Chapter 5
ไอริสนั่งมองวิวของเมืองใหญ่อยู่บนคอนโดสุดหรู ห้องที่เธออยู่เป็นชั้นสี่สิบห้าเป็นชั้นบนสุด มีห้องหรูอยู่แค่สองห้อง ห้องที่อยู่ตรงข้ามเป็นห้องว่างยังไม่มีใครมาซื้อหรือเช่า ชั้นของไอริสจึงค่อนข้างเป็นส่วนตัว
ไอริสเลิกคิดเรื่อยเปื่อยจึงรีบเดินหน้าแก้แค้นเอวาต่อ เธอจัดการหาข้อมูลเวนิส ซึ่งหาไม่ยากเลย เขาเป็นทายาทนักธุรกิจชื่อดังชื่อคุณคริสโตเฟอร์กับคุณหญิงตองเก้า สุภัสสรา ครอบครัวนี้ร่ำรวยมาก มีธุรกิจมากมาย ส่วนมากทำธุรกิจส่งออกรถยนต์ แต่บางคนก็บอกว่าตระกูลนี้ทำเพื่อบังหน้าเท่านั้น
ตระกูลนี้มีธุรกิจสีเทาส่งออกหัวเชื้อยาพี มีเกาะมากมายเอาไว้ปลูกต้นบีบีต้นไม้ต้องห้าม ไอริสพยายามหาข้อมูลต้นไม้ชนิดนี้ แต่มันก็ไม่มีข้อมูลอะไร ยิ่งเจาะลึกยิ่งไม่เจออะไร
“เฮ้อ มีแต่ข้อมูลอะไรไม่รู้” เธอพรูลมหายใจแล้วหาข้อมูลของทายาทแสนล้านต่อ เวนิสเป็นคนเก่งเรียนจบจากมหาวิทยาลัยชื่อดังที่อังฤกษ เป็นหนุ่มหล่อมีสาวน้อยสาวใหญ่สนใจมากมาย หาข้อมูลเวนิสอยู่นานก็ชักหิว ไอริสเลยคว้ากระเป๋าเปิดประตูเดินไปรอลิฟต์
“คุณไอริส” น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยทักทาย พอหญิงสาวหันไปมองก็เจอเขายืนอยู่ด้านหลัง เวนิสใส่เสื้อเชิ้ตสีเรียบ ดูภูมิฐาน ลุคเป็นผู้ใหญ่น่าเกรงขาม
“อ้าวคุณเวนิส คุณทำอะไรที่นี่คะ?” ไอริสขมวดคิ้วเอ่ยถามเขาอย่างสงสัย
“ผมพักอยู่ที่นี่ ห้องตรงข้ามคุณ”
“จริงเหรอคะ?”ไอริสเอ่ยอย่างไม่อยากจะเชื่อพร้อมกับหันไปมองห้องตรงข้ามห้องเธอ
“ครับ พอดีผมเพิ่งซื้อห้องตรงข้ามกับคุณ ห้องที่นี่สวยมากเลยนะครับ วิวก็ดี ยิ่งกลางคืนยิ่งสวย ตรงดาดฟ้าตกแต่งสวยมาก เหมาะกับการปาร์ตี้”
“ใช่ค่ะ แต่ไม่มีใครขึ้นมาใช้พื้นที่ดาดฟ้าหรอกค่ะ ส่วนมากมีแค่ริสที่ไปนั่งเล่น”
“อ๋อครับ แล้วนี่คุณริสจะไปไหน?”
