Marin
Hayatım anlamsız bir karmaşadan ibaret gibiydi sanki,nereye sürüklensem oraya gidiyordum.
Musab ağa'nın ilk günden beri bana olan tavrı biraz da olsa değişmiş gibiydi ya da ben böyle kendimi kandırıyordum..
Bir ömür boyu iki kişinin arasında ki zıtlaşmayla evlilik yürümezdi çaba gerekiyordu..Tabi bu çaba içinde sevgi gerekti,saygı gerekti..Ya sevmezsek birbirimizi?
Onun içindeki acıyı öfkeyi gözlerine baktığında her insan anlayabilirdi,büyük hanım'da söylemişti iyi birisi olduğunu ama yaralaı bir adamdı o,fakat yaşadığı acılar insanı çok değiştiriyordu.
Belkide öfkesinin,kızgınlığının ardına saklıyordu kırık yanını.
Konağa geldiğim günden beri bana yaptığı imaları davranışlarını ilk defa unutup acısına merhem olmak istedim...Neden böyle bir şey istediğimi bende bilmiyorum,ama s
