“น้ำพริกที่แม่ทำวันนี้อร่อยมากจริงๆ ไว้วันหลังสอนสูตรฉันบ้างนะ”
จิ๊บอ้อนมารดาขณะเดินกลับบ้านพัก
“สอนไปก็เหมือนสอนวัวสอนควาย สอนไปเอ็งก็ทำไม่เป็นจะให้แม่สอนทำไมวะ” เนียนเอ่ยขัดใจลูกสาว เปรียบเทียบซะจิ๊บอารมณ์เสีย
“โหว ด่าแรงแซงทางโค้งจริงๆ เฮ้ย! แม่ ชูว์ นั่นนายเก้านี่นา ทำไมถึงปีนออกมาจากหน้าต่างห้องกั้ง”
จิ๊บมองไปเห็นพอดีรีบดึงมารดามาหลบมุมมองนายเก้ากระโดดข้ามหน้าต่างออกมามองซ้ายขวาแล้วเดินหายไปอีกทาง สองแม่ลูกมองตามไปแล้วหันความสนใจมามองหน้าต่างห้องนอนของกษมา
“แม่ก็คิดไว้แล้วว่าเรื่องต้องเป็นแบบนี้ เอ็งอย่าลืมดูแลกั้งด้วยนะจิ๊บ สงสารเด็กมัน แม่มั่นใจว่ากั้งมันไม่ได้รู้เรื่องอะไรหรอกแต่ต้องพลอยมาโดนเกลียดเพราะการกระทำของพ่อตัวเอง” ป้าเนียนถอดถอนใจยาว
“รู้แล้วน่าแม่ ฉันก็ดูแลกั้งอยู่ห่างๆ บ้าง เพียงแต่ไม่คิดว่านายเก้าจะตามมาหามันถึงห้อง อย่างนี้สองคนนั้นจะไม่ จุดจุดจุด กันแล้วเหรอแ
