เพื่อเธอ
1323 Words
Chapter 6
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ ไอริสก็ไปซื้อเสื้อผ้ากับพวกของใช้ พอได้ของที่ต้องการเวนิสก็พาเธอกลับมาที่คอนโด
“เดี๋ยวผมเปิดประตูให้” เวนิสรีบลงจากรถเปิดประตูให้ไอริส เธอค่อย ๆ ลงจากรถ
“ขอบคุณค่ะ” ไอริสกล่าวขอบคุณ
“เดี๋ยวผมให้ลูกน้องยกของขึ้นไปข้างบนให้”
“เอ่อ…คุณมีลูกน้องด้วยเหรอคะ?”
“ผมมีลูกน้องครับ ครอบครัวของผมพ่อแม่มีลูกน้องให้ทุกคน” สิ้นประโยคของเวนิส ไอริสก็แอบขนลุก
“อ๋อค่ะ”
“ขึ้นข้างบนกันดีกว่าครับ”
“ค่ะ” ไอริสเดินเคียงข้างเข้าไปในลิฟต์พร้อมกับเขา เธอแอบมองเสี้ยวหน้าคมเข้มเป็นระยะ พอลิฟต์เปิดออกไอริสก็ถูกกระชากผมใบหน้าถูกกระหน่ำฟาดรัว ๆ
เพียะ! เพียะ!
“กรี๊ดดด!”
“อยากแย่งพี่เวนิสมากนักใช่ไหม นังร่าน!” ไอริสไม่ตอบโต้ปล่อยให้เอวากระทำ ไม่ใช่ว่าสู้ไม่ได้ แต่เธอจงใจไม่สู้
“เธอกล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับไอริส” เวนิสกระชากผมเอวาแล้วเหวี่ยงเข้าผนังโถงทางเดินอย่างแรง ไอริสสะใจที่เห็นคนที่เธอเกลียดเจ็บตัว
“กรี๊ดดด พี่เวนิส!” เอวาแผดเสียงดังลั่นมองไอริสอย่างเจ็บใจ พื้นที่ตรงนั้นเป็นของเธอมาก่อน แต่ไอริสมาแย่งไป
“อย่ายุ่งกับไอริส อย่ายุ่งกับพี่อีก”
“ทำไมวาจะยุ่งไม่ได้ พี่จะทิ้งวาไปเอามันไม่ได้”
“ทำไมพี่จะทิ้งเธอไม่ได้ ในเมื่อพี่ต้องการเขี่ยเธอทิ้งเหมือนขยะไร้ค่า อย่ายุ่งกับพี่อีก” เวนิสชี้หน้าอย่างคาดโทษ บดกรามแน่นมองเอวาอย่างโกรธจัด ก่อนจะหันไปสนใจไอริส “เป็นอะไรมากไหม? ตายจริง หน้าแดงเถือกเลย” เวนิสเข้าสำรวจเนื้อตัว ไอริสดูเจ็บมาก ใบหน้าก็แดงเพราะถูกตบ
“อย่ายุ่งกับริสเลยค่ะ ริสไม่อยากยุ่งกับพี่ ถ้าพี่ยังจัดการคนของพี่ไม่ได้ พี่ก็อย่ามาขอคบริสเลย ริสไม่ต้องการเป็นรอง ริสไม่ต้องการใช้ของร่วมกับใคร” ไอริสว่าแล้วเดินไปที่ห้องของตัวเอง เธอแอบลอบยิ้มออกมาอย่างสะใจ แม้จะเจ็บไปบ้างแต่มันก็คุ้ม ยังไงวันนี้เอวาก็โดนหนักแน่นอน
คล้อยหลังไอริส เวนิสบดกรามแน่นกดโทรศัพท์ส่งข้อความหาลูกน้อง ไม่นานลูกก็กรูขึ้นมาด้านบน ลากร่างที่กำลังนอนสะบักสะบอมอยู่ที่พื้นยืนขึ้น
