หนามพยัคฆ์

บทที่ 2 ยัยเด็กสกปรก(2)

“เดี๋ยว...นั่นเป็นโครงการใหม่ที่กำลังจะเริ่มใช่ไหมคุณวินิจ” เสียงทุ้มทรงพลังเอ่ยขึ้นเมื่อมีการนำเสนอโครงการขนาดใหญ่ที่เป็นการร่วมทุนระหว่างเขากับเพื่อน ๆ ซึ่งมีความชอบเหมือนกัน คือคาสิโนคอมเพล็กซ์ขนาดใหญ่ซึ่งกำลังถูกกล่าวขานถึงในบรรดาสื่อต่าง ๆ

“เอ่อ...ใช่ครับท่าน” คุณวินิจกล่าวรายงานผลงานที่กำลังจะกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวแห่งใหม่ที่คนทั่วโลกต่างให้ความสนใจ

“เท่าที่ทราบ มันน่าจะคืบหน้ามากกว่านี้นะ” น้ำเสียงกดให้ต่ำลง พร้อมกับดวงตาคมจ้องมองใบหน้าคนสูงวัยกว่า สามารถสะกดทุกลมหายใจของผู้เข้าร่วมประชุมได้เป็นอย่างดี พลันสายตาทุกคู่ก็หันไปมองทางผู้บริหารใหญ่ประจำสาขาประเทศไทยอย่างให้กำลังใจ เนื่องด้วยทราบดีว่า ปัญหาที่ทำให้ล่าช้านั้นเกิดจากสาเหตุใด

“คือ...ในช่วงแรก ๆ เราเกิดปัญหาเรื่องแบบที่เขียนออกมาและได้รับอนุมัติการก่อสร้างแล้ว ถูกบริษัทฝ่ายตรงข้ามนำไปดัดแปลงและก่อสร้างก่อนน่ะครับ...” อธิบายพร้อมหลุบตาลงมองแฟ้มที่อยู่ตรงหน้าด้วยใบหน้าซีดเผือด มืออวบอูมข้างหนึ่งยกขึ้นปาดเหงื่อเม็ดเล็กที่พร้อมใจกันหยดลงมาไม่ขาดสาย

“ตั้งแต่เมื่อไหร่! แล้วเกิดขึ้นได้ยังไง!” เสียงทุ้มทรงพลังตวาดกร้าว ดวงตาวาวโรจน์ ใบหน้าคร้ามคมหันมาสบตาของผู้มีอาวุโสมากกว่าที่นั่งอยู่ด้านข้างตนเอง

จอห์นสันไม่น่าปล่อยให้เรื่องผิดพลาดแบบนี้เกิดขึ้นแน่ เพราะจากการทำงานร่วมกันมาเป็นระยะเวลากว่าสิบปี ตั้งแต่เขาเริ่มเข้ามาบริหารงานแทนบิดา ทำให้เขามั่นใจในความสามารถของคนสนิท

“เรื่องนี้เป็นความผิดพลาดของฝ่ายผมเองครับ...คือผมเป็นผู้จัดการฝ่ายออกแบบและก่อสร้างครับ” ชายวัยกลางคนนั่งถัดไปจากคุณวินิจกล่าวแทรกขึ้น

ตวัดสายตาคมดุจพญาเหยี่ยวมาที่เจ้าของผลงานความผิดพลาดทันที

“เขียนรายงานทุกอย่างส่งให้ผมภายในวันนี้!” เอ่ยปากสั่งด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ พยายามข่มกลั้นอารมณ์เดือดดาลที่กำลังจะปะทุออกมาทำลายล้างทุกคนที่นั่งเสนอหน้าอยู่ในห้อง

“ครับท่าน” นายก่อกิจ เจริญธรรม ผู้จัดการฝ่ายออกแบบและก่อสร้างรับคำเสียงสั่นแล้วรีบหลบตาคมที่กราดมองมาอย่างเอาเรื่อง พลางนึกภาวนาให้ตนมีชีวิตรอดกลับไปหาลูกเมียอย่างปลอดภัยครบสามสิบสอง

