“Kenan, dur. Ne yapıyorsun?” Sersemlemiş halde, dudaklarıma kapanmak üzere olan dudaklardan kaçarak göğsünden itmeye ve düştüğüm kucaktan kaçmaya çalıştım.
“Nişanlımı öpüyorum.” dedi gayet normal bir şekilde ve tekrar ulaşmaya çalıştı dudaklarıma. Tabi ki bu durumu hemen, büyük bir keyifle kabullenmişti.
“Dur! Arabadayız.” dedim zorlukla. Bu adamı itip kavga çıkartmam gerekiyordu ama sakallarının arasında kalemle çizilmiş kadar düzgün ve yumuşacık görünen dudakları, yine olur olmadık şeyler hissettirmeye başlamıştı bile bana. Ayrıca, bıyıkları bu kadar tatlı mı duruyordu her zaman? Yoksa bugün ayrı bir şey mi yapmıştı?
“Umurumda değil arabada olmak. Çok özledim.” Dudaklarıma ulaşamayınca kucağına oturtup sıkıca sarıldığı vücudumu kendine iyice yaklaştırarak boynuma yöneldi bu sefer d