“พะ…พี่เวนิสจะทำอะไร?” เอวาเสียงแผ่ว ริมฝีปากบางสั่นระริกจ้องมองชายหนุ่มอย่างเสียใจ เธอรักเขาแม้จะนอกใจไปบ้าง แต่เธอก็รักเขา เธอหวงเขา เธอหวงสิ่งที่เป็นของเธอ มันผิดด้วยเหรอ
นังผู้หญิงคนนั้นจงใจแย่งเขา เธอรู้ว่ามันทำทุกอย่างเพื่อเอาเขาไป เวนิสเองก็ดูหลงมันมาก คิดแล้วเอวายิ่งแค้นใจ
“ลากมันออกไป อย่าให้มันมาสาระแนยุ่งกับฉันอีก”
“ครับนาย”
“ปล่อยนะ พวกแกจะทำอะไรไอ้พวกบ้า! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้” เอวาแผดเสียงดังแต่ก็ถูกลากไปจนสำเร็จ เวนิสรีบก้าวเท้ายาว ๆ ไปที่หน้าห้องของไอริส เขาเคาะประตูรัว ๆ อย่างร้อนใจ แต่เข้าของห้องก็ไม่มาเปิดประตูให้เขาเลยแม้แต่น้อย
“หนูริส เปิดประตูมาคุยกับพี่หน่อย” แต่ก็เหมือนเดิม เธอไม่ออกมา แต่เลือกที่จะเงียบ เวนิสร้อนใจเขากดโทรศัพท์ส่งข้อความบางอย่าง เพียงไม่นานลูกน้องเขาก็ขึ้นมาพร้อมกับคีย์การ์ดสำรอง
“มาแล้วครับ กว่าจะเอามาได้ไม่ง่ายเลยครับ” เข้มเอ่ย เขาต้องหลอกล่อหลายอย่างกว่าพนักงานจะยอมให้คีย์การ์ดมา
“แต่ก็ไม่มีอะไรเกินความสามารถมึง เดี๋ยวกูตบรางวัลให้อย่างงาม”
“ครับนาย” เข้มโค้งตัวอย่างสำรวม เวนิสไม่รอช้ารีบแตะคีย์การ์ดเปิดประตูเข้าไปในห้อง เท้าใหญ่ก้าวเข้าไปอย่างช้า ๆ พลางกวาดสายตามองไปมา ภายในห้องถูกตกแต่งสไตล์มินิมอล เรียบหรูแต่ดูแพง
“ว้าย! ขะ…เข้ามาทำอะไรคะ?” ไอริสพูดอย่างตกใจพร้อมกับกระชับชุดคลุมของตัวเอง หล่อนเพิ่งอาบน้ำเสร็จจะเดินมาหยิบครีมบำรุง แต่ต้องมาเจอเวนิสยืนจังก้าอยู่กลางห้อง เขามาได้อย่างไรกัน หล่อนจำได้ว่าหล่อนประตูแน่นหนาแล้วนี่น่า
“เป็นยังไงบ้าง เจ็บมากหรือเปล่า?” เขาเอ่ยอย่างอาทร เดินเข้าหาแล้วถือวิสาสะลูบที่แก้มบอบบาง มือนั้นมันร้อนผ่าวเจือจางไปด้วยความอบอุ่น สายตาคมกริบสำรวจตามใบหน้า ก่อนจะมาหยุดที่ริมฝีปากจิ้มลิ้ม
“เอ่อ…ริสไม่เป็นอะไรค่ะ พี่เวนิสเข้ามาได้ยังไงคะ?”
“เอ่อ ประตูไม่ได้ล็อคน่ะ”
“เหรอคะ?” ไอริสขมวดคิ้วสงสัย เธอจำได้ว่าเธอล็อคประตูแน่นหนาแล้วนี่นา ทำไมเธอถึงได้ลืมล็อคประตู ไอริสพยายามครุ่นคิด เธอเผลอเรอขนาดนี้เชียวหรือถึงได้ลืมล็อคประตู “ริสน่าจะลืมจริง ๆ พี่เวนิสออกไปเถอะค่ะ ริสจะพักผ่อน”
“พี่จะหายามาทาแก้มให้นะ กล่องยาในห้องมีหรือเปล่า หนูริสได้ซื้อมาไว้หรือเปล่า?”
