เวลาต่อมา
น้ำอิง งัวเงียตื่นขึ้น
"ฮือออ!! นี่ฉันเผลอหลับไปตอนไหนเนี่ยตายแล้วท่านประธานจะว่าไหมเนี่ย"
เธอเงยหน้าขึ้นมองหาคนตัวโตก็พบว่าเขายังคงก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่ไม่ได้สนใจเธอที่นอนหลับไปสักนิด
แต่พอเงยหน้ามองดูเวลาที่ติดฝาผนังก็พบว่าใกล้จะเที่ยงแล้ว
'อะไรกันเนี่ยฉันหลับนานขนาดนี้เลยหรอ?'
ปกติน้ำอิงก็ชอบนอนกลางวันอยู่แล้วเธอเหมือนค้างคาวที่ชอบตื่นในเวลากลางคืนออกเที่ยวตามผับบาร์เป็นประจำ
"ตื่นแล้วหรอ?" เสียงทุ่มพูดโดยที่ไม่มองเธอเลยสักนิด
"ค่ะ ตื่นแล้ว เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ฮ่าๆ" น้ำอิงบอกไม่ค่อยเต็มเสียงนัก ดีนะที่คุณไททันไม่ดุเอา
"อืม เตรียมตัวนะจะพาออกไปทำธุระ"
ไททันกลั่นหัวเราจะอยู่ เมื่อได้เห็นท่าทางร้อนรนของเธอที่กลัวโดนเขาดุ
'คนอะไรน่ารักตั้งแต่เด็กยันโต' เสียอย่างเดียวเธอจำเขาไม่ได้นี่สิ แต่ก็ดีเหมือนกันจะได้แกล้งให้สนุกไปเลย
ไททันยังคงวางมาดให้ดูเคร่งขรึมอยู่
"ไปกันได้แล้วล่ะ" ร่างสูงลุกขึ้นเดินมาที่หน้สโต๊ะทำงาน
น้ำอิงเห็นอย่างนั้นก็ลุกขึ้นเตรียมจะเดินไปทันที
ไททันเมื่อมองคนร่างเล็กเต็มตาก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นักกับการแต่งตัวของเธอในวันนี้
"ชุดนั่นมันโป๊เกินไปนะ"
"ค่ะ?"
"นี่คือชุดที่เรียบร้อยที่สุดที่มีในห้องน้ำอิงแล้วค่ะ" เธอตอบเขาไปแบบหน้าตาเฉย เธอไม่คิดว่ามันจะโป๊มากตรงไหน" ก็ปกตินะแค่อาจจะรัดไปนิดนึง
ไททันหรี่ตามองคนตัวเล็ก ก่อนจะเดินนำออกไป
น้ำอิงเดินตามเขาไปติดๆ ระหว่างอยู่ในลิฟท์เขาก็ยังคงมองการแต่ตัวของเธออยู่ ไม่ใช่ว่ามันไม่เหมาะสมหรืออะไรเพราะที่บริษัทเขาก็ไม่ได้มีกฎเรื่องการแต่ตัวพวกพนักงานผู้หญิงก็แต่งแบบนี้กันเยอะแยะขอแค่ใส่เสื้อสูททับก็ไม่มีปัญหา
แต่กับน้ำอิงเขาไม่ค่อยพอใจเท่าไรนักที้เห็นเธอแต่ตัวแบบนี้ไม่ใช่ไม่สวย แต่มันสวยแถมยังเซ็กซี่อีกเขาไม่ชอบให้ใครมองว่าที่แฟนตัวเอง
'เห้ออ จะมองอะไรนักหนาเนี่ย' น้ำอิงรู้สึกอึดอัดอยากจะถามให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยว่าเขามีปัญหาอะไรกับชุดเธอนักหนา!
ติ้ง!
ทันที่ที่ลิฟต์เปิด ท่านประทานหนุ่มหล่อ พร้อมกับเลขาสาวสวยคนใหม่ก็เดินออกมา พนักงานต่างก็พากันมอง เพราะทั้งคู่สวยหล่อเหมาะสมกันมาก ไม่เหมือนเป็นเลขากับเจ้านาย ทั้งคู่เหมาะที่จะเป็นแฟนมากกว่า หลายคนคิดอย่างนั้น
แต่ก็มีคนบางพวกที่คิดว่าน้ำอิงน่าจะอ่อยไททันถึงได้ทำตำแหน่งนี้
"เชิญคุณเลขาขึ้นรถคับ"
"ขอบคุณค่ะ" น้ำอิงถึงกับงงที่อยู่เขาก็เปิดประตูให้เธอซะงั้น
'เออดีเหมือนกันมาทำงานวันแรกก็เจอใจเจ้านายดี'
ไททันปิดประตูให้คนตัวเล็กก่อนที่จะเดินอ้อมไปฝั่งคนขับแล้วก็ขับรถออกไป
"ท่านประทานไม่มีคนขับรถหรอค่ะ?"
