3 รสชาติถูกปาก
871 Words
แอดดด
"กลับมาแล้ว~" เสียงเล็กของไลลาเอ่ยขึ้นเสียงใสพร้อมกับเดินถือถุงขนมเค้กมากมายเข้ามาภายในห้องด้วยสีหน้าท่าทีมีความสุข
"ทำไมซื้อมาเยอะจัง" วีนัสถามเพื่อนตัวเล็ก
"ก็ซื้อมาเผื่อให้วีนัสกับไทก้าด้วยไง"
"ฉันไม่ชอบกินของหวานนะ เธอก็รู้นี่ แล้วซื้อมาเยอะแบบนี้จะกินกันหมดเหรอ"
"หมดสิ มีไทก้าอยู่ด้วยทั้งคนเลยนะ" ใบหน้าเรียวใสยิ้มหวานตอบกลับ ทำเอาวีนัสหันไปมองหน้าเพื่อนตัวเองสีหน้างุนงง
"ไทก้าก็ชอบกินเค้กเหมือนเรานี่แหละ แถมยังกินเยอะกว่าชอบแย่งเรากินด้วย" ว่าแล้ว ร่างบางก็หันไปทำหน้ายู่ใส่น้องชาย ไทก้าจึงหัวเราะยิ้มออกมาในท่าทีของพี่สาวตัวเล็ก
"อ๋อ เราชอบกินของหวานด้วยเหรอ" วีนัสมองหน้าถามเด็กหนุ่มมัธยมปลายที่ยืนอยู่แววตาสงสัย
"ครับ" เจ้าของใบหน้าหล่อดูดีพยักหน้าตอบกลับ
"น่าแปลกนะเนี่ย ปกติพี่ไม่ค่อยเจอผู้ชายชอบกินของหวานมาก่อน..." วีนัสยิ้มบอกออกไปตามตรง ไทก้าก็ไม่ได้ตอบกลับอะไรเอาแต่ยิ้มบางๆส่งกลับไปให้คนเป็นเพื่อนพี่
"...แต่ก็นะ เด็กวัยกำลังโตนี่เนอะ" ใบหน้าสวยยิ้มเอ่ยก่อนจะเริ่มหยิบบรรดาของกินเดินเข้าไปวางลงยังโต๊ะกลางด้านหน้าโซฟาราคาแพงในห้องรับแขก ซึ่งไลลากับไทก้าที่เห็นแบบนั้นก็ต่างพากันเดินเข้าไปช่วยหญิงสาว
ไม่นานทั้งสามก็นั่งกินสุกี้ไปโดยมีเสียงหวานของไลลาที่คอยนั่งพูดนั่นพูดนี่ไม่หยุด
"ถามจริง พี่คามิลไม่พูดอะไรบ้างเหรอ" วีนัสหันถามไลลาที่นั่งคุยแจ๋วแหววอยู่ขึ้น
"พูด? พูดอะไรเหรอวีนัส" ดวงตากลมโตมองคนเป็นเพื่อนสีหน้างุนงง
"ก็ที่เธอพูดมาก พูดไม่หยุดแบบนี้ไง อยู่กับพี่เขาได้เหรอ พี่เขาเล่นไม่พูดอะไรเลย" สิ้นเสียงวีนัสเอ่ย ไทก้าที่ได้ยินแบบนั้นก็หลุดหัวเราะออกมา ต่างจากไลลาที่มองค้อนหันไปมองหน้าเพื่อน
"วีนัส!"
"ก็จริงนี่ เธอเล่นพูดไม่หยุดเลย ส่วนพี่คามิลก็เหมือนป่าช้า"
"พี่เขาก็ไม่ได้เงียบขนาดนั้นซะหน่อย..."
