ไอ้สวะนั่นถูกเพื่อนของเจ๋งคุมอยู่ พอตำรวจมาถึงก็พาตัวมันออกไป ส่วนฉันก็ออกไปกับเจ๋งเพื่อไปให้ปากคำ เจ๋งแนะนำฉันหลายเรื่องเกี่ยวกับกฎหมายเพื่อที่จะให้มันได้รับโทษหนักกว่าแค่ข้อหาทำร้ายร่างกาย
หลังจากเสร็จธุระแล้วเราก็กลับมาที่รีสอร์ต แต่เพราะฉันบอกนอนไม่หลับพวกเพื่อนๆ ของเขาก็พากันมาล้อมวงนั่งดื่มและร้องเพลงต่อ มันก็พอช่วยให้หายเครียดลงบ้าง โชคดีที่ที่พักหลังนี้อยู่ห่างจากหลังอื่นมากก็เลยนั่งคุยกันได้จนดึกดื่น
“พี่อย่าคิดมากเลย ไอ้เหี้ยนั่นมันหมดอนาคตไปแล้วพี่”
ปริ๊นซ์ คนที่ฉันเจอเมื่อวันนั้นเอ่ยออกมาด้วยความห่วงใยแล้วเพื่อนคนอื่นของเจ๋งก็พูดให้กำลังใจตามกัน ฉันก็ได้แต่ยิ้มขอบคุณ เพราะมันยังรู้สึกผวากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่หาย
” เจ็บอยู่ไหม”
เจ๋งที่นั่งข้างฉันหันมาถามเพราะเพิ่งบอกเขาไปว่ามันต่อยท้องฉันถึงทำให้สู้มันไม่ได้ เจ๋งทำท่าจะเข้าไปต่อยมันอีกแต่โชคดีที่เพื่อนห้ามกันไว้
“ไม่เท
