Marin..
Onca kalabalığın içinde ardınızda sizi koruyup kollayacak birilerinin olmadığını gördüğünüzde asıl çaresizliğiniz yüzünüze çarpıyordu bir tokat gibi.
Şuan korunmasızdım,çaresizdim,tanımama fırsat verilmeden karşımdaki bu ağa bozuntusu adam bana soyun diyordu.
Algılarım kapanmış gibiydi sanki ya da ben anlamakta güçlük çekiyordum.
"Ne bakıyorsun öyle!Soyun diyorum sana!"diye dişlerinin arasından hırlayarak konuştuğunda gözlerimi kırpıştırarak daha dikkatli bakmaya çalıştım.
Göz yaşlarım görüşümü bulanıklaştırmıştı.
"Be-Ben..Hayır"dedim,dilim lal olmuş uyuşmuş gibiydi.
İki kelimeyi bir araya getirip toparlayıp konuşamamıştım bile.
"Ne hayır Marin?Daha bir saat önce karım oldun sen"
"Ee-Evet biliyorum ama be-"
"Abin olacak o şerefsiz neden seninle evlendiğimi söylemedimi?"di