“ริสจะไปซื้อของใช้ แล้วจะไปทานข้าวค่ะ” ไอริสว่าแล้วก้าวเท้าเข้าไปในลิฟต์ เวนิสรีบเข้าไปในลิฟต์ตามหญิงสาว เขาสนใจไอริสอยากรู้จักเธอให้มากกว่านี้ ไอริสไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น เธอไม่ได้ใจง่ายเหมือนผู้หญิงพวกนั้น ตอนแรกเธอคิดว่าเขาจะง่าย แต่ไม่เลย ยิ่งเขาอยากได้มากเท่าไหร่ เธอกลับไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด
“ผมเลี้ยงเอง” เวนิสขันอาสา
“ไม่ดีกว่าค่ะ ฉันไปทานเองได้”
“คุณริส ให้ผมเลี้ยงข้าวสักมื้อเถอะนะครับ” เวนิสโอดครวญ ยิ่งพยายามเข้าใกล้เธอก็เหมือนพยายามตีตัวออกห่าง
“ริสเกรงใจคุณ”
“ไม่ต้องเกรงใจผมเลยครับ ผมเต็มใจมาก ๆ ผมอยากเลี้ยงข้าวคุณไอริส ผมอยากรู้จักคุณให้มากกว่านี้” ไอริสก้าวเท้าออกมาจากลิฟต์ โดยมีชายหนุ่มเดินตามไม่ลดละ “นะคุณริส” เขาพยายามสุดกำลัง ไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมาตามอ้อนวอนขอร้องให้ผู้หญิงยอมไปรับประทานอาหารด้วย
“ก็ได้ค่ะ” คำตอบของคนตัวเล็กเรียกรอยยิ้มให้กับเขาได้เป็นอย่างดี
“งั้นไปรถผมนะครับ”
“ริสว่าเราไปคนล่ะคันดีกว่านะคะ ริสจะไปซื้อของต่อด้วย”
“ไปคันเดียวกันแหละดีแล้ว ผมจะช่วยคุณซื้อของด้วย” เวนิสถือวิสาสะจูงมือไอริสให้เดินตาม เธอไม่ได้ปฏิเสธเพราะเธอเห็นเอวาเดินมาพอดี เอวาไม่พอใจมากรีบเดินตรงมาหาเธอ
“นังไอริส!”
“อะไรกันคะ มาเรียกนงเรียกนังจิกหัวกันแบบนี้ได้ยังไงคะ ที่บ้านไม่สอนเหรอคะ ว่าไม่ควรเรียกคนอื่นแบบนี้ แต่ถ้าให้ฉันเดา ที่บ้านคงไม่มีใครสอน เพราะสิ่งที่แสดงออกมา มันช่างสถุน”
“กรี๊ด อีนังนี่” เอวาพุ่งเข้าใส่ไอริส พร้อมกับง้างมือขึ้นแต่ข้อมือเล็กก็ถูกคว้าเอาไว้
“ทำอะไร?”
“พี่เวนิส นังนี่มันด่าเอวา พี่ต้องจัดการให้เอวานะคะ”
“ริสยังไม่ได้ด่าเลยนะคะ ผู้หญิงคนนี้ว่าไอริสก่อน หยาบคายก่อน ไอริสต้องยิ้มให้เหรอคะ?” ไอริสทำหน้าตาใสซื่อ ยิ่งทำให้เอวาหมั่นไส้
“นังร่าน”
“ก็คงไม่เท่าเธอหรอก เธอมันร่าน ดอกทองแค่ไหนเธอก็รู้ ที่ฉันต้องเลิกกับแฟนของฉันก็เพราะใครกัน” ไอริสเอ่ยอย่างไร้ความอดทน
“กรี๊ดดดด แกพูดเรื่องบ้าอะไร ฉันไม่เคยเป็นแบบนั้นเลย แกใส่ร้ายฉัน พี่เวนิสอย่าเชื่อมันนะคะ” เอวาพูดอย่างคนร้อนตัว
“หยุดได้แล้ว อย่ายุ่งกับไอริส อย่าให้พี่ต้องพูดหลายรอบ” เวนิสเสียงเข้มแกะมือเอวาออกจากแขนไอริส การกระทำของเขาสร้างความไม่พอใจให้กับเอวาเป็นอย่างมาก แต่มันกลับสร้างความสะใจให้กับไอ้ริส
“พี่เวนิส เอวาเป็นแฟนพี่ พี่ต้องปกป้องเอวาสิ พี่ไม่ควรปกป้องมัน”
“พี่ไม่เคยคิดว่าเธอเป็นแฟนเลยนะ” คำพูดของเวนิสทำให้ไอริสถึงกับกลั้วขำ ทำท่าทางเยาะเย้ยเอวา ยิ่งทำให้เธอโกรธแค้น
“พี่เวนิส! พี่ได้เอวาตั้งหลายครั้ง ไปไหนมาไหนด้วยตลอด พี่จะมาพูดแบบนี้ไม่ได้นะ!”
