"Hmmm… Sir Keach."
"Cha—"
Magkasabay ang sambit namain sa isa't isa.
"You want to say something?" he asked and the expression on his face was serious.
"Yes, but later after we have dinner." I replied to him. Yuko ako at ipinagpatuloy ang aking pagsubo.
"Me too. I have something to say and it is important."
Medyo kinabahan ako sa tugon niya. "Ano kaya ang sasabihin ni Sir Keach?" I whispered to myself. "At importante raw," dagdag ko pa.
Pagkatapos naming kumain ay nagpunta na kami sa opisina para doon namin pag-uusapan ang lahat. Tinanong niya ako kung importante ba ang aking sasabihin. Sinagot ko siya ng, "Not really." Kay siya na lang ang aking pinapauna na magsalita.
"Well..." he started and the expression on his face seemed suddenly sad
"Go ahead, sir." At bigla akong kinaba
