Musab
Marin'e korkmasın diye arabada gelirken öyle söylemiştim,her ne kadar aside olsa beni kasıp kavuran o bal rengi asi gözlerinden dökülen yaşlara içim gitmişti. Bilincim yavaş yavaş giderken en son hatırladığım şey ise gözlerime çöken karanlık ve halsiz bedenimdi.
Günler sonra uyandığımda karnımdaki bu yaranın ağırlığı bütün bedenimi sarmıştı,halsizdim,yorgundum ama toparlanacaktım.
Atalay'ın bana bakması için görevlendirdiği hemşire odadan çıkarken"Hemşire karımı çağır gelsin"dedim.
Kadının bana yandan attığı gergin bakışlarından rahatsız olsamda kaşlarımı çattığımda yüzüne yerleştirdiği zoraki gülümsemesiyle"Tabi ağam çağırıyorum eşinizi"deyip gitti.
Bu kadınların derdi neydi böyle?Bana baktıklarında canavar gibimi görünüyordum gözlerine.Bazen Marin'de rahatsız oluyordu bu emri