“เลิกมายุ่งกับพี่สักที” เวนิสกดรีโมทเปิดรถทำท่าทางหงุดหงิดเสียเต็มประดา
“เอวาไม่ยอมนะคะ พี่เวนิสจะทำแบบนี้กับเอวาไม่ได้” เอวาแผดเสียงร้องดังลั่น ไอริสก็เลยเดินไปนั่งรถของเวนิสที่จอดอยู่ ยิ้มเยาะเย้ยไปอีกหนึ่งกรุบ “พี่ดูหน้ามันสิ มันไม่ได้รักได้ชอบพี่สักเท่าไหร่หรอก มันทำแบบนี้เพราะต้องการเอาคืนเอวา!” เอวาเกลียดไอริสยิ่งนัก ยิ่งเห็นหน้าเห็นท่าทางเยาะเย้ยเธอก็ยิ่งเจ็บใจ
“เฮ้อ น่ารำคาญจริง ๆ” เวนิสรีบขึ้นรถแล้วขับออกมาอย่างรวดเร็ว “ขอโทษที่ทำให้รำคาญใจนะครับ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณเอวามีสิทธิ์หึงหวง เพราะคุณเป็นแฟนเธอ”
“ผมไม่ใช่แฟนเอวาหรอกครับ ผมยังโสด”
“เหรอคะ?”ไอริสหัวเราะ สมกับเป็นเสือผู้หญิงเสียจริง เพื่อนของเธอข้อมูลแน่น บอกว่าเขาเป็นเสือผู้หญิงและชอบหักอกผู้หญิงบ่อย ๆ ท่าจะจริง เขาปากหวานอยากใกล้ชิดเธอจนออกนอกหน้า เป็นลักษณะของผู้ชายเจ้าชู้โดยแท้
“ใช่ ผมยังโสด”
“ริสต้องเชื่อไหมคะ?”
“หนูริสต้องเชื่อพี่”
“สรรพนามเปลี่ยนนะคะ” ไอริสท้วง
“อยากกันเองกับหนูริส” ไอริสยิ้มกับคำพูดของเขา พร้อมกับผินหน้ามองข้างทาง “ไปกินร้านไหนดี”
“ร้านพอดีอยู่ข้าง ๆ มอที่ริสเรียน”
“โอเค”
“คุณเวนิสรู้เหรอคะว่ามอไหน?”
“รู้สิครับ พี่ข้อมูลแน่น หนูริสต้องเรียกพี่ว่าพี่ จะได้ดูกันเอง”
“ริสต้องเรียกเหรอคะ?”
“ต้องเรียกสิครับ” เวนิสยิ้ม เขาลอบมองใบหน้าสวยเป็นระยะ พร้อมกับมองถนนข้างหน้า รถสัญจรมากมายเพราะเป็นหน้าเทศกาล เขาจำต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ “ต้องเรียกพี่ว่าพี่ เรียกสิครับ พี่เวนิสคนหล่อ”
“ทำไมต้องมีคนหล่อด้วยคะ?” ไอริสหน้าร้อนกับรอยยิ้มของเขา รู้สึกเสียอาการอย่างประหลาด เธอไม่เข้าใจอาการของตัวเองเลยจริง ๆ
“ต้องมี เรียกสิครับ พี่เวนิสคนหล่อ”
“บ้าบอ” ไอริสหัวเราะแล้วตีแขนของเขาเบา ๆ ผ่านไปไม่ถึงยี่สิบนาทีก็มาถึงร้านพอดีร้านอาหารร้านประจำของเธอ ไอริสลงจากรถเดินเข้าไปในร้าน ร้านอาหารชื่อดังลูกค้านั่งรับประทานอาหารแน่นขนัด ดีที่ไอริสโทรจองโต๊ะเอาไว้ตั้งแต่อยู่คอนโด ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ได้รับประทานที่ร้าน
“รับอะไรดีคะ?” พนักงานเอ่ยถามอย่างสุภาพ
“ทานอะไรดีครับหนูริส”
“ริสอยากทาน ทีโบนค่ะ”
“สเต็กเนื้อสตริปลอยน์กับทีโบน”
“ค่ะ” พนักงานรับออเดอร์ก็รีบเดินออกไป เพียงไม่นานอาหารก็ถูกนำมาเสิร์ฟ
“หนูริสทำใจเรื่องแฟนได้หรือยัง?” มือที่กำลังหั่นสเต็กเข้าปากถึงกับชะงัก แล้วช้อนสายตาขึ้นมอง
“อะไรนะคะ?”
