รอยแค้นซ่อนรอยรัก EP. 05 ปัญหาไม่มีทางจบ (1)
1378 Words
“ฉันไม่มีอะไรจะเคลียร์กับคุณหรอกคุณกฤษดา ทำไมคุณไม่ลองโทรถามเพื่อนคุณดูล่ะว่าอยู่กับยัยริสาจริงหรือเปล่า”
ชายหนุ่มจำต้องยอมปล่อยมือ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายดูจะรังเกียจเขาเสียเหลือเกิน เขาไม่ถามอะไรเธออีก นอกจากควานหาโทรศัพท์มือถือแล้วโทรหาเพื่อนรัก
อัครพลก้มลงมองโทรศัพท์มือถือของตัวเองด้วยความแปลกใจ เมื่อเห็นว่าเจ้าของเบอร์ที่โทรมาเป็นใคร ก่อนจะกดรับสาย
“ไอ้พล ตอนนี้ยัยริสาอยู่กับแกหรือเปล่า” กฤษดาถามเพื่อนรักทันที
‘สงสัยไอ้กฤษไปหาคุณผึ้งแล้วแน่นอน แล้วก็คงโดนคุณผึ้งต่อว่า เพราะฟังจากน้ำเสียงของไอ้กฤษ ดูมันหงุดหงิดยังไงชอบกล’
“ใช่”
“ยัยริสาอยู่กับแกได้ไงวะไอ้พล” กฤษดาถามเพื่อนรักอย่างสงสัย
“เรื่องมันยาวว่ะ แล้วฉันจะเล่าให้แกฟังทีหลังก็แล้วกัน”
“พี่พล ตกลงว่าพี่คุยกับพี่กฤษใช่ไหม” รวิสาหันมาโวยวายใส่เพื่อนรักของพี่ชายทันที ก่อนจะแย่งโทรศัพท์กับชายหนุ่ม “เฮ้ย...ริสา อย่ามาทำแบบนี้นะ พี่ไม่ชอบ”
“ไม่ชอบก็อย่าชอบสิ เอามานี่ ไม่ต้องคุยแล้ว” รวิสาแย่งโทรศัพท์จากมือของอัครพลแล้วกดปิดเครื่องทันที
กฤษดาถึงกับอึ้ง เพราะไม่คิดว่าน้องสาวของตัวเองจะเป็นแบบนี้ “เธอบอกฉันหน่อยได้ไหมว่า ยัยริสาไปอยู่กับเพื่อนฉันได้ยังไง”
“ฉันจะไปรู้เหรอ เห็นคุณพลกับยัยริสาทะเลาะกัน แล้วคุณพลก็ลากยัยริสาขึ้นรถไป ฉันก็เลยกลับมาห้องนี่แหละ ฉันว่าคุณกลับไปได้แล้วนะ ฉันอยากพักผ่อน” กรธิดาบอก ก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่โชฟา
“แล้วนี่เธอไม่ไปทำงานหรือไง” กฤษดาถามอย่างสงสัย
“ฉันยังไม่ได้ทำงาน กำลังหาอยู่ ฉันว่าคุณอย่ามาสนใจเรื่องฉันดีกว่า ในเมื่อคุณก็รู้แล้วว่ายัยริสาอยู่กับคุณพล ดังนั้นคุณก็ควรกลับไปได้เสียที”
กฤษดาจ้องมองหญิงสาวอยู่นาน เขาจะทำอย่างไรดีให้ผู้หญิงตรงหน้านี้อยู่ห่างจากน้องสาวของเขา หรือบางทีเขาอาจจะคิดผิด ที่คอยจับผู้หญิงสองคนนี้แยกออกจากกัน
////////////////////
เสียงเพลงจากโทรศัพท์มือถือของกรธิดาดังขึ้น หญิงสาวสะบัดกายจนหลุดจากอ้อมแขนของกฤษดาแล้วลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องนอนเพื่อรับโทรศัพท์ ก่อนจะลงมองเบอร์ที่ปรากฏบนหน้าจอมือถือก่อนจะยิ้มด้วยความดีใจ เมื่อเห็นว่าเจ้าของเบอร์เป็นใคร
“ฮัลโหล สวัสดีครับ คุณกรธิดาหรือเปล่ารับ”
“ใช่แล้วค่ะ ดิฉัน...กรธิดา ไม่ทราบว่ามีอะไรหรือคะคุณธีระ” อีกฝ่ายหัวเราะออกมาเมื่อหญิงสาวแหย่กลับมา
