บทที่ 9.1 เตือนตัวเองว่าอย่าหวั่นไหว

1673 Words

ตอนที่ 9 เตือนตัวเองว่าอย่าหวั่นไหว เจ๋งตื่นตั้งแต่เช้าและออกไปจากห้องตั้งแต่ตอนไหนฉันเองก็ไม่รู้ตัว พอตื่นขึ้นมาเขาก็ไม่ได้นอนอยู่ข้าง ๆ กันแล้ว ฉันรีบลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว ก็ยังไม่รู้จะกลับยังไง ตั้งใจจะออกไปคุยกับเจ๋ง เดินหาเขาอยู่ตั้งนานก็เห็นว่าเขากำลังยื่นอยู่ริมหาดแต่ที่ทำให้ฉันต้องหยุดฝีเท้าไว้แค่ตรงนี้ก็เพราะว่าเขากำลังอยู่กับผู้หญิงอีกคน เป็นครั้งแรกเลยที่เห็นเจ๋งยิ้มได้แบบนี้กับผู้หญิงคนอื่น ถึงแม้ว่าจะมองเห็นแค่ใบหน้าด้านข้างของเขาไกล ๆ ก็ยังดูออกว่าเจ๋งกำลังมีความสุข มันทำให้ฉันรู้สึกแปลกกับอาการชื่อหนึ่งที่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร คนแบบเจ๋งเคยยิ้มแบบนี้ให้เห็นที่ไหน ฉันถอนหายใจออกมาช้า ๆ ไม่รู้ว่าลมมากมายพวกนั้นมันเข้ามาอยู่ในปอดตอนไหน แต่ยิ่งยืนมองก็รู้สึกประหลาดใจกับตัวเอง จึงเลือกที่จะหันหลังให้เขาแล้วเดินกลับที่พัก แวะไปตักอาหารเช้านั่งทานคนเดียวที่ล็อบบี้ ไม่นานนักพวกเพื่อ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD