เลขาสุดที่ร้าย

เรื่องคืนนั้น NC 20+

แอลล์หั่นชิ้นเนื้อสเต๊กเข้าปากและเคี้ยวหมุบหมับ เธอยังคงมีสีหน้าบึ้งตึงและแทบไม่มองหน้าอีวานเสียด้วยซ้ำ แม้จะเป็นเจ้านาย แต่สิ่งที่เขาพูดก่อนหน้านี้มันเป็นการเหยียดหยามศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงอย่างเห็นได้ชัด

"คุณไม่มีสิทธิ์มาโกรธผมแบบนี้นะแอลล์ มันก็เป็นแค่ข้อเสนอ ถ้าไม่อยากทำก็แค่ปฏิเสธ" แอลล์ไม่ยอมพูดอะไร แน่นอนว่าเธอยังโกรธ เรื่องอะไรมาเสนอจะพาขึ้นเตียง อีกอย่างก็เพิ่งเจอกันวันแรกถ้าไม่นับรวมคืนนั้น แม้ในใจจะรู้สึกชื่นชอบชายหนุ่มอยู่แล้ว แต่ก็ใช่จะยอมง่ายๆ

"ถ้าลูกค้าผมมา คุณจะเอาแต่ทำหน้าบึ้งแบบนี้ไม่ได้นะ"

"ค่ะ จะพยายามยิ้ม" เธอตอบสั้นๆ

"ส่วนเรื่องที่ผมพูดออกไป ถ้าคุณไม่เห็นด้วยก็แค่ปฏิเสธ ใช้เหตุผลเป็นหลัก ไม่เห็นที่จะต้องโกรธขนาดนี้เลย" เขาย้ำอีก ไม่อยากให้มีเรื่องบาดหมางใจกัน เพราะแอลล์เป็นคนรู้จักของแอนดรูว์เพื่อนสนิท และยังคงต้องทำงานด้วยกันในอนาคตด้วย

"ก็กำลังพยายามสงบสติอารมณ์อยู่นี่ไงคะ จะให้หายโกรธทันทีทันใดเลยก็คงเป็นไปไม่ได้" เธอบอก แล้วจึงยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม จากนั้นจึงหั่นชิ้นเนื้อสเต๊กเข้าปากอีก

"แต่ถึงยังไงผมก็หวังว่าคุณจะรับเรื่องนี้ไปพิจารณา มันไม่มีอะไรเสียหายเลย" แอลล์จ้องมองคนตรงหน้า จึงคิดว่าอย่างน้อยอีวานก็ชัดเจนในสิ่งที่ตนเองต้องการ 'เขาไม่ได้ต้องการความสัมพันธ์ระยะยาว' แต่ต้องการผู้หญิงสักคนหนึ่งไว้คอยบำรุงบำเรอก็เท่านั้น

"ก็ได้ค่ะ แต่แอลล์แค่จะรับไปพิจารณานะคะ ไม่ได้แปลว่าแอลล์จะตอบตกลง" เพราะมันก็จริงอย่างที่เขาว่า มันไม่มีอะไรเสียหาย ตนก็ไม่มีแฟน ชายหนุ่มเองก็ไม่มีแฟน

อีกอย่างก็เคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันมาแล้วตั้งหลายครั้งเมื่อคืนก่อน การที่จะยอม 'ทำสิ่งเดิมเช่นคืนนั้น' เพื่อผลประโยชน์กับทั้งสองฝ่าย ก็เป็นสิ่งที่หญิงสาวควรเก็บไปพิจารณา

สำหรับแอลล์แล้วเงินเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้ เธอยังต้องส่งเสียน้องสาวจนเรียนให้จบมหาวิทยาลัย ตอนนี้แอนน์คนเป็นน้องเพิ่งจะเรียนอยู่ปีสอง ทั้งต้องจ่ายค่าเทอม ไหนจะค่าใช้จ่ายประจำวันอีกด้วย

"งั้นก็ดีครับ หวังว่าเราจะทำงานร่วมกันได้ในทุกๆ เรื่อง" อีวานคลี่น้อยๆ จากนั้นจึงลงมือรับประทานอาหารต่อ ทั้งสองพูดคุยกันเรื่องทั่วไป จนกระทั่งเวลาล่วงเลยมาถึงบ่ายสอง

"คุณเอดิสัน นี่แอลล์ เป็นเลขาผมเอง" อีวานแนะนำให้แอลล์รู้จักกับเอดิสัน ทั้งสองจึงเขย่ามือทำความรู้จักกัน

เอดิสันเป็นบุตรชายเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดังในหลายประเทศแถบยุโรป การนัดหมายพบกันในครั้งนี้ก็เพื่อเจรจาส่งออกสินค้าเครื่องดื่มและไวน์จากเฟรชแอนด์ไวน์นั่นเอง

