เลขาสุดที่ร้าย

สมมติว่าผมพาขึ้นเตียง...

อีวานแสดงความเป็นสุภาพบุรุษโดยการเปิดประตูรถให้แอลล์ เรียวขาสวยก้าวขึ้นไปนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถยุโรปคันหรูของชายหนุ่ม จากนั้นเขาจึงเดินอ้อมไปนั่งประจำที่ฝั่งคนขับ

ความเงียบชัดเจนยิ่งขึ้นเมื่อประตูรถปิดลง แอลล์ก้มหน้าเล็กน้อยเพราะไม่อยากสบสายตากับอีวาน ขณะที่เขานั่งนิ่งไม่ยอมออกรถ พลางหันมามองใบหน้าสวยคมของคนข้างกาย หัวใจแกร่งเต้นแรงขึ้นเพราะได้กลิ่นน้ำหอมของหญิงสาว

"น้ำหอมกลิ่นนี้..." ภายในรถทำให้อีวานได้กลิ่นน้ำหอมชัดเจนที่สุด เพราะกลิ่นละมุนเช่นนี้ยังคงตราตรึงอยู่ในหัวสมองของเขา แอลล์ชายตามองคนข้างกายเล็กน้อยก่อนจะหลบสายตาอีก

"น้ำหอมของเธอกลิ่นหอมดีนะ กลิ่นเดียวกันกับผู้หญิงที่ฉันอยู่ด้วยเมื่อคืนนั้นที่โรงแรม"

อีวานพูดด้วยน้ำเสียงที่เหมือนกำลังค้นหาอะไรบางอย่าง จากนั้นจึงหมุนกุญแจสตาร์ทรถและขับออกจากหน้าบริษัทไป แอลล์ยิ่งรู้สึกประหม่าเมื่อชายหนุ่มเอาแต่พูดถึงเรื่องราวกับผู้หญิงในโรงแรมคืนนั้น หรือเขาจะรู้แล้วว่าเป็นตน

"น้ำหอมผู้หญิงกลิ่นนี้ดังมากเลยนะคะ ผู้หญิงส่วนมากก็ใช้กันทั้งนั้นล่ะค่ะ ราคาไม่แพงมากด้วย" เธอแก้ต่าง และมันก็ฟังดูสมเหตุสมผลดี อีวานจึงเลือกที่จะเงียบและตั้งหน้าตั้งตาขับรถ

@ร้านอาหาร

"ร้านนี้เป็นร้านโปรดของผม สเต๊กอร่อยมาก" อีวานพูดขึ้นระหว่างที่ทั้งสองกำลังนั่งรออาหาร แอลล์กวาดสายตามองไปรอบๆ ร้าน จึงสังเกตเห็นว่าที่นี่มีแต่กลุ่มนักธุรกิจสวมชุดสูทผูกเนกไท หรือไม่ก็นักธุรกิจชาวต่างชาติมารับประทานอาหารหรือคุยธุระกัน

"ค่ะ ดูจากลูกค้าที่มาทานที่นี่ก็น่าจะอาหารอร่อยจริงๆ แต่เห็นบอสบอกว่าลูกค้าจะมาตอนบ่ายสอง เราจะทานข้าวที่นี่รอจนกว่าลูกค้ามาเหรอคะ?"

"ใช่ ความจริงแล้วเพื่อนผมเป็นเจ้าของอาหารร้านนี้ นั่นคือเหตุผลที่ผมนัดลูกค้ามาติดต่อธุรกิจที่นี่เสมอ" เขาบอก และเอาแต่จ้องมองเลขาสาวไม่วางตา พลันนึกไปถึงผู้หญิงที่ตนมีสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วย อีวานไม่สามารถสลัดภาพจำเซ็กซ์ร้อนแรงคืนนั้นออกไปจากหัวได้เลย

"ค่ะ แล้ววันนี้ต้องกลับเข้าบริษัทอีกหรือเปล่าคะ?"