“สบายดีไหมผึ้ง” ธีระถามหญิงสาวที่เขาหลงรักอย่างอารมณ์ดี
“ก็เรื่อยๆ น่ะค่ะคุณธี แล้วเป็นไงบ้าง คุณธีสบายดีไหม” หญิงสาวถามเพื่อนสนิทด้วยน้ำเสียงหวาน และยิ้มหวานจนคนที่นั่งฟังอยู่ข้างนอกลุกเดินเข้ามายืนฟังอยู่ข้างหลังโดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัว
“คุณธีล่ะ ช่วงนี้เป็นไงบ้าง เรียนหนักไหม แล้วอากาศที่นั่นเป็นไงบ้าง อยู่ได้หรือเปล่า” เธอถามด้วยความเป็นห่วง
“ก็ดีนะผึ้ง เราคิดถึงผึ้งจังเลย” ธีระบอกหญิงสาวที่ตนแอบหลงรักมานานหลายปี ชายหนุ่มกะว่าหลังเรียนจบ จะกลับมาขอผู้หญิงคนนี้แต่งงาน
“คิดถึงผึ้งน่ะเหรอ” กรธิดาถามอีกฝ่ายออกไปอย่างงงๆ
“ใช่แล้ว”
“คุณธี ผึ้งว่าคุณธีไม่สบายหรือเปล่า อยู่ๆ มาบอกว่าคิดถึงผึ้ง”
“จะหวานกันอีกนานไหม” กฤษดาซึ่งยืนฟังอยู่นานเริ่มหงุดหงิดเมื่อหญิงสาวไม่สนใจเขา แม้แต่เวลาพูดกับเขายังไม่เคยยิ้มแย้มพูดหวานแบบนี้เลย
“คุณจะบ้าหรือไงคุณกฤษดา แล้วนี่ใครอนุญาตให้คุณเข้ามาในห้องนอนฉัน” กรธิดาว่าชายหนุ่มอย่างโกรธ
“ใครน่ะผึ้ง” ธีระถามด้วยความตกใจ
“อ้อ...พี่ชายของยัยริสาน่ะ ไม่มีอะไรหรอก”
“แล้วเขามาอยู่ในห้องผึ้งได้ยังไงกัน” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงเชิงน้อยใจ
“ยัยริสาก่อเรื่องนิดหน่อยน่ะ ไม่มีอะไรหรอก” กรธิดาบอกชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงปกติ
“กรธิดา” กฤษดาเรียกหญิงสาวด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเต็มที่
“อะไรของคุณอีกคะ ไม่เห็นหรือไงว่าฉันคุยโทรศัพท์อยู่น่ะ”
“เห็น” ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงกวนๆ
“เห็นแล้วจะเรียกฉันทำไม เชิญออกไปจากห้องฉันได้แล้ว เอ่อ...คุณธี ผึ้งต้องขอโทษด้วยนะ แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวผึ้งค่อยโทรหาคุณธีใหม่ ดูแลตัวเองดีๆ นะ ผึ้งเป็นห่วง”
กรธิดาตัดสายจากเพื่อนสนิท ก่อนจะหันมาแหวใส่ตัวปัญหาทันที
“คุณเป็นอะไรของคุณไม่ทราบคะ ฉันว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ คุณก็น่าจะกลับไปได้แล้ว”
“ที่ฉันถามเธอไปเมื่อกี้ว่าไง” กฤษดาถามด้วยน้ำเสียงรำคาญ
“เรื่องทำงานน่ะเหรอ” กรธิดาถามด้วยน้ำเสียงกึ่งตกใจกึ่งไม่เชื่อ
“ใช่”
“ไม่ล่ะ ฉันไม่อยากร่วมงานกับคนอย่างคุณ”
“ไม่ต้องมาเรื่องมาก ฉันให้เวลาเธอไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ยี่สิบนาที” กฤษดาบอกเชิงขู่บังคับ ก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องนอนของหญิงสาวกลับมานั่งที่โชฟาตัวเดิม
