Kader’in söylediği sözün üstüne herkes gülerek arkasını dönüp yürümeye başlarken bizi daha fazla utandırmadıkları için minnettardım. Yine de korkunç bir rezil olmuşluk hissiyle avucumun içini alnıma vurdum ve kalabalığın yeterince uzaklaştığına emin olduğumda, sinirle dönüp Kenan'a baktım hemen.
Evet, fazla bir şey yoktu ama sürdüğüm parlatıcının simleri, gün batımında ışıl ışıl parlıyordu dudaklarında. Uğraşsak bu kadar doğal bir makyaj çıkmazdı galiba ortaya! Demin nasıl salak gibi fark etmemiştim bunu ben!? Ama arabanın loş ışığında hiçbir şey belli olmuyordu ki!
“Of! Şu rezilliğe bak! Herkes anladı öpüştüğümüzü!” dedim utançtan ağlayacak bir halde. Acilen çantamda peçete bulmam gerekiyordu.
“Defne, abartma istersen. Seni öpmeyeceğim de kimi öpeceğim, Metin’i mi?” Kenan hiç istifini