"คิดว่าคงไม่ เพราะกว่าจะคุยกับลูกค้าเสร็จก็คงบ่ายสามบ่ายสี่โมงเย็นแล้ว แต่เดี๋ยวผมจะขับรถไปส่งคุณที่บ้านเอง" อีวานขันอาสา อ้างจะไปส่งในฐานะเจ้านายที่พาเลขาออกมาคุยงานนอกบริษัท แต่ความจริงคืออยากรู้ว่าหญิงสาวพักที่ไหนนั่นเอง

"เอ่อ...ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แอลล์นั่งแท็กซี่กลับเองก็ได้"

"จะไม่เป็นไรได้ยังไง ผมเป็นคนพาคุณออกมาทำงานนอกสถานที่ เพราะฉะนั้นการที่ผมจะส่งคุณที่บ้านมันก็ถูกต้องแล้ว อย่าปฏิเสธเรื่องนี้อีก เพราะมันเกี่ยวกับเรื่องงาน" เขาออกคำสั่ง แอลล์คิดหนักแต่ก็คงต้องยอมทำตาม แม้ความจริงจะไม่อยากให้อีวานไปส่งถึงคอนโดก็ตาม

"แบบนั้นก็ได้ค่ะ" เธอตอบเสียงเบาพร้อมกับรอยยิ้มน้อยๆ มือไม้อยู่ไม่สุขลูบไล้ต้นขาของตนเอง

"คุณดูไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเองเลย ทำตัวผ่อนคลายตามสบายเถอะ เรายังต้องทำงานด้วยกันอีกนาน" ชายหนุ่มสังเกตเห็นรอยยิ้มที่ดูไม่เป็นธรรมชาติ จึงพอจะมองออกว่าแอลล์คงรู้สึกประหม่า

"ก็จะเป็นตัวของตัวเองได้ยังไงล่ะคะ คุณเป็นถึงเจ้าของบริษัท และแอลล์ก็เพิ่งมาทำงานวันแรกบอสก็พาออกมาเจอลูกค้าเลย แบบนี้จะทำตัวถูกได้ยังไงคะ" เธอแก้ต่าง เพราะความจริงตนประหม่าเพราะเขาไม่ใช่เรื่องงาน

"งั้นเอาแบบนี้ เรามาคุยเรื่องผ่อนคลายเพื่อทำความรู้จักกันให้มากขึ้นดีกว่า"

"ยังไงคะ?" แอลล์ขมวดคิ้วถาม

"ก็อย่างเช่นพูดคุยเรื่องส่วนตัวกันมากขึ้น หวังว่าคุณคงไม่รังเกียจ" อีวานเปรยยิ้มน้อยๆ เพื่อทำให้หญิงสาวรู้สึกสบายใจยิ่งขึ้น

"เอ่อ...ไม่รังเกียจหรอกค่ะ ถ้าอะไรตอบได้แอลล์ก็จะตอบ"

"งั้นเรามาเล่นเกมระหว่างรออาหาร คุณถามผมตอบ ผมถามคุณตอบ โอเค?"

"โอเคค่ะ งั้นบอสถามก่อนเลยค่ะ" ทั้งสองเริ่มโต้ตอบกันไปมามากขึ้น

"ได้ คำถามแรก คุณมีแฟนหรือยัง?" แอลล์จ้องมองคนตรงหน้า ไม่คิดว่าเขาจะถามคำถามที่เป็นส่วนตัวขนาดนี้ แต่ในเมื่อมันไม่ใช่เรื่องที่จะต้องปิดบังอะไรจึงยินดีที่จะตอบออกไป

"ยังค่ะ ไม่เคยมีแฟนมาก่อนค่ะ" คำตอบของหญิงสาวทำให้อีวานนึกไปถึงเรื่องคืนนั้นอีกครั้ง

รอยเลือดที่อยู่บนผ้าปูที่นอนคืนนั้นทำให้เขาต้องจ่ายค่าปรับให้โรงแรม ชายหนุ่มมั่นใจว่าผู้หญิงที่ตนมีเซ็กซ์ด้วยเป็นหญิงสาวบริสุทธิ์ที่ไม่เคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับใครมาก่อน

