จัดการ
1492 Words
Chapter 7
คำพูดของเวนิสทำให้สมองสองซีกของเธอตีกันวุ่นวายไปหมด สีหน้าและแววตาของเขาบ่งบอกว่าเขาพูดจริง แต่ความคิดในหัวอีกอย่างก็แทรกขึ้นมา เขาเป็นเสือผู้หญิง เขาต้องมีคำหวานหลอกล่อ เขาต้องมีคำมั่นสัญญาให้ผู้หญิงอยู่แล้ว
ในเมื่อเขาอยากได้ ในเมื่อเขาจะเอา คำพูดพวกนั้นที่พูดออกมามันก็เป็นเพียงคำพูดที่เปล่งออกมา ไม่ได้จริงจังไม่ได้ใส่ใจ ได้เบื่อแล้วก็ทิ้ง คำหวานที่พูดออกมา เป็นคำหวานที่เอาไว้ทำให้ผู้หญิงตายใจก็เท่านั้น
“ริส เอ่อ…” ไอริสลังเล เริ่มไม่แน่ใจหลาย ๆ อย่าง อะไรที่สำเร็จง่าย ๆ มันกลับทำให้เธอแอบกลัว
“พี่จะทำให้หนูริสเห็นเอง” เวนิสเอ่ยอย่างมาดมั่น เขาจะทำให้ไอริสเห็นว่าเขาพร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเธอ
“ช่างเถอะ ริสไม่อะไรอยู่แล้ว ริสไม่กล้าให้พี่เปลี่ยนตัวเองพี่ริสหรอกค่ะ” ไอริสถอนหายใจ ที่จริงทำให้เอวากับปุริมทร์เจ็บมันก็เพียงพอแล้ว ไม่จำเป็นที่เธอต้องเอาชีวิตเขากับเธอมาผูกติดด้วยกัน
“แต่พี่เต็มใจ พี่ขอแค่ริสคบกับพี่ เปิดใจให้พี่ พี่พร้อมจะเคลียร์ตัวเอง เปลี่ยนตัวเองเพื่อหนูริส” เวนิสเอ่ยอย่างมาดมั่น เขาพร้อมจะทำอย่างที่พูดจริง ๆ
“ริสว่า พี่เวนิสกลับไปก่อนเถอะค่ะ ริสอยากพักผ่อน”
“แต่พี่…”
“ให้ริสคิดทบทวนอะไรหลาย ๆ อย่างก่อน จะตกลงหรือปฏิเสธ ริสจะบอกพี่อีกที”
“ก็ได้ครับ” เวนิสพยักหน้า ในเมื่อเธอต้องการเขาก็จะไม่ดื้อดึง คล้อยหลังชายหนุ่มไอริสก็ถอนหายใจออกมาแรง ๆ แม้จะสะใจที่ทำให้เอวาเจ็บ แต่หล่อนก็หนักอึ้งในหัวใจอย่างประหลาด
ดึกของวันนั้น ไอริสนอนไม่หลับก็เลยไปนั่งเล่นอยู่ที่ดาดฟ้า สายลมพัดปะทะผิวทำให้เธอต้องห่อตัว ปกติไอริสจะไม่ค่อยมานั่งเล่นที่นี่ วันนี้เครียด ๆ ก็เลยมานั่งเล่นคิดอะไรเรื่อยเปื่อย
“เดี๋ยวน้ำค้างลงจะไม่สบายเอานะ” ผ้าห่มผืนเล็กถูกคลุมที่บ่าของไอริส พอเธอหันไปมองก็เจอเวนิสยืนอยู่
“พี่เวนิส ขอบคุณนะคะ” ไอริสกระชับผ้าห่มคลุมร่างตัวเองมากกว่าเดิม
“ครับ พี่นั่งด้วยได้ไหม?”
“ได้สิคะ พี่นั่งได้ ไม่ต้องขออนุญาตริสหรอกค่ะ”
“พี่อยากนั่งกับหนูริส พี่ต้องขออนุญาตหนูริสก่อนสิ”
“ค่ะ พี่เวนิสอยากนั่งตรงไหนก็นั่งเลยค่ะ”
“ครับ” เวนิสนั่งลงเก้าอี้ตรงข้าม เธออาจจะรำคาญเขาที่วุ่นวายบ่อย ๆ แต่เขากลับอยากอยู่ใกล้เธอ มันอาจจะเป็นอะไรที่น่าหงุดหงิด เขาเองก็หงุดหงิดตัวเองเหมือนกัน ที่จิตใจวุ่นวายคิดถึงแต่เธอ “พี่จะนั่งเงียบ ๆ จะไม่ทำให้หนูริสหงุดหงิด”
“ริสไม่ได้หงุดหงิดค่ะ ริสแค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย อาจจะใช้น้ำเสียงไม่น่ารัก ริสต้องขอโทษพี่เวนิสด้วย”
“ไม่เป็นไรครับ”
“เบื่อ ๆ เซ็ง ๆ ไม่รู้จะทำอะไรดี”
“กินชาบูกันไหม?”