“คุณจะมาบังคับฉันแบบนี้ไม่ได้นะ ฉันไม่ยอม” เจ้าของเสียงหวานตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว ใบหน้าหวานเริ่มงออย่างไม่รู้ตัว
“ไม่ยอมงั้นเหรอ แน่ใจเหรอกรธิดา” กฤษดาหันกลับไปถามทันที
“ใช่” หญิงสาวตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน
“ฉันให้เวลาเธอยี่สิบนาทีนะกรธิดา ไม่งั้นฉันจะไปอาบให้ ได้ยินไหม” กฤษดาตะโกนให้คนในห้องได้ยิน
“ได้ยินแล้ว”
กรธิดาตะโกนตอบด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ยืนกัดริมฝีปากด้วยความคับแค้นที่ไม่สามารถทำอะไรอีกฝ่ายได้ ก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำ
/////////////////////
กฤษดาเหนื่อยแทบขาดใจ กว่าจะพาคู่อริมาถึงห้องทำงานของเขา ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องทำแบบนี้ แต่ที่แน่ๆ ยัยน้องสาวตัวดีจะต้องโทรหาผู้หญิงคนนี้อย่างแน่นอน เขากดอินเตอร์คอมเรียกเลขาฯ ให้เข้ามาในห้อง เพื่อทำธุระที่เขาเพิ่งคิดออกเมื่อเห็นสีหน้าเกลียดชังของหญิงสาว
“คุณพิม เข้ามาพบผมหน่อย”
“ค่ะ ท่านประธาน”
พิมญดาลุกขึ้นทันทีเมื่อเจ้านายหนุ่มเรียก เนื่องจากไม่อยากถูกหักเงินเดือนเหมือนคราวก่อนที่เธอดันไปขัดคำสั่งของชายหนุ่มเข้า
เสียงเคาะประตูดังขึ้น แล้วประตูก็เปิดพร้อมกับปิดลงทันที พิมญดามองหน้าเจ้านายหนุ่มก่อนจะหันไปมองหญิงสาวที่นั่งทำหน้าเครียดอยู่อีกมุมด้วยความแปลกใจ
‘คุณผึ้งมาทำอะไรที่นี่ คงไม่ได้ถูกท่านประธานบังคับมาหรอกนะ’
“ท่านประธานมีอะไรให้พิมรับใช้คะ”
“ผมอยากให้คุณพาผึ้งไปแปลงโฉมเสียใหม่ ผมให้เวลาคุณสองชั่วโมง ผมประชุมตอนบ่ายสอง คุณต้องพากรธิดากลับมาก่อนสี่โมงเย็น เข้าใจที่ผมบอกหรือเปล่า” เขาถามย้ำด้วยน้ำเสียงแข็ง
“อย่ามายุ่งกับการแต่งตัวของฉัน”
“เธอว่ายังไงนะกรธิดา จะขัดคำสั่งฉันหรือไง ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหมว่าอย่าขัดคำสั่งฉัน” กฤษดาบอกด้วยความโกรธที่อีกฝ่ายไม่ฟังเขาเลย “คุณพิมออกไปก่อน แล้วผมจะโทรเรียกอีกที” กฤษดาหันไปบอกเลขาฯ เสียงแข็ง
พิมญดาพยักหน้าตอบรับก่อนจะรีบออกมาจากห้องแทบไม่ทัน เธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเจ้านายหนุ่มถึงได้วุ่นวายกับผู้หญิงอย่างกรธิดา ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าหญิงสาวเกลียดเจ้านายเธออย่างกับอะไรดี แต่ทำไมเจ้านายเธอถึงได้คอยเจ้ากี้เจ้าการ บงการชีวิตของอีกฝ่ายด้วยก็ไม่รู้
////////////////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- Writer
