“กูขยะแขยง” คีรีตอบสั้นๆ
“เพราะมึงไม่รักพ่อมึงไง” เอกทศตะคอกใส่ครั้งแรก
“รักแล้วเกิดประโยชน์อะไร ในเมื่อตาแก่นั่นยืนยันจะเอาผู้หญิงอย่างปลายฟ้าเข้ามาในชีวิตอยู่ดี”
“ไอ้เคนท์ นั่นพ่อมึงนะ”
“แล้วพ่อที่ไหนหลงผู้หญิงจนถีบลูกออกไปจากชีวิตตัวเองวะ”
“มึงคิดผิด คิดใหม่ได้นะ พ่อมึงส่งไปเรียนหนังสือ ไม่ได้ถีบมึงออกไปจากชีวิตของท่าน”
“กูไปเรียนตอนไหนก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่ตอนที่ตาแก่นั่นอยากมีเมียใหม่จนตัวสั่น” คีรีตะโกนลั่นรถยนต์
“แม่มึงตายไปหลายปีแล้วนะไอ้เคนท์ มึงเองหรือเปล่าที่ไม่พยายามเข้าใจพ่อมึง” เอกทศเตือนด้วยความหวังดี
“เหอะ!! พูดไปมึงก็ไม่เข้าใจหรอกไอ้เอก พ่อแม่มึงยังอยู่ ไม่เหมือนกูที่ไม่เหลือใครเลย ขนาดพ่อยังมีชีวิตอยู่แท้ๆ แต่ก็ไม่ต่างอะไรกับไม่มี”
“มึงคิดในแบบผู้ใหญ่สิวะ ผู้ชายต่อให้อายุมาก ก็ยังมีความต้องการ มึงอยากให้พ่อมึงซื่อสัตย์กับแม่มึงแค่คนเดียว แล้วมึงละ ที่ทำสันดานเสีย นอ