“ชวนริสกินอีกแล้ว คราวก่อนก็ไก่ทอด วันนี้ก็ชาบู ริสไม่ทานอาหารรอบดึกค่ะ”
“กลัวอ้วนเหรอ?”
“ค่ะ” ไอริสพยักหน้า หล่อนกลัวอ้วนจริง ๆ ไอริสเคยอ้วน อ้วนแล้วหาเสื้อผ้าใส่ยาก ขาดความมั่นใจอีกต่างหาก ไหนจะโรคภัยไข้เจ็บตามมาอีก หล่อนต้องดูแลตัวเอง โรคภัยไข้เจ็บจะได้ไม่ถามหา
“ผอมขนาดนี้ ไม่ต้องกลัวหรอก กินเป็นเพื่อนหน่อยนะ”
“พี่เวนิส… ริสไม่ทานค่ะ”
“นั่งเป็นเพื่อนก็ได้”
“ก็ได้ค่ะ”
ไอริสนั่งมองลูกน้องของเวนิสขนของมาที่ดาดฟ้า หม้อชาบู เตาสำหรับปิ้งย่าง พร้อมกับเนื้อสัตว์และพวกผักต่าง ๆ ลูกน้องของเขานี่ก็ดีเหลือเกิน ไม่ว่าเขาต้องการอะไร ก็พร้อมที่จะหามาให้
เกิดเป็นคนมีเงินนี่ดีจริง ๆ ครอบครัวหล่อนมีเงิน ส่วนใหญ่หล่อนเปย์แฟนมากกว่า เธอไม่เคยเจอแฟนที่เปย์หล่อนเลย ต่างจากคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เขาโคตรรวย หล่อ เฟอร์เฟคทุกอย่าง ไม่แปลกที่สาว ๆ มากมายจะเข้าหาเขา เพราะถ้าได้เป็นภรรยาของเขา ผู้หญิงคนนั้นจะสุขสบายไปทั้งชาติ
“เนื้อวากิวนี่อร่อยจริง ๆ เลย” เวนิสย่างเนื้อลงบนเตาปิ้งย่างที่มีหม้อสำหรับทำชาบู กลิ่นหอม ๆ ลอยฟุ้ง ไอริสถึงกับลอบกลืนน้ำลายลงคอ “ชิ้นนี้ฉ่ำมาก ง่ำ ๆ หวานหอม อร่อยจริง ๆ หนูริสทานไหม?” เขาเคี้ยวตุ้ย ๆ ตามด้วยเบียร์เย็น ๆ
“ไม่ค่ะ” ไอริสส่ายหน้า แต่ก็แอบลอบกลืนน้ำลาย กลิ่นเนื้อย่างบนเตา กับกลิ่นชาบูน้ำดำในหม้อ มันช่างหอมยั่วยวนหัวใจจริง ๆ
“ปลาหมึกก็อร่อย กุ้งก็สด ย่างหอม ๆ ให้มันเยิ้ม ๆ ต้องอร่อยมากแน่นอน”
“….”
“ลูกชิ้นชีสก็อร่อย ฟองเตาหู้รากบัว หูย อร่อยที่สุด” เวนิสใช้ตะเกียบคีบอาหารเข้าปาก ทำท่าทางอร่อยเหลือเกิน
“เลิกพูดยั่วริสได้แล้วค่ะ” ไอริสหน้าง้ำก่อนจะคว้าตะเกียบขึ้นมาคีบเนื้อวากิวย่างหอม ๆ จิ้มน้ำจิ้มสูตรเด็ดเข้าปาก “พอใจหรือยังคะ?”