การทำงานกับเจ้าของบริษัทที่มีเบื้องลึกเบื้องหลังเป็นถึงเจ้าพ่อมาเฟีย มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยทีเดียว เพราะหากเกิดความผิดพลาดขึ้นมาแม้เพียงนิด นายก่อกิจเคยได้ยินมาว่านายใหญ่สั่งเก็บแบบไม่เห็นซากมานักต่อนักแล้ว!

“เชิญฝ่ายต่อไปครับ” จอห์นสันเอ่ยบอกให้ผู้เข้าร่วมประชุมดำเนินการต่อไป เพื่อลดบรรยากาศตึงเครียดที่กำลังก่อตัวขึ้น ซึ่งปัญหานี้ ไม่ใช่ว่าเขาไม่ทราบมาก่อน

แต่เนื่องจากข้อมูลที่ทีมตรวจสอบรายงานมาเมื่อช่วงต้นเดือน ทำให้เขาต้องเพิ่มความรอบคอบในการตรวจสอบความจริงในครั้งนี้เป็นกรณีพิเศษ! จึงยังไม่ได้รายงานให้ผู้เป็นนายใหญ่ได้ทราบ

การประชุมดำเนินต่อไปด้วยความราบรื่น จนมาถึงฝ่ายประชาสัมพันธ์ ซึ่งผู้ที่กำลังทำหน้าที่รายงานผลการดำเนินงานในครั้งนี้ คือบุตรสาวเพียงคนเดียวของประธานบริหารใหญ่ สาขาประจำประเทศไทย

นางสาวลภัส เหมวิภาค สาวสวยประจำบริษัทที่ใคร ๆ ต่างให้ความสนใจ ร่างระหงอยู่ในชุดสูทกระโปรงสั้นเหนือเข่าเผยเรียวขาสวยรับกับสะโพกผายที่กำลังเดินไปมาบนรองเท้าส้นสูงเรียบหรู สมกับเป็นสาวเก่งและสวยประจำแผนกประชาสัมพันธ์ ทำให้มีหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่แวะเวียนเข้ามาแจกขนมจีบกันไม่เว้นแต่ละวัน

แต่ในขณะนี้ความหวังของหนุ่ม ๆ ทั้งหลายคงต้องถูกสั่นคลอน เนื่องด้วยสาวสวยของพวกเขา กำลังให้ความสนใจกับบุรุษหนุ่มเจ้าของดวงตาสีเขียวมรกตที่นั่งโดดเด่นอยู่กลางห้องประชุมใหญ่แห่งนี้อย่างออกนอกหน้า

สายตาคมเฉี่ยวภายใต้เปลือกตาที่กรีดด้วยอายไลน์เนอร์ยี่ห้อดังเสริมให้เจ้าของดวงตามีความโฉบเฉี่ยวทันสมัย และด้วยท่วงท่าแสดงความมั่นใจในตัวเอง ประกอบการพูดจาฉลาดหลักแหลมเนื่องจากเจ้าตัวทำการบ้านมาอย่างดี ส่งผลให้ร่างบางระหงที่กำลังยืนรายงานอยู่ ได้รับความสนใจจากผู้เข้าร่วมประชุม และท่านประธานใหญ่แห่งมาเวลราจเป็นอย่างมาก

“โอ๊ะ!...” เสียงหวานที่กำลังทำหน้าที่รายงานผลการดำเนินงานของฝ่ายประชาสัมพันธ์สะดุดหยุดลงด้วยความตกใจ

“ขออภัยด้วยค่ะท่านประธานใหญ่ สักครู่นะคะ” ข้อมูลบนหน้าจอขนาดใหญ่ที่อยู่บนผนังห้องหายไปกลายเป็นจอสี่เหลี่ยมดำมืดอย่างกะทันหัน สร้างความตกใจให้กับหญิงสาวเป็นอย่างมาก พลางหันไปยังเลขาฯ ส่วนตัวด้วยสายตาตื่นตระหนก

