The Predestined Queen

Chapter 3: Mysterious World

*Andrea’s POV*

“Uh oh!” Nasambit ko na lang.

"Huhu Dre sorry, hindi na pala ako dapat gumalaw kanina eh yan tuloy mahuhulog na tayo," pabulong namang ngawa ni Rhoda.

"Shh tumahimik ka baka marinig ka nilaaaaaaaaaahhhhh!!!!!!" Panenermon pa sana ni Eryell kay Rhoda kaso bigla na lamang kaming nilamon ng lupang kinatatayuan namin.

"Aaaaaaaaaaaaaahhhh!!!!" Sigaw naming anim na narinig ng mga lalaking naghahanap samin kanina..

“Sila yun! Hanapin niyo kung saan galing yung sigaw! Dali!” Sigaw ng leader nila.

“Aaaah!!!!” Nakakabinging sigaw naming anim.

Sh*t! Sh*t! Sh*t! Put*ng*na!!!!

Pinilit kong idilat ang mga mata ko at nakita kong malapit na kaming bumagsak sa isang madamong lupa.

Sh*t! Mukhang dito pa kami mamamatay ah imbes na sa baril.

Pinikit ko na lang ulit ang mga mata ko at hinintay ang pagbagsak ng katawan ko sa lupa. Maya maya ay sabay sabay na bumagsak nga kaming anim sa lupa pero himala at hindi pa ko namatay sa taas ng pagkakahulog namin.

“Aww sakit ng balakang ko,” rinig kong reklamo ni Eryell pero pinilit pa rin makatayo at makalakad.

"You okay girls? Wala namang nabalian sa inyo di ba?" Nag-aalalang tanong ko sa kanila habang iniinda rin ang masakit kong braso.

"Yeah, I'm fine. Konting scratches lang naman ang nakuha ko," sagot naman ni Catliya habang chine-check ang ilang sugat na natamo niya.

"Yeah, same here," segunda naman ni Joanna at tumango na lang din si Rhoda. Tinignan ko ng mabuti si Joanna at napansin ang pag-ngiwi ng bibig niya ng subukan niyang tumayo.

"Jo? Are you sure your okay?" I asked.

"Y-yeah I'm fine. Don't worry about me. Worry about what the f*ck is this place?" She answered my question and immediately change the topic.

May tinatago ‘to.

"Liar," I said with a cold voice.

"Okay I'm not really okay. Medyo papilay-pilay lang naman ako. Wala ‘to,“ sagot niya.

"Wala!? Sabi mo yan ha?" Sabi ni Catliya sabay sipa sa paa niyang injured.

"What the f*ck!!! Why did you do that!!! You b*tch!!! Arggh!!! It hurts you know!!! Damn it! Damn you!“ she cursed her while Catliya just smirked at her.

"Akala ko ba okay ka lang?" Catliya said.

"Tsk. Sa tingin mo? Sa taas ng pagkabagsak natin okay pa rin ba yun ha!?" Sigaw naman ni Joanna sa kanya at ang g*ga nagkibit-balikat lang.

"Hala tama na yan. Nasan na ba tayo?" Saway at tanong naman ni Neca samin at sinagot naman namin siya ng isang,

"Ewan",

"Tss. Tara ikutin muna natin 'tong lugar na 'to tapos pag may nakita tayong tao o kahit na sinong pwedeng pagtanungan, ay magtanong na lang rin tayo," suggest naman ni Neca kaya tumango naman kami sa kanya at nagsilakad na kami pero si Joanna nahuhuli siya samin.

"Hey can you walk?" Tanong ni Rhoda sa kay Joanna.

"Gusto mo palit tayo ng sitwasyon? Para malaman mo“ pilosopong tanong ni Joanna kay Rhoda habang nakangiti pero halatang nanggigigil kaya di ko mapigilang matawa.