"หึ เมื่อกี้เรียผมกว่าอะไรนะ"
"ก็เรียกว่า ท่าน..." น้ำอิงหยุดพูดทันืีมือนึกขึ้นได้
"ทะทะท่านพี่ไททัน ค่ะ"
"หืมม ท่านพี่ไททันเลยหรอ เรียกพี่ไททันก็พอ"
"แต่ว่าถ้าคนอื่นได้ยินไม่ดีมั้งค่ะ"
เธอคิดว่าเรียกเขาว่าพี่มันดูจะสนิทสนมกันเกินไปหากใครมาได้ยินเข้ามันจะไม่ดีต่อเธอและเขา
"ช่างมันสิใครกล้าก็ลองดู"
"ผมบอกให้เรียกก็เรียกสิ ผมอยากให้เราผ่อนคลายเวลาทำงานร่วมกันอีกอย่างเราต้องสนิทกันเข้าไว้จะได้ทำงานด้วนกันง่ายหน่อย อย่าคิดมากสิ " ไททันพยายามอธิบาย
'แค่เรียกพี่มันจะอะไรนักหนา ที่ตอนเด็กเอาแต่ตามเขาต้อยๆ เรียกพี่ไททันทั้งวัน'
แล้วบรรยากาศในรถก็เงียบสงัด เพราะคนตัวโตดูเหมือนจะงอนจนไม่อยากพูดกับคนตัวเล็กแล้ว น้ำอิงที่ไม่รู้ตัวว่ามีคนงอน ก็ยังทำเฉยๆอยู เธอยังคงคิดอะไรเพลินจนไม่ทันสังเกตว่าเขาพาเธอมาที่ไหน
เอี๊ยด!
ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
"คุณ... พี่ไทยทันพายน้ำอิงมาที่นี่ทำไมค่ะ"
ที่แรกเขาว่าจะงอนไม่พูดกับเธอสักชั่วโมง แต่พอได้ยินเสียงหงานเรียกพี่เท่านั้นแหละ ใจที่เคยแข็งก็เหลวเป็นน้ำไปแล้ว
คนถูกเรียกพี่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ จนคนเรียกงงว่าเขาเป็นอะไร ไม่สบายรึเปล่า หรือว่าเธอทำงานกับคนบ้าเนี่ย !!!
"ไปซื้อของกันคับ" ไม่นอให้น้ำอิงคิดนานเขาเดินน้ำเธอขึ้นไปด้านบน
ร้านเสื้อผ้า
น้ำอิงยินมองไททันสลับกับร้านเสื้อผ้าที่อยู่ตรงหน้า
ไหนบอกมาทำธุระ นี่มันร้านเสื้อผ้าผู้หญิงเขาจะซื้อให้ใครนะ
"เธอคือพี่ไททันจะซื้อเสื้อผ้าให้แฟนหรอคะ?"
เธอคิดว่าไททันจะต้องซื้อเสื้อผ้าให้แฟนแน่ๆถ้าไม่ใช่แล้วเขาจะพาเธอมาร้านเสื้อผ้าผู้หญิงทำไมล่ะ
"เปล่าหรอกผมไม่มีแฟน"
"อ้าว!!!"
คิ้วหนาเลือกสูงขึ้นเจอเด็กคนนี้ขี้สงสัยจริงๆจะถามอะไรนักหนา
"ไม่ได้ซื้อให้แฟนซื้อให้เธอนั่นแหละ"
"ซื้อให้ฉันซื้อทำไมคะฉันก็มีชุดใส่อยู่เยอะแยะ"
"ชุดที่ว่าเยอะชุดแบบนี้น่ะหรอ หึ"
"ไม่ได้หรอคะชุดแบบนี้มันไม่ดีตรงไหน"
'ท่านประธานนี้ตาไม่ถึงจริงๆเลย'
"ไม่ดีคับไม่ใช่ว่าผมตาไม่ถึงนะแต่คุณต้องไปพบลูกค้ากับผมเยอะแยะมากมายโดยเฉพาะส่วนมากจะเป็นลูกค้าผู้ชายคุณแต่งตัวแบบนี้เขาไม่คิดว่าผมเอาคุณไปหลอกล่อพวกเขาหรอ?"
'เห็นกระโปรงขาดขึ้นมาเธอจะเห็นกางเกงในอยู่แล้ว เสื้อก็รัดแน่นเหลือเกิน คิดว่าไม่มีเงินซื้อก็เลยพาไปซื้อให้ไง'เขาอยากจะบอกกับเธอแบบนี้เหลือเกินแต่ติดที่ว่าหากเขาจะพูดหยอกเธอตอนนี้มันจะดูว่าสนิทกันไวเกินไป
น้ำอิงถึงกับอึ้งที่ได้ยินที่เขาพูด
'นี่เขาได้ยินเสียงความคิดฉันด้วยหรอเนี่ย'
"ก็ได้ค่ะ"
น้ำอิงจำเป็นต้องเดินเข้าร้านเพื่อไปซื้อเสื้อผ้ากับเขา
ทำไมไม่บอกน้องไปให้มันจบไปว่าเรารู้จักกันล่ะค่ะคุณพี่🤣
มาวันแรกก็พาไปซื้อเสื้อผ้าซะแล้วดูไม่มีพิรุธอะไรเลยนะยังดีที่ทำเองเป็นคนไม่คิดมากจึงไม่ค่อยสงสัยเท่าไรว่าทำไมไททันถึงปฏิบัติกับเธอแบบนี้