“เบื่อ” กันต์กวีตอบสั้นๆ ไม่ยอมขยายความให้เลขาฯ สาวคลายความสงสัย
“เบื่ออะไรกันคะเจ้านาย”
“ก็เบื่อบรรยากาศการกินข้าวแบบเดิมๆ ที่ต้องกินในห้องอาหารเปิดแอร์เย็นฉ่ำไม่เป็นธรรมชาติ เดี๋ยววันนี้เราลองไปนั่งกินข้าวริมทะเลรับลมเย็นๆ จากธรรมชาติ ฟังเสียงคลื่นเสียงลมอันแสนไพเราะขณะกินข้าว ผมว่ามันน่าจะเจริญอาหารมากกว่าการนั่งทานในภัตตาคารนะปองขวัญ”
ขวัญจิราแสดงท่าทีโมโหให้เห็น ก่อนจะกระชากเสียงขอคำสัญญาจากคนเจ้าเล่ห์ “สัญญาได้ไหมคะว่ากินข้าวเสร็จแล้วจะกลับพัทยาเลย”
“อืม...”
“คุณกวี! ฮันนี่ต้องการได้ยินคำตอบรับ ไม่ใช่เสียงครางในลำคอแบบนี้” ขวัญจิรายกมือเท้าสะเอวตวาดเจ้านายหนุ่มเสียงดัง
กันต์กวีหัวเราะในลำคอเบาๆ จากนั้นก็เอ่ยรับคำ “ตกลงปองขวัญ กินข้าวเสร็จก็กลับพัทยา...”
“และกลับกรุงเทพฯ ทันที” หญิงสาวเอ่ยสวนก่อนกันต์กวีจะพูดจบ
“ไม่มีปัญหา อิ่มหนำสำราญเสร็จแล้ว เราจะกลับกรุงเทพฯ
