แย้มสะบัดหน้าใส่ กระแทกเท้าเดินหนี คำรนมองตามด้วยหางตา แต่ “คนของคุณ ดูจะกระด้างกระเดื่องเพิ่มขึ้นทุกวัน ให้ปลายอบรมสักนิดไหมคะ ปลายไม่ชอบให้คนรับใช้ทำกิริยาแบบนี้ใส่เลย”
คำรนพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ “ทุกวันนี้ร้อนหูไม่พออีกเรอะ แม่แย้มแก่แล้ว อีกอย่าง คุณน่ะ อบรมแม่แย้มเขาไม่ได้หรอก”
“คุณพี่ให้ท้ายคนรับใช้มากไปนะคะ ปลายเป็น ‘เมีย’ ที่แทบไม่มีสิทธิมีเสียงในบ้านหลังนี้เลย” ปลายฟ้ากระแทกเสียงใส่ ผลักจานอาหารตรงหน้า และเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ ยกมือกอดอกสีหน้าไม่พอใจสุดขีด
“ตอนที่ผมให้คุณเลือก ระหว่างเป็นใหญ่ที่บ้านกับที่พิพัฒไพบูรณ์กรุป คุณเป็นคนเลือกเองนะปลาย” คำรนท้วงเสียงอ่อนเบา ปลายฟ้าเลือกที่จะไปกุมชะตาพิพัฒไพบูรณ์กรุป แทนการเป็นคุณผู้หญิงอยู่ที่คฤหาสน์หลังนี้
“ไม่ว่าเลือกทางไหน อำนาจเด็ดขาดก็ไม่ได้อยู่ที่ปลายอยู่ดี” ปลายฟ้าตอบเสียงกระชาก
“คุณไม่ได้เพิ่งรู้นี่ปลาย” คำรนแย้งเสียงอ่อน
“คุณไม