“ที่สุดเลยครับ จะให้ดี ดื่มเบียร์เย็น ๆ ด้วย” เขาเปิดกระป๋องเบียร์แล้วยื่นให้
“จัดมาค่ะ” ไอริสเคี้ยวตุ้ย ๆ จัดแจงย่างเนื้อเอง ย่างเสร็จก็หันไปจัดการเนื้อในหม้อชาบู หยิบโน้ยหยิบนี่ใส่หม้อ เวนิสยิ้มมองไอริสอย่างเอ็นดู
ผอมแห้งขนาดนี้ยังกลัวอ้วน คอยดูเถาะ เขาจะขุนให้เป็นหมูเลย
วันต่อมาเอวามาดักที่ลานจอดรถ ไอริสอยู่ในชุดนักศึกษาเดินไปที่รถหรู กำลังจะเปิดประตูก็ถูกเอวากระชากผมแล้วตบจนหญิงสาวล้มลงกับพื้น ตามไปกระชากหัวแล้วตบซ้ำ
“จะเอาเขาไปให้ได้เลยใช่ไหมนังร่าน”
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!” ไอริสแผดเสียงอย่างไม่พอใจ “ฉันบอกให้ปล่อยนังปลวกแดง!”
“กูจะตบมึงให้หน้าแหกเลย” เอวาพยายามตบไอริส แต่เธอตั้งหลักได้กระชากหัวจนหน้าหงาย แล้วตบรัว ๆ
“คราวนี้เป็นทีฉัน”
เพียะ! เพียะ!
“กรี๊ดดด!”
“แกทำฉันเจ็บ ฉันจะทำให้แกเจ็บกว่า ฉันจะทำให้แกได้รู้ ว่าความเจ็บปวดทุกข์ทรมานมันเป็นยังไง เธอเป็นคนทำฉันก่อน หลังจากนี้ เธอต้องเป็นฝ่ายเจ็บ”
“เจ็บเหรออีโง่ แกคิดว่าฉันจะยอมให้แกแก้แค้นง่าย ๆ เหรอ สมน้ำหน้าจริง ๆ มีแฟน แต่แฟนนอกใจเอาผู้หญิงคนอื่น สวยสะเปล่า แต่ไม่มีปัญญารั้งแฟนเอาไว้ได้”
“นังผู้หญิงสารเลว!”
เพียะ! เพียะ!
“กรี๊ดดดด!”
“จำใส่หัวเธอเอาไว้ ฉันจะเอาพี่เวนิสมาเป็นของฉัน ฉันจะดูนำหน้าผู้หญิงอย่างเธอ จะมีปัญญาเอาเขาไปจากฉันได้ไหม?” ไอริสตบเอวารัว ๆ พอเห็นเวนิสเดินมาหล่อนก็รีบล้มลงให้เอวาตบเธอรัว ๆ “ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย!”
“หยุดเดี๋ยวนะเอวา!” เวนิสเข้ามากระชากแขนเอวาแล้วเหวี่ยงแรง ๆ จนเธอเสียหลักล้มคมำไปกับพื้น “เจ็บไหมไอริส”
“ฮือ ๆ พี่เวนิส เอวาเขาทำร้ายริส เขาต้องการให้ริสเลิกยุ่งกับพี่ พอริสไม่ยอม เธอก็ทำร้ายริส ฮือ ๆ ริสเจ็บไปหมดทั้งตัวเลย ฮือ ๆ พี่ต้องจัดการให้ริสนะ ฮือ ๆ” ไอริสบีบน้ำตา เล่นละครตบตาเขา
“ไม่จริงเลย มันกำลังหลอกพี่”
“ในเมื่อพี่เตือนเธอแล้วเธอไม่ฟัง พี่จะไม่ใจดีกับเธออีก”
“พี่เวนิส”
“ไอ้เข้ม”
“ครับนาย”
“ไปจัดการยึดทุกอย่างที่กูเคยให้ผู้หญิงคนนี้มาให้หมด กูเตือนแล้วไม่ฟัง กูควรได้รับผลของการกระทำ”
“ครับนาย”
“ไม่ได้นะพี่เวนิส ถ้าพี่ยึดทุกอย่างวาจะใช้ชีวิตต่อไปยังไง?” เอวาไม่ยอม เวนิสให้รถให้คอนโดให้เงินมาตลอด เพราะหล่อนทำให้เขาพอใจในเรื่องบนเตียง ถ้าไม่มีเขาไม่มีของพวกนั้นหล่อนต้องลำบากแน่นอน
“นั่นมันเรื่องของเธอ ถ้าเธอไม่หยุดฉันจะให้ลูกน้องลากเธอไปฆ่า ไปกันเถอะหนูริส วันนี้ไม่ต้องไปเรียนนะ สภาพนี้ไปไม่ได้แน่”
“ค่ะ ฮึก ๆ” ไอริสร้องไห้สะอึกสะอื้น ถูกเวนิสประคองเดินตรงไปที่ลิฟต์ ก่อนไปก็ไม่วายหันมายิ้มร้ายให้เอวา ด้วยความสะใจ
“กรี๊ดดดด อีไอริส อีบ้า!”
- Writer
