Marin
Gördüğüm rüyanın ağırlığı hala üzerimdeydi,binlerce ton yükü sırtlanmışım gibi bedenim halsiz ve bitkindi.
Yıllardır unutmaya çalıştığım,gerçekler dün gece tek bir temasla beni yıkıma uğrattığında ise tek çareyi ağlayarak uyumakta bulmuştum.
Yataktan kalktığımda ise üzerimdeki ağırlığa rağmen Musab'ın dediğini yaparak konağa gidiyorduk.
Telefonda yaptığı gergin konuşmasından sonra arabada böyle bişey yaşayacağımızı hatta onu öptüğümü hatırlamak bile istemsizce tenimi bir ateş kazanına atmış gibi yanmama sebep oluyordu.
Ah hele o yakalanmanın verdiği yüz kızartıcı utanç.
Arabada olanlardan sonra hem sinirlenmişim hemde utanmıştım.Konağa geldiğimizde ise Berfu'nun anlamaması için kızın gözlerine bile bakamıyordum.
İçimde yaktığı bu büyük utanç ateşi Mustafa'nın bizi görmesinden
