ฉันรู้สึกตัวอีกครั้งตอนที่มีคนมาผายปอดช่วยชีวิต ฉันสำลักน้ำออกมาค่อนข้างเยอะ คนที่ช่วยฉันคือผู้ชายคนหนึ่ง ใครกันนะฉันไม่รู้จัก ทว่ามองไปอีกทางฉันเห็นผู้หญิงที่ฉันเคยเจอ ฉันเคยเจอเธอตอนที่จะไปอยู่ที่กระท่อม ตอนนี้เธอกำลังนั่งจับมือฉันด้วยสายตาห่วงใย เธอคือผู้หญิงท้องที่ตัวเล็กน่ารัก
"ชมพูปวดท้อง" ฉันบอกผู้หญิงท้อง
"พี่บาสเฮียนิคม เลือดไหลค่ะโมว่าเราพาเธอไปที่ไร่ดีกว่า" โมเหรอ เธอคนนี้ชื่อโมใช่ไหม
ผู้ชายใบหน้าหล่อเหลาทั้งสองพยักหน้า คนหนึ่งอุ้มฉันในท่าเจ้าสาวกึ่งวิ่งกึ่งเดิน ส่วนอีกคนเดินตาม ฉันหันมองผู้หญิงชื่อโม เห็นเธอเหมือนกำลังพูดคุยกับผู้ชายใจร้ายคนนั้น คนที่จงใจฆ่าฉันให้ตาย ฉันมองเขา มองให้สุดสายตาก่อนที่ฉันจะไม่ได้เห็นหน้าเขาอีกตลอดไป หลังจากนี้เราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วภูผา สติของฉันค่อย ๆ วูบลงอีกครั้งและมันเริ่มมืดดับพร้อมภาพจำสุดท้ายของผู้ชายใจร้าย
ฉันลืมตาตื่นอีกครั้งพบว่าตัวเ