"Ah hehe. Ge tulungan na kita," sabi naman ni Rhoda sabay akay ng kanang kamay ni Joanna sa balikat niya.

"Need help?" Tanong ko sa kay Rhoda.

"Argh! Yes! Dre help me! Joanna's so heavy," reklamo naman ni Rhoda kaya napasagot naman agad si Joanna.

"Hey I'm not that heavy!"

"Psst, girls! Don't you think this place is weird?" Neca asked.

Yes she's right. This place is really weird.

"You're right" I seconded.

"Don't let your guard down girls. Also, ready your weapons," I said and they did. Neca and Eryell both pull out their swords, Catliya already got a hold of her knives, Rhoda is holding her whip at her right hand, I already had a grip of my sphere and Joanna pulled out her guns and hold them tightly. Pinakiramdaman ko na rin ang paligid.

*Joanna’s POV*

"Girls I think we have company," I said and look straight in front of us at dahil sa sinabi ko eh napahinto kami sa paglalakad.

"Yeah, and he or she is right in front of us, just hiding though," Andrea said. Hanggang sa maya maya lamang ay nakarinig na kami ng mga kaluskos.

"Here it comes," Neca whispered while holding her sword as tight as she can.

Hindi nag tagal ay may narinig kaming ingay ng isang nilalang na hindi namin inaalalang totoo at nabubuhay pa.

"Wha-what?" I heard Catliya whispered then it reveal its self to us.

What the helll!!!??? I-it's not a human!!! It's a monster!!!!

"A-a-ano yan?" Rhoda ask pero kahit ako hindi ko alam ang sagot.

"Girls! Get a grip! We can defeat that thing!” Sigaw ni Andrea.

"Get ready, we will attack!" Andrea said with a serious look on her face kaya naman naghanda na kami also, they all change their weapons to guns.

"Joanna? Can you~" may sasabihin pa sana si Rhoda kaso pinutol ko na ito.

"Yes. I can do it," I told her. Itinutok ko ang mga baril ko sa dibdib ng halimaw.

"Attack!" I said then we all use our guns and shoot that thing at the same time. Sunod sunod na pag putok ng baril ang ginawa namin kaso hindi yata ito tinatablan.

"What!? It didn't work!?" Andrea said.

So this thing is real!!??

"What the~!? Shoot again!!!" I said and we shoot again yet, it didn't kill the monster, instead it only angered the monster more.

Now I'm getting scared. Wait, No! I have to be strong for my best friends! For my only family!

"Girls aatake tayo sa magkaibang direksyon. Don't bother using your guns, useless lang rin naman eh. Eryell, Neca dun kayo sa magkabilang gilid niya. Catliya and Andrea dun kayo sa likod. Rhoda, when I already give you the signal, I want you to make sure na matatali ng latigo mo ang mga paa niya . I will be the one to attack it from here and make sure na matatamaan ang puso nito" I instructed them and they all agreed and changed their weapons.

"Go to your positions! Now!" I said while looking intently at this monster.

I will make sure na mapapatay kita.

Nang nasa pwesto na kaming lahat ay sumigaw na ako at sabay sabay kaming sumugod.

"Sugod!!!" I shouted at kahit na medyo masakit ang paa ko, tinitiis ko lang ito. Kailangan naming manalo. Kailangan mapatay ang halimaw na 'to.

*Third Person POV*

Sabay sabay silang umatake. Lahat sila ay determinadong mapatay ang halimaw sa harap nila. Iba’t ibang tunog ng mga armas ng espada at kutsilyo ang tanging maririnig sa kapaligiran.

"Rhoda! Now!" Pagbibigay ng signal ni Joanna.

"Yes! Hiyaaa!!!" Sabi ni Princess Rhoda sabay tapon ng latigo niya sa mga paa ng halimaw. Isang halimaw na may dalawang ulo pero ang isa ay parang tinahi at sarado ibig sabihin wala itong mukha, at ang isa naman ay meron ngang mukha pero may mga tinahian din naman ang mga gilid ng ulo nito pati na rin ang katawan ng halimaw ay may mga tahi rin.