"แต่ก็เงียบกว่าเธอเยอะเลยนะ"
"วีนัส!" ใบหน้าใสทำปากขมุบขมิบมองหน้าเพื่อนด้วยแววตาสีหน้าเอาเรื่อง วีนัสก็หัวเราะออกมาเมื่อได้เห็น ขณะที่ไทก้าก็หลุดหัวเราะอย่างไม่ต่างกัน
"เราไม่คุยกับวีนัสแล้ว นิสัยไม่ดี ว่าเรา"
"ที่พี่วีนัสพูดก็เรื่องจริง" เสียงทุ้มของเด็กหนุ่มมัธยมปลายพูดขึ้น ดวงตากลมจึงหันไปมองหน้าน้องชายตัวเองสีหน้าโมโหเอาเรื่องพอๆกับที่ทำกับเพื่อน
"ไทก้า!!"
"ฮ่าๆ" ใบหน้าหล่อหัวเราะยิ้มออกมาทันทีที่ได้เห็นหน้ายู่ของพี่สาวตัวเล็ก
"ไลลาไม่รักไทก้าแล้ว!"
"ใช่สิ เอาแต่รักหมอแล้วนี่"
"ไม่ต้องมาล้อไลลาเลยนะ นิสัยไม่ดี ไลลาจะฟ้องปะป๊า"
"ฮ่าๆ พอได้แล้วสองพี่น้อง..."
"...เอ่อ ไทก้ากินไข่ตุ๋นไหม" เสียงวีนัสหันเอ่ยถามน้องชายเพื่อนเมื่อนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้
"ไข่ตุ๋นทรงเครื่องที่วีนัสชอบทำน่ะเหรอ" เรียวปากบางอมชมพูของไลลาแทรกถามขึ้น
"อืม" วีนัสยิ้มพยักหน้าตอบกลับ เพราะเธอแอบทำไว้ในตอนที่กำลังหั่นของสดอยู่
"อ้ายยย เรากิน!..." ไลลาตอบกลับคนเป็นเพื่อนพร้อมกับหันไปบอกน้องชายตัวเองสีหน้าออกรส
"...ไข่ตุ๋นทรงเครื่องฝีมือวีนัสอร่อยมากๆเลยนะไทก้า ถ้าไม่ได้กิน จะถือว่าพลาดมาก"
"ขนาดนั้นเลย?"
"ใช่! ไลลานะ ชอบกินมากๆเลย" ใบหน้าใสเอ่ยบอกน้องชายยิ้มแย้มบ่งบอกได้ถึงความชอบกินไข่ตุ๋นฝีมือเพื่อนสนิทมากๆ
"ลองดูไหม พี่ทำเผื่อไว้ให้เราด้วยนะ" วีนัสยิ้มถามเด็กหนุ่มร่างสูง
"ครับ ลองดูก็ได้ครับ" เรียวปากหนาตอบกลับทำให้วีนัสลุกขึ้นไปหยิบไข่ตุ๋นทรงเครื่องที่ทำให้เดินเอามาให้ยังสองพี่น้องที่นั่งอยู่ด้วยรอยยิ้มอบอุ่นใจดี
"มีเหลืออยู่อีกถ้วยนะ เผื่อใครติดใจ" สิ้นเสียงหวานบอก ไลลาก็ยิ้มเอ่ยออกมาอย่างอารมณ์ดี
"ก็ต้องเป็นของเราอยู่แล้ว~"
"หึ" ไทก้าทำเสียงยิ้มออกมากับความน่ารักกินเก่งของพี่สาว ทว่าทันทีที่มือหนาได้สัมผัสเข้ากับไข่ตุ๋นตรงหน้า ใบหน้าหล่อก็แสดงสีหน้าพอใจออกมากับรสชาติ
"อร่อยจริงๆด้วยครับ"
"จริงเหรอ" วีนัสยิ้มถามน้องชายเพื่อน
"ครับ พี่วีนัสดูทำอาหารเก่งจังเลยนะครับ"
"พอดีพ่อพี่เป็นเชฟน่ะ ก็เลยติดฝีมือของพ่อมาบ้าง"
"อ๋อ ดีจังเลยนะครับ"
"..." ร่างสวยหุ่นดียิ้มตอบกลับเด็กหนุ่มมัธยมปลายไปด้วยความเอ็นดู โดยไทก้าก็นั่งตักไข่ตุ๋นเข้าปากอย่างรู้สึกถูกปากเป็นอย่างมากกับรสชาติที่กำลังได้ลิ้มลอง
- Writer