“พี่ถามหนูริสว่า หนูริสทำใจเรื่องแฟนได้หรือยัง?”
“ทำไมเหรอคะ?” คิ้วเรียวสวยขมวดอย่างสงสัย
“พี่อยากจีบหนูริส อยากเป็นคนดามอกหนูริส” เวนิสยิ้ม เขามั่นใจว่าผู้หญิงที่กำลังนั่งทานอาหารกับเขาอยู่ไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่น ผู้หญิงที่เขาเคยเจอมีแต่จ้องจับเขา เพียงแต่เขากระดิกนิ้ว ก็พร้อมอ้าขาให้เขาแล้ว
ต่างจากไอริส เธอไม่ได้สนใจตัวเขาเลย ไม่แสดงออกว่าอยากได้ วันแรกที่เจอกันในคลับ เธอดูเหมือนง่าย แต่เธอไม่ง่ายเลย มันทำให้เขาสนใจ อยากได้ แต่มันไม่ง่ายเลย
“อะไรกันคะ…” ไอริสหัวเราะ “เราเพิ่งเจอกันไม่กี่ครั้ง ทำไมคุณถึงอยากจีบริส”
“คือ…พี่สนใจหนูริสตั้งแต่อยู่ในคลับแล้ว”
“แต่พี่เวนิสมีแฟนมีผู้หญิงตั้งมากมายนิ่คะ”
“เรื่องนั้นพี่เคลียร์ได้”
“ค่ะ แล้วพี่มีงานการทำไหมค่ะ หรือใช้ชีวิตเที่ยวเล่นไปวัน ๆ”
“เอ่อพี่…” เวนิสอึกอัก ที่จริงเขาจบโทมาเกือบปีแล้ว แต่ยังไม่ได้เข้าไปช่วยงานบิดาที่บริษัท เขาใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยดื่มเหล้าเคล้านารี ถูกใจผู้หญิงคนไหน สุดท้ายก็จบที่เตียง
เขาไม่เคยมีเป้าหมายอะไรในชีวิต บ้านรวย ไม่ทำงานทั้งชาติยังได้ แค่เงินเดือนแต่ล่ะเดือนที่พ่อให้ ก็หลายล้าน ไม่จำเป็นที่เขาจะต้องดิ้นรนทำงาน
“พี่ควงหญิงไม่ซ้ำหน้า ริสคงไม่กล้าคบพี่หรอกค่ะ ริสไม่อยากโดนแหกอก” ไอริสหลบสายตาคมเข้มที่กำลังมองหล่อนอย่างใช้ความคิด “อีกอย่างพี่ไม่มีความมั่นคงในชีวิตเลย งานการไม่มีทำ”
“แต่พี่รวยมากนะ”
“รวยแล้วไงคะ รวยเพราะพ่อแม่ แต่พี่ไม่ทำอะไรเลย พี่จะเกาะพ่อแม่กินไปจนตายเหรอคะ?” ไอริสจิ้มสเต็กเข้าปาก
“ถ้าพี่เปลี่ยนตัวเองได้ล่ะ”
“ริสจะยอมคบกับพี่”
“พี่จะทำ พี่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่ พี่จะทำให้หนูริสเห็นว่าพี่ไม่ใช่คนเสเพล”
“ค่ะ ริสจะรอดู” ไอริสยิ้มให้กับเขา ในที่สุดทุกอย่างก็เป็นไปตามแผน เธอจะรอดูน้ำหน้านังเอวา เวลาที่ถูกเขาเฉดหัวทิ้ง หึ!