หาแต่เรื่อง
1181 Words
ตอนที่2 หาแต่เรื่อง
มือบางของหญิงสาวสั่นเทาจนแทบประคองสมาร์ทโฟนเอาไว้ไม่อยู่หลังจากที่ดูคลิปผู้ชายสองคนฟัดกันเหมือนหมาจบไปแล้วหลายรอบ มันใจว่ามีคนนึงเป็นพี่ชายของเธอแน่ ๆ เพราะคำว่า ‘ไอ้นนท์ชนะ’
ตืดดด ตืดดด
“น้องลี่โทรมาว่ะ”
“ไม่ต้องรับ เอาโทรศัพท์มาให้กู” คนเจ็บบนเตียงจะคว้าเอามือถือแต่อิทธิกรก็เอามันหนีมือเขาที่เป็นเจ้าของไปเสียก่อน
“ไอ้เหี้ยอิทธิ์ไม่ต้องรับ”
“น้องคงอยากมาเยี่ยมพี่ชาย”
“ไอ้เหี้ยอิทธิ์ โอ้ย!!!” นนท์นภัทรกุมมือที่หน้าอกเมื่อเผลอตะเบงเสียงจนเจ็บแปลบภายใน ส่วนเพื่อนตัวดีเสียมารยาทที่มีอันน้อยนิดสัมผัสที่ปุ่มสีเขียวบนหน้าจอรับสายน้องสาวเขาไปแล้ว
“สวัสดีครับน้องลิลลี่”
“ไอ้เหี้ย อ๊ะ!”
“ใครคะ แล้วพี่นนท์ไปไหน”
“ไอ้เหี้ยอิทธิ์!” นนท์นภัทรฝืนสังขารลงจากเตียงเมื่อยัยน้องสาวตัวดีกดเปิดกล้องแต่เพื่อนเขายังไม่ทันได้กดรับ
“หนึ่ง สอง...”
“มึงกดวางดิ๊ไอ้เหี้ยอิทธิ์!”
“ไอ้คริสรับ!” สมาร์ทโฟนของที่คาสายของลลิลถูกโยนให้คริสที่นั่งอยู่บนโซฟา แต่เขายังไม่ทันสัมผัสมันแม้แต่นิดเดียวก็เห็นผู้หญิงหน้าขาว ๆ ในหน้าจอแล้ว และเธอก็ดูตกใจที่เขาชะโงกเข้ามาในกล้อง ทั้งสองมองกันนิ่งค้างจนเจ้าของมือถือลากตัวเองมากดวางสายเธอไป
“มึงเห็นอะไรวะ”
“ไม่เห็น”
“วุ้ว กูเห็นนิ่งไปนึกว่าเจอน้องลี่” อิทธิกรบ่นให้คริสที่แกล้งคนเจ็บไม่สำเร็จ มันจะหวงทำไมในเมื่อลลิลน่ะลงรูปในโซเชียลออกจะบ่อย ‘เขาตามกดไลค์ทุกรูป’
นนท์นภัทรเดินกลับมาที่เตียงหลังจากกดปิดเครื่องเรียบร้อยก่อนจะพยายามเอาร่างกายที่บอบช้ำขึ้นนอนอย่างทุลักทุเลโดยที่เพื่อนทั้งสองคนมองทุกอิริยาบทของเขาอย่างไร้น้ำใจ
“ไอ้พวกเหี้ย”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ” อิทธิกรระเบิดหัวเราะเมื่อถูกบ่นเข้าให้ในขณะที่คริสยังนิ่งไปตั้งแต่สมาร์ทโฟนเครื่องนั้นถูกโยนมาให้
“ไอ้เหี้ยไม้เป็นไงมั่งวะ ตายมั้ย” นนท์นภัทรถามขึ้นเมื่อทิ้งตัวลงนอนสำเร็จ
“ไม่เป็นเหี้ยอะไรเลย ดีนะที่มันดีดยาไม่ได้นอนมาหลายวันเลยสู้มึงไม่ไหว”
“ไอ้อิทธิ์ มึงพูดเหมือนจะบอกว่ากูฟลุ๊คชนะมันอะ”
“จริงมั้ยล่ะ”
“พรุ่งนี้มึงนัดมันมาให้กูเลย” คนเจ็บไม่ยอมเสียหน้าบอกให้เพื่อนนัดอีกฝ่ายมาอีกทั้งที่ตอนนี้ใบหน้าแตกยับแทบไม่เหลือเค้าโครงความหล่อ
.....
ลลิล สาวปีหนึ่งสุดฮอต เธอเริ่มมีคนติดตามในโซเชียลหลายแสนตั้งแต่ยังไม่เข้ามหาวิทยาลัย ด้วยใบหน้าที่ว่าสวยและน่ารักในคน ๆ เดียว เธอเป็นผู้หญิงที่มองยังไงก็ไม่น่าเบื่อ ‘เขาพูดกันมาแบบนั้น’ สิ่งที่น่ารำคาญในชีวิตวัยรุ่นของเธอคือคุณพี่ชายสุดหล่อที่ห้ามเธอมาหาตอนที่เขาอยู่กับเพื่อน ๆ หรือหากเจอที่ไหนก็ไม่ต้องเข้ามาทัก
“อย่าคุยกับไอ้คริสและไอ้อิทธิ์เด็ดขาด พวกมันเหี้ย”
“...”
“หมายถึงพวกมันเป็นคนไม่ดีไง”
“ว่าแต่เขาพี่นนท์ก็เหมือนกันแหละ ลี่รู้นะว่าพี่กับเพื่อนของพี่ทำตัวไม่ดีกันขนาดไหน”
“เออ รู้แล้วก็ไม่ต้องเข้าใกล้พวกมัน จบ”
.....