“ไม่ค่ะ ริสไม่ได้ซื้อมา”
“เดี๋ยวพี่ให้ลูกน้องจัดการซื้อมาให้” เวนิสกดข้อความหาลูกน้อง
“พี่ออกไปเถอะ ริสจัดการตัวเองได้ค่ะ”
“หนูริส พี่อยากดูแลหนูนะ”
“ริสไม่ต้องการค่ะ ริสดูแลตัวเองได้”
“พี่รู้ว่าหนูริสเก่ง แต่ให้พี่ได้ชดใช้ความผิดที่ดูแลหนูริสไม่ดีหน่อยนะครับ” เวนิสทำเสียงออดอ้อน เขาอยากดูแลไอริสจริง ๆ “พี่อยากดูแลหนูริสจริง ๆ”
“เฮ้อ” ไอริสพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ “ก็ได้ค่ะ”
“เย้ ดีใจที่สุดเลย” เวนิสคว้าร่างบอบบางมากอดอย่างลืมตัว ไอริสผลักอกเขาเอาไว้ พอเวนิสได้สติก็รีบขอโทษ “ขอโทษครับ”
“ค่ะ” ไอริสพยักหน้าแล้วเดินไปนั่งที่โซฟา เวนิสเดินไปเปิดประตูรับยาจากลูกน้อง หยิบยาออกมาบีบทาที่เเก้มสวยให้หญิงสาวอย่างเบามือ
“พี่ขอโทษที่ดูหนูริสไม่ดี” น้ำเสียงนั้นทำให้หัวใจของเธอกระตุกแปลก ๆ คำพูดแววตานั้นมันแสดงออกมาอย่างแจ่มชัดว่าเขารู้สึกอย่างที่พูดจริง ๆ “พี่ขอโทษนะ”
“มะ…มันไม่ใช่ความผิดของพี่เวนิสเลยนะคะ ไอริสเข้าใจทุกอย่าง ผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนพี่ มีสิทธิ์ไม่พอใจที่เห็นเราอยู่ด้วยกัน” ไอริสเม้มปากเล็กน้อย
“เอวาไม่ใช่แฟนพี่ พี่จะไม่ปฏิเสธเรื่องที่พี่ไปไหนมาไหนกับเธอบ่อย ๆ พี่จะไม่ปฏิเสธว่าพี่กับเอวาเคยจบกันที่เตียง พี่ไม่ปฏิเสธเรื่องผู้หญิงที่พี่เคยติดพัน ถ้าหนูริสเปิดใจให้พี่ พี่จะเปลี่ยนตัวเอง พี่จะทำให้หนูริสเห็นว่าพี่พร้อมทำทุกอย่างเพื่อหนูริสจริง ๆ” เธอไม่รู้ว่าเชื่อคำพูดเขาได้ไหม คนเจ้าชู้มักบอกว่าตัวเองไม่มีแฟน เพื่อหลอกล่อผู้หญิง
“พี่เวนิส”
“พี่อยากให้ริสเชื่อว่าทุกคำพูดที่พี่พูด เป็นเรื่องจริง”
“….” ไอริสพูดไม่ออกเสียดื้อ ๆ ตอนแรกคิดว่าจะทำให้เอวาเจ็บ ตอนนี้ความรู้สึกกลับเริ่มถลำลึก ไอริสได้แต่บอกกับใจตัวเอง ว่าไม่ควรรู้สึกอะไรไปมากกว่านี้
เขาอาจจะพูดเพื่อให้เธอตายใจ เขาเป็นเสือผู้หญิง เขาต้องหว่านล้อม หลอกล่อให้ผู้หญิงตายใจอยู่แล้ว
“พี่จะทำเพื่อหนูริส พี่จะเปลี่ยนตัวเองเพื่อหนูริสพี่สัญญา”
- Writer