“ผมขอดูสักครู่ครับ” เลขาฯ หนุ่มเข้ามานั่งประจำหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่กำลังสร้างปัญหาให้กับเจ้าของอย่างคาดไม่ถึง เพราะก่อนหน้านี้ทางทีมงานได้เข้ามาทดสอบระบบกันหลายรอบจนแน่ใจแล้วว่าไม่มีปัญหา แต่ก็ยังไม่วายเกิดเรื่องขึ้นจนได้

“เอ่อ...ผู้จัดการครับ ข้อมูลของเรามันหายไปหมดเลยครับ คิดว่าน่าจะเป็นไวรัสน่ะครับ” รายงานให้นายสาวได้ทราบ พร้อมทั้งหันไปบอกกับผู้เข้าร่วมประชุมคนอื่น ๆ

“ทำยังไงดีล่ะ ฉันทำไม่เป็นนะไอ้เรื่องคอมฯ เนี่ย รีบแก้ไขด่วนเลย คุณเก่งทางด้านนี้ไม่ใช่เหรอ” หญิงสาวหันมากระซิบกับผู้ช่วยเพื่อหาทางแก้ปัญหา และรู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมากเพราะในใจคาดหวังไว้ว่า การประชุมครั้งนี้ตนจะต้องสร้างความประทับใจกับท่านประธานใหญ่ให้ได้

ใคร ๆ ก็ทราบดีว่าการได้ใกล้ชิดกับท่านประธานใหญ่แห่งอาณาจักรมาเวลราจเอ็นเตอร์ไพรส์ฯ จะได้รับผลประโยชน์อะไรตอบแทนบ้าง และถ้าหากโชคดีเธออาจเป็นผู้หญิงที่น่าอิจฉาที่สุดในโลกเพราะได้เป็นคุณนายมาเวลราจ

“เป็นไปได้ยังไง บริษัทเรามีแผนกไอทีที่คอยดูแลทางด้านนี้อยู่ด้วยไม่ใช่เหรอ ปัญหาแค่เรื่องไวรัสนี่มันเกิดขึ้นได้ยังไงคุณวินิจ” เสียงเข้มดังมาจากบุรุษที่นั่งเป็นประธานในการประชุม

ถึงแม้จะเป็นบริษัทรับเหมาก่อสร้าง แต่เรื่องเทคโนโลยีเกี่ยวกับการสื่อสารนั้น เขาก็ให้ความสำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน เนื่องจากมีธุรกิจในเครือมากมาย ฉะนั้นการติดต่อสื่อสาร และการจัดเก็บข้อมูลที่มีประสิทธิภาพจึงเป็นสิ่งที่มองข้ามไม่ได้

เริ่มแรกผู้ถือหุ้นทั้งหลายก็คัดค้านที่เขาต้องการให้มีฝ่ายเทคโนโลยีและการสื่อสารเป็นเรื่องเป็นราวในบริษัท แต่ก็ขัดผู้ที่เป็นเจ้าของไม่ได้ จึงเกิดฝ่ายเทคโนฯ ขึ้นพร้อม ๆ กับการก่อตั้งบริษัท

สายตาคมกวาดมองไปยังกลุ่มคณะผู้เข้าร่วมประชุม แม้ไม่ได้มาที่นี่บ่อยนัก แต่พนักงานระดับผู้บริหารทุกคน มีหรือที่คนอย่างเขาจะจำไม่ได้ แล้วนี่เกิดอะไรขึ้น

คิดในใจพลางหันไปสอบถามบุคคลที่น่าจะให้คำตอบเขาได้ดีที่สุด

“ฝ่ายเทคโนฯ ไม่ได้เข้าร่วมประชุม?”