม”
“รู้ไว้นะว่ายัยหนูเป็นเหมือนลูกสาวของพ่อ”
“แล้วผมไม่ใช่เหรอ?”
“ก็ใช่ แต่ว่าไม่เหมือนกัน”
“อ่อ งั้นที่แม่บอกว่าพ่ออยากมีลูกสาวก็จริงสิ!”
“ถ้ามีลูกแล้วสันดานแบบแกใครจะดีใจห่ะ?”
“สมน้ำหน้า! แล้วสันดานแบบผมมันก็ได้มาจากพ่อสอนทั้งนั้นแหละ เพราะงั้นเราสันดานเดียวกันครับพ่อ”
“ไอ้นี่!”
ในขณะที่ไกอานั่งคุยเล่นเรื่องทั่วไปก็มีคนส่งข้อความมา พี่เซญ่านัดให้ไปเจอตามลำพังในอีกสามวันข้างหน้า เธอรีบตอบตกลงทันทีและไม่บอกใครทั้งนั้น นี่จะเป็นการเจอพี่สาวครั้งแรกในรอบปีท่ามกลางสถานการณ์ที่กำลังจะเลวร้าย บอสอามินก็นั่งมองตลอดเวลาเหมือนกลัวว่าเธอจะหายไป อาเอสก็ถามเรื่องเธอกับเขาคล้ายว่ารู้อะไรมากอย่างนั้นแหละ
“มองตลอดเลยนะ”
“ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมองทำไม”
“คงเป็นห่วงยัยหนูมากเกินไปมั้ง อาว่าครั้งนี้บอสอามินชัดเจนกว่าครั้งก่อนๆที่ผ่านมาเลยนะ แล้วเรื่องที่อยู่ก็ได้ข้อสรุปแล้วแหละว่าจะเอายังไง คุณท่านบอกอาตั้งแต่ตอนบ่ายแล้ว แต่อาเห็นว่ากำลังดำน้ำดูปะการังอยู่เลยยังไม่ได้บอก”
“ย้ายไปไหนต่อคะ ไปประเทศอะไรดีละ ฉันอยากไปอยู่ตามเมืองทะเลทรายบ้างน่าจะสนุกดีนะ อย่างอียิปต์ก็ได้ค่ะ ฉันจะขี่อูฐเหมือนในหนัง อยากจะเดินดูพีระมิด”
“อยู่บ้านบอสอามิน”
“ห่ะ!?”
“อาเข้าใจ แต่เดี๋ยวอาจะพาไปเที่ยวอียิปต์เองในตอนที่ว่างดีกว่านะ อันที่จริงอาคุยกับคุณท่านแล้วว่าจะลาพักร้อนสองอาทิตย์ เดี๋ยวอามารับแล้วไปเที่ยวกันดีไหม”
“สัญญานะ”
“อาสัญญา”
เอสเกี่ยวก้อยกับเด็กน้อยที่สดใสร่าเริงมากไม่เคยเปลี่ยนไปเลย เขากับคุณท่านเฝ้าดูแลห่างเพราะรู้สถานการณ์ของตัวเองดีว่าอันตรายแค่ไหน เมื่อก่อนยัยหนูตัวเล็กนิดเดียวเอง แต่ผ่านมาไม่นานมากก็เริ่มโตขึ้นกลายเป็นสาวสวยในแบบที่เธอเองไม่รู้ตัวและไม่สนใจเท่าไรนัก
การดูแลและปกป้องเด็กคนหนึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ แต่ด้วยนิสัยของยัยหนูเลยทำให้ทุกอย่างมันง่ายขึ้นมาก ความโลกส่วนตัวสูง ไม่กล้าเข้าสังคม ไม่ชอบทำความรู้จักกับคนใหม่ๆ ไม่ชอบไปเที่ยว การระวังตัวที่มีขึ้นอัตโนมัติในทุกสถานการณ์แม้ว่าหลายครั้งจะแพนิคจนมือสั่นน้ำตาไหลออกมา
แต่อย่าให้ยัยหนูไกอาสติแตกเชียว
นั่นคือหายนะ
- Writer