แอลล์นั่งฟังทั้งสองพูดคุยกัน แต่ตนยังไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับบริษัทของอีวานเลย นอกจากการอ่านผ่านเอกสารจากหนึ่งฤทัยเท่านั้น

หญิงสาวเอาแต่จ้องมองอีวานด้วยแววตาประกายหลงใหล ชายหนุ่มกำลังสวมบทนักธุรกิจหนุ่มหล่อเนี๊ยบ สีหน้าจริงจังทว่าสุขุม การพูดคุยของเขายิ่งเพิ่มเสน่ห์ในตัว แอลล์อดไม่ได้ที่จะนึกถึงค่ำคืนของเซ็กซ์ร้อนแรงนั้นอีกครั้ง

'อื้ม...เจ็บ อ้าส์' ลำเอ็นขนาดใหญ่ที่สวมเครื่องป้องกันสอดเข้ามาในร่องรักฉ่ำ แอลล์รับรู้ได้ถึงความคับแน่นและเจ็บปวดในเวลาเดียวกัน มันเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยจินตนาการไว้ ว่าครั้งแรกจะได้พบเจอกับความใหญ่โตเกินมาตรฐานผู้ชายทั่วไปเช่นนี้

'อย่าเพิ่งเจ็บสิ ยังไม่ได้เริ่มเลย' อีวานพูดเสียงแหบพร่า จากนั้นจึงกระแทกสะโพกสอบหนักๆ เพื่อฝังลำเอ็นเข้าลึกจนสุดความยาวของมัน

'อื้อ! ทำเบาๆ เจ็บนะ' ร่างอรชรดิ้นพล่าน พร้อมกับเสียงครวญครางเพราะความเจ็บปวด

"อ๊าส์ โอวส์" ขณะที่อีวานเอาแต่ครวญคราง เขาไม่ฟังคำร้องขอ ซ้ำยังกระแทกสะโพกสอบรุนแรง พร้อมกับซอยลำร้อนเข้าออกถี่ขึ้นอีก แอลล์ยังคงดิ้นพล่านเพราะความเจ็บปวด จึงถูกเขากดข้อมือเล็กลงบนฟูกนุ่ม

ความเจ็บปวดปะปนอารมณ์กระสันซ่าน ทำให้แอลล์ไม่รู้ตัวว่าจังหวะนี้สร้อยข้อมือของตนหลุดออกไปกองอยู่บนที่นอนแล้ว

ปลายจมูกโด่งของอีวานซุกไซ้ลำคอระหง กลิ่นน้ำหอมยิ่งตราตรึงความทรงจำของเขายิ่งขึ้น ผู้หญิงอะไรตัวหอมละมุนราวกับดอกไม้ สัมผัสได้ถึงความสะอาดทุกซอกมุม อีวานหลงใหลผิวพรรณนุ่มเปล่งปลั่ง

"อื้ม พะ! พอก่อน มันจุก อ้าส์!" แอลล์ร่ำร้องขอให้เขาหยุดแต่ก็ยังคงไม่ได้ผล อีวานไม่ยอมปล่อยให้เซ็กซ์ร้อนแรงขาดช่วงไปแม้แต่วินาทีเดียว

"อื้ม...เสียวชะมัด อ้าส์!" เข้าครวญครางเสียงดัง ทั้งยังพรมจูบเต้านมอวบอิ่ม ยอดถันสีชมพูถูกครอบดูดดื่ม อีวานกระแทกกระทั้นสะโพกถี่ ขณะที่ริมฝีปากของเขาดูดดื่มยอดบัวตูมแสนเอาแต่ใจ

"อ้าส์ แอลล์เจ็บ อื้อ! หญิงสาวครางกระเส่า ตอนนี้รับรู้ได้ถึงความเสียวกระสันมากยิ่งขึ้น ร่างเล็กบิดเกร็ง แต่ยิ่งถูกกระแทกหนักหน่วงขึ้นอีก

"โอวส์...อ้าส์..." อีวานตัดใจขยับแก่นกายออกจากร่องรักฉ่ำน้ำเกสร เขาหยัดตัวขึ้นตรงและก้มลงมองกลีบเนื้อเนียนไร้เส้นขน มันแดงช้ำเล็กน้อยจากการกระแทกรุนแรงของตน

อีวานถอยห่างออก และทิ้งตัวก้มหน้าลงตรงกลางเรียวขาขาว ปลายจมูกโด่งแนบชิดเนินกลีบนุ่ม ริมฝีปากหยักจูบหนักๆ ลงบนกลีบเนื้อบอบช้ำ กลิ่นเฉพาะตัวจุดซ่อนเร้นยังคงหอมหวานเช่นผิวกาย

เขาถอนริมฝีปากออกเพื่อสำรวจกลีบเนื้องามอย่างใกล้ชิดอีกครั้ง ก่อนจะจรดริมฝีปากแนบชิดเนื้อนาง พลันแตะตวัดปลายลิ้นโลมเลียลงกลางกลีบกุหลาบ ด้วยความปรารถนาที่ไม่เคยมอบให้กับผู้หญิงคนไหนมานานหลายปี...