"Joanna! Nakatali na siya!" Sabi ni Rhoda said while holding her whip as tight as she could, making sure that the monster is unable to take a step.

"Andrea let's attack it at the same time!" Sigaw ni Joanna.

"Okay!" Andrea responded.

At gaya ng sabi ni Joanna, sabay nga silang umatake at nagawa nilang saksakin ang halimaw. At tamang tama ang mga armas nila sa dibdib nito kung nasaan ang puso nito. Pero tila hindi rin ito tinablan dahil itinabig lamang sila ng halimaw at pinutol ang latigo ni Rhoda.

"Argh!!! A-anong!?" Nagtatakang tanong ni Andrea habang naka tingin sa halimaw.

"Gi-girls! Tu-tamakbo na lang tayo! Bilis! Hindi natin to kaya! Hindi siya normal! Halimaw yan! Takbo!!!" Sigaw ni Andrea sa kanyang mga kaibigan.

Hindi sila duwag pero alam nilang anim na kahit na anong gawin nila ay hindi nila alam kung paano papatayin ang halimaw kaya wala silang ibang mapag pipilian kundi ang tumakbo.

Takbo lang sila ng takbo pero kahit na anong bilis nilang tumakbo ay naabutan pa rin sila ng halimaw. Isang sigaw ng halimaw ang umalingawngaw sa paligid ng makahuli ito ng isa sa mga pagkain niya.

"Joanna!!!" Sigaw ng limang Prinsesa sa mundo ng mafia.

"A-argh! Argh!!!" Pagpupumiglas ni Joanna pero kahit anong gawin niya ay hindi pa rin siya makawala sa halimaw.

"Argh!" reklamo muli nito.

"Joanna! Andrea kailangan nating gumawa ng paraan!" Sigaw ni Catliya habang ang ilang butil ng luha ay tumutulo na sa kanyang pisngi dahil hindi na rin niya alam ang gagawin. Ngunit hindi pa pala natatapos ang takot na ibibigay ng halimaw sa kanila dahil nagulat silang lahat ng magbukas ang nakatahi at nakasaradong mukha ng halimaw at ang muling pag ingay ng halimaw kasabay ang pag labas ng nakakalasong usok mula sa kakabukas na ulo nito.

"Aaaahhhh!!!" sigaw ni Joanna.

"Joanna!!!" Sigaw ng mga Prinsesa.

"Joanna!!!" Sigaw ng iba pang mga Prinsesa at tumakbo papalapit sa kanilang kaibigan pero hindi nila alam na ang usok na kanina lang ay ibinuga ng halimaw kay Prinsesa Joanna ay kakalat at malalanghap rin nila kaya naman pati sila ay nanghina. Nanghina sa puntong hindi na sila makatayo o makagalaw man lang pero walang kapantay naman ang nararanasan ngayon ni Prinsesa Joanna dahil siya ang mas maraming nalanghap na usok. Hindi na siya makagalaw o makatayo o makapag-salita man lang at hirap na rin siyang huminga pero pinipilit niya ang kanyang sarili na labanan ang lasong dumadaloy ngayon sa kanyang katawan ngunit unti-unti ay pumipikit na siya pero bago pa niya maisara ng tuluyan ang kanyang mga mata ay nakaramdam siya ng lamig. Sobrang lamig. Kasunod nito ay ang pagkawala ng halimaw sa ibabaw niya. Napansin niya rin ang dalawang pares ng sapatos sa harap niya at naramdaman niya ang pag-angat ng kanyang katawan kaya pinilit niya ang kanyang sarili na iharap ang paningin sa taong nagligtas sa kanya, sa kanilang magkakaibigan.

At sa oras na nakaharap na siya rito, hindi niya ito masyadong maaninag maliban na lamang sa mga asul nitong mata.