"ไม่เคยมีแฟนเลย แม้แต่คนเดียว?" อีวานถามย้ำน้ำเสียงราบเรียบ

"ค่ะ ตาแอลล์แล้ว" เธอตัดบท

"โอเค"

"แล้วทำไมบอสถึงยังไม่มีแฟนคะ?" ในเมื่อเขาเลือกที่จะถามเรื่องนี้ เธอก็สามารถถามกลับไปเรื่องเดียวกันได้

"ผมไม่มีแฟนมานานแล้ว เกือบจะสิบปีได้ แต่ในฐานะผู้ชายผมพูดตรงๆ เลยนะ ว่าเรื่องผู้หญิงผมไม่เคยขาด แล้วก็ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากมีแฟน ผมอยากมี เพียงแค่ว่ายังไม่เจอคนที่ใช่ก็เท่านั้นเอง"

แอลล์ไม่คิดว่าเขาจะพูดตรงไปตรงมาขนาดนี้ แต่ก็พอจะรู้บ้างแล้ว ว่าอีวานเป็นผู้ชายประเภทรักสนุกแต่ไม่ผูกมัด

"งั้นก็แปลว่าบอสคงหาคนที่ใช่ยากมาก เพราะไม่งั้นคงไม่โสดมานานเกือบสิบปี"

"จะว่ายากก็ใช่ครับ เพราะการหาคนที่เข้ากับเราได้ทุกอย่างมันยากจริงๆ"

"แต่คนระดับบอส ถ้าอยากจะมีใครสักคนหนึ่งก็คงไม่ใช่เรื่องยากหรอกค่ะ" ก็เขาทั้งหล่อทั้งรวยเสียขนาดนี้ มีหรือผู้หญิงจะไม่อยากครอบครอง

"ก็ประมาณนั้น เอาล่ะ ตาผมแล้ว"

"ค่ะ"

"ถ้าสมมุติ สมมตินะ สมมติว่าผมยื่นข้อเสนอ...ให้คุณเป็นผู้หญิงที่ผมจะพาขึ้นเตียงเมื่อไหร่ก็ได้เวลาที่ผมต้องการ"

"สมมติอะไรของบอสคะ?" แอลล์พูดแทรกขึ้นทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น เธอแสดงสีหน้าไม่พอใจ

"ฟังให้จบก่อนสิ มันก็แค่เรื่องสมมุติ ต่อนะ แล้วผมจะเลี้ยงดูคุณอย่างดี ให้เงินตอบแทนคุณตามที่คุณต้องการ คุณจะรับข้อเสนอนี้ไปพิจารณา หรือว่าปฏิเสธทันทีทันใด?"

อีวานเน้นย้ำคำว่าสมมุติหลายครั้ง แม้ความจริงเขาจะต้องการเช่นนั้นก็ตาม สาเหตุเพราะแอลล์ทำให้ตนนึกถึงผู้หญิงในค่ำคืนนั้นเสมอ จึงลองหยั่งเชิงถามออกไป

"บอสพูดเรื่องอะไรกันแน่คะ?" แอลล์ขมวดคิ้วยุ่ง เธอยังคงรู้สึกโกรธที่เขากล้าถามคำถามเช่นนี้ มันเหมือนเป็นการดูถูกตนอย่างเห็นได้ชัด

"แค่อยากรู้ว่าคุณมีมุมมองในเรื่องนี้ยังไง อีกอย่างก็บอกแล้วว่าคำถามมันเป็นแค่เรื่องสมมุติ ผมก็แค่อยากให้คุณลองตอบมาดู"

"เพราะบอสจำเป็นต้องมีผู้หญิงไว้คอยสนองความต้องการของบอสตลอดอย่างนั้นเหรอคะ แอลล์รู้นะคะว่าบอสหมายความว่ายังไงกันแน่?"

"จะพูดแบบนั้นก็ได้ แต่ผมไม่ได้มั่วนะ ผมป้องกันตัวเองตลอด อีกอย่างถ้าคุณตอบตกลง ผมจะมีแค่คุณคนเดียวระหว่างที่เราข้องเกี่ยวกัน"

"บอสคะ!?" แอลล์พูดเสียงดังเสียจนผู้คนภายในร้านอาหารหันมามองเป็นตาเดียว อีวานยกนิ้วชี้ขึ้นมาแตะริมฝีปากเป็นการห้ามไม่ให้หญิงสาวโวยวาย

"ทำไมต้องโวยวายขนาดนี้?"

"ก็บอสบอกว่ามันเป็นแค่เรื่องสมมุติ แล้วทำไมเมื่อกี้ถึงพูดว่าจะให้ค่าตอบแทนแล้วก็มีแอลล์แค่คนเดียวระหว่างที่เราเกี่ยวข้องกัน?" อีวานพยักหน้าหงึกหงัก เขาลืมไปเสียสนิทว่ามันเป็นแค่เรื่องสมมุติ แต่ตนดันพลั้งปากพูดออกไปว่ากำลังยื่นข้อเสนอนี้ให้กับเลขาสาว

"โอเค ไม่ใช่เรื่องสมมุติก็ได้"

"บอสคะ!" ร่างกะทัดรัดหยัดกายลุกขึ้นยืนและจ้องมองอีวานและแววตาเอาเรื่อง

"ใจเย็นๆ นั่งลงก่อน คนมองเต็มไปหมดเลย ไม่อายคนหรือยังไง?" เขาเอื้อมมือมารั้งข้อมือเล็กไว้เพื่อให้นั่งลง แต่แอลล์กลับเชิดหน้าเมินหนีไปทางอื่น อีวานจึงลุกเดินอ้อมมาหาหญิงสาว

"ไม่อายค่ะ"

"นั่งลง" เขาถือวิสาสะขยับมือขึ้นมาโอบกอดเอวบางไว้ เพื่อทำให้ทุกคนในร้านอาหารเข้าใจว่าทั้งสองเป็นแฟนกันและกำลังทะเลาะกัน

"กอดทำไมคะ เอามือออกไปเลยนะ" แอลล์หันมาโวยวายอีก อีวานยิ่งโอบกอดเอวคอดแน่นยิ่งขึ้น ใบหน้าสวยคมเกือบแนบชิดเข้ากับแผงอกกำยำ เซ็กซ์ร้อนแรงคืนนั้นผุดขึ้นมาในหัวสมองของหญิงสาว

"ถ้าไม่นั่งลงผมจะจูบคุณ จูบให้ทุกคนในนี้เห็นว่าเรากำลังทะเลาะกันแล้วผมก็ง้อคุณด้วยการจูบ" อีวานพูดเสียงเบา แอลล์เลิ่กลั่กเพราะเกรงว่าเขาจะทำอย่างที่พูด

เธอดันแผงอกกว้างให้ถอยออกห่าง อีวานจึงยอมคลายวงแขนออก จากนั้นจึงยอมทิ้งตัวนั่งลงเช่นเดิมด้วยสีหน้าบูดบึ้ง ส่วนเขาเดินกลับไปนั่งประจำที่ของตน

"แอลล์จะคิดว่าตอนนี้เป็นเวลาทำงานอยู่ถึงยอมเชื่อฟังที่บอสพูด แต่หลังห้าโมงเย็นอย่าหวังว่าจะมาพูดจาแบบนี้กับแอลล์ได้อีก" แอลล์ขู่เสียงขุ่น อีวานพึงพอใจกับน้ำเสียงและสีหน้าเกรี้ยวกราดของเลขาสาว เขาเอาแต่อมยิ้มไม่พูดอะไรอีก ขณะที่พนักงานกำลังนำอาหารมาเสิร์ฟได้จังหวะพอดี...