หล่อแต่เลว

1349 Words

ตอนที่1หล่อแต่เลว หล่อแต่เลว คือนิยามที่บรรยายสรพคุณของพวกเขาแล้วเกือบทั้งหมด คริส นนท์นภัทร อิทธิกร ประหลาดตรงที่พวกเขาเป็นบุคคลที่ไม่น่าเข้าหา แต่ข้างