“คุณเคยเป็นประชาสัมพันธ์มาก่อน คงคุยกับแขกของผมได้ เขาเป็นชาวเกาหลีแต่พูดไทยคล่องมาก” ชายหนุ่มพูดโดยไม่มองหน้ายิ่งทำให้ลักษมีรู้สึกหมั่นไส้อยู่ลึกๆ เธออยากจะรู้นักว่าเวลาคุยกับคนอื่นเขาจะใช้ท่าทีแบบนี้ด้วยหรือไม่
“ชื่อของคุณแปลว่าอะไร..ลักษมี”
หญิงสาวละสายตาจากภาพวิวนอกหน้าต่างรถแล้วหันมามองเจ้าของคำถาม ใบหน้าที่มองจากข้างๆ นั้นคล้ายกันมากกับผู้เป็นน้องชายผิดแต่ทรงผม ราชไม่ตัดผมสั้นจนเกือบเหมือนนักฟุตบอลอย่างรามและไม่มีท่าทีเย็นชาเช่นนี้
“แปลว่า...ดอกกุหลาบ...ผู้ที่เกิดจากดอกกุหลาบ”
“ดอกไม้ที่ใครจะชื่นชม เด็ดไปดมเมื่อไหร่ก็ได้”
ลักษมีหันขวับไปมอง ทว่าความอดกลั้นคอยบอกหญิงสาวว่าอย่าตอบโต้ใดๆ หลายครั้งที่เธอไม่เข้าใจว่าทำไมในหน้าที่ดูไม่ยี่หระนั้น เหตุใดเขาต้องคอยแสดงท่าทีที่ไม่เป็นมิตรและชอบใช้วาจาเสียดแทงใจเธออยู่บ่อยครั้ง แล