คนเจ็บนอนดูอาการหนึ่งคืนหมอก็อนุญาตให้กลับเพราะเขาบาดเจ็บเพียงภายนอกเท่านั้น คริสกับอิทธิกรแกล้งเดินนำคนเจ็บมาไกลก่อนจะพากันขำเมื่อนนท์นภัทรออกเสียงร้องเรียกเขาทั้งสองคน
“ไอ้คริส! โอ้ย ไอ้อิทธิ์!”
“มีอะไรวะ” เป็นอิทธิกรที่หันมาพร้อมกับสีหน้าชอบใจ
“ไอ้พวกเวรเดินลิ่วกันเลยนะมึง”
“แล้วมึงเรียกกูกับไอ้อิทธิ์ทำไม?” คริสหันมาถามสีหน้าเรียบนิ่ง แต่นนท์นภัทรรู้ดีว่าเพื่อนกำลังหัวเราะเขาอยู่ในใจ
“เดี๋ยวถึงทีพวกมึงบ้างนะ”
“เร็ว ๆ ไอ้เหี้ยเสียเวลา” อิทธิกรบ่นให้คนเจ็บก่อนที่เขากับคริสจะเดินต่อโดยไม่รอคนเจ็บ
ติ๊ง ประตูลิฟต์เปิดออกสองคนที่แข็งแรงดีก็พากันก้าวออกจากลิฟต์โดยไม่รอคนที่เดินกระเพลกตามหลัง อิทธิกรเป็นคนกดรหัสห้องของนนท์นภัทรและคริสเป็นคนเปิดประตู สิ่งแรกที่ปรากฏแก่สายตาพวกเขาอยู่กลางห้องทำเอาชายหนุ่มทั้งสองนิ่งงันไปหลายวินาที
“ว้าว” อิทธิกรถึงกับหลุดเสียงออกมาโดยไม่รู้ตัว
“ยืนออกันทำเหี้ยอะไรแม่กูอยู่ในนั้นหรือไง ไอ้ลี่!”
สาวน้อยตาใสแป๋วบนโซฟาสีดำมองทั้งสามคนอย่างคาดไม่ถึงว่าจะเจอพวกเขาทั้งกลุ่ม เธอนิ่งค้างก่อนจะเห็นใบหน้าพี่ชายเต็ม ๆ ตาแล้วเกิดปรี๊ดแตก
“โหยพี่นนท์! ดูดิแตกไปทั้งหน้าเลย”
“มาทำไมกลับไปเลย” คริสกับอิทธิกรแย่งกันเข้ามานั่งข้างหญิวสาวที่ขยับไปนั่งตรงกลางอัตโนมัติ กลายเป็นว่าเธอถูกเขาสองคนนั่งประกบเข้าให้ ส่วนคนหวงน้องก็เดินมาดึงน้องสาวให้ลุกขึ้น
“กลับไปได้แล้ว”
“จะให้น้องลี่รีบกลับไปไหนวะ”
“นั่นสิคนอุตส่าห์เป็นห่วงนะ โทรมาก็ไม่รับ” ลลิลมองพี่ชายอย่างออดอ้อนแต่ก็ไม่ได้ทำให้คนหวงน้อง(กับเพื่อน)ใจอ่อน
“กลับ”
“ไม่ พี่นนท์ทำอะไรลี่ไม่ได้หรอก” หญิงสาวสบัดข้อมือหลุดจากมือของพี่ชายแล้วหนีไปมุมหนึ่งของห้อง โดยมีสายตาของสองคนบนโซฟาจับจ้องเธอไม่วางตา
“โว้ย! กลับไปเลย”
“ไม่ พี่นนท์ชอบสั่งน้องนู่นนี่แต่ตัวเองหาแต่เรื่อง”
“ใช่ครับน้องลี่ พี่กับไอ้คริสพยายามห้ามมันแล้วนะ แต่มันไม่ฟังเพื่อนเลย” ลลิลเหลือบมองไปที่เจ้าของคำพูดนั้นซึ่งก็คืออิทธิกรแต่คนที่ดึงดูดสายตาของเธอกลับเป็นคนที่นั่งข้าง ๆ เขาต่างหาก เขานั้นมีรอยสักตั้งแต่ลำคอ แขนทั้งสองข้างก็แทบไม่ว่างเว้น มันดูเหมือนจะเลอะเทอะแต่ก็ดูเป็นศิลปะเสียมากกว่า ‘สเปกเธอทุกอย่างเลยพี่คริส’
“ลิลลี่!” เพราะมัวแต่เผลอมองเขานานเธอเลยโดนพี่ชายลากสังขารมาจับข้อมือเธอได้อีกครั้ง คราวนี้นนท์นภัทรดึงเธอให้ออกจากห้องแต่ลลิลก็ขืนตัวไว้
“ลี่จะโทรบอกแม่ว่าพี่มีเรื่อง แล้วก็จะเอาคลิปให้แม่ดูด้วย”
“คลิป?คลิปอะไรวะ” คนหน้ามีแต่รอยฟกช้ำหันมาถามเพื่อนทั้งสองคน และคนที่ให้คำตอบเขาก็คืออิทธิกรคนช่างพูด
“เมื่อคืนมึงกับไอ้ไม้ตีกันออกไลฟ์สดไง แต่ไม่ต้องห่วงนะบางคนก็ลงคลิปมึงในติ๊กตอก”
“เวร”
- Writer