"อื้อ! ทำอะไรคะ?"

"แอลล์..." อีวานหันมาหาแอลล์ เขาเอ่ยเรียกเธอเป็นครั้งที่สอง แต่หญิงสาวยังคงมีท่าทางเหม่อลอย ซ้ำยังกัดริมฝีปากล่างพร้อมกับคลี่ยิ้มน้อยๆ

อีวานหัวเสีย แต่จำเป็นต้องควบคุมอารมณ์โมโหไว้เพราะไม่อยากโวยวายเลขาต่อหน้าลูกค้า ขณะที่เอดิสันจ้องมองหญิงสาวด้วยแววตาเสน่หา เขาพอใจความสวยและมีเสน่ห์ของเธอคนนี้เป็นที่สุด

"แอลล์!" อีวานถือวิสาสะวางมือลงบนต้นขาอ่อนของแอลล์ หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อยและหันขวับไปมองเจ้านาย

"คะ เอ่อ... บอสเรียกแอลล์เหรอคะ?"

"ก็ใช่ไง เรียกรอบนี้รอบที่สามแล้ว เป็นอะไรหรือเปล่า นั่งเหม่ออยู่ตั้งนาน ผมคุยงานกับเอดิสันอยู่ คุณจำรายละเอียดได้บ้างหรือเปล่า?" แม้อีวานจะถามเสียงเบา แต่เอดิสันกลับได้ยินทุกคำ ชายหนุ่มไม่เห็นว่ามีเหตุผลจำเป็นอะไรที่อีวานจะต้องดุเลขาเลยสักนิด

"เอ่อ...ขอโทษค่ะบอส"

"เดี๋ยวส่วนสำคัญที่เราคุยกันวันนี้ผมจะสรุปแล้วก็ส่งให้ในอีเมล ว่าแต่คุณแอลล์ไม่สบายหรือเปล่าครับ มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่า?" เอดิสันจ้องมองแอลล์ด้วยแววตาปรารถนา เขาส่งยิ้มมาเพื่อทำให้หญิงสาวไม่รู้สึกประหม่า

"แอลไม่เป็นอะไรหรอกค่ะคุณเอดิสัน แอลล์สบายดี ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง" อีวานหันไปมองคู่ค้าคนใหม่ของตนด้วยสีหน้าราบเรียบ

ในฐานะผู้ชายด้วยกัน มีหรือเขาจะมองไม่ออกว่าอีกฝ่ายคิดอย่างไรกับเลขาของตน แต่ก็คงเป็นเพียงการชื่นชอบเพราะความสวยงามภายนอกก็เท่านั้น

"ไม่ต้องขอบคุณอะไรหรอกครับ เพราะอีกหน่อยเราก็คงจะได้ร่วมงานกันแล้วก็ได้เจอกันบ่อยๆ จะว่าไปแล้วผมขอคอนแทกต์คุณแอลล์หน่อยนะครับ เผื่อว่าช่วงที่ผมอยู่ไทยนานๆ จะได้ชวนคุณออกไปทานข้าวบ้าง" เอดิสันพูดแล้วจึงเลื่อนโทรศัพท์ของเขามาตรงหน้าหญิงสาว

ส่วนแอลล์แทบไม่มองหน้าอีวานเสียด้วยซ้ำ นอกจากหยิบโทรศัพท์ของเอดิสันขึ้นมา และเพิ่มข้อมูลติดต่อของตนลงไปบนหน้าจอ จากนั้นจึงส่งโทรศัพท์กลับคืนให้เจ้าตัว

"ขอบคุณครับ"

"ยินดีค่ะ" แอลล์ฉีกยิ้มกว้างให้เอดิสัน ยิ่งทำให้อีวานรู้สึกไม่พอใจ เพราะเขาไม่เคยได้รับรอยยิ้มเช่นนี้จากเลขาสาวเลย

"งั้นคุยกันไปก่อนนะครับ ผมขอไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำก่อน" อีวานจ้องมองแอลล์ด้วยแววตาขุ่นเคือง

เขาแทบควบคุมอารมณ์ความรู้สึกกระวนกระวายใจนี้ไม่ไหว และยังแปลกใจกับอาการของตนเองในขณะนี้ คงเพราะไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อน ร่างสูงกำยำลุกพรวดพราดและเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่อสงบสติอารมณ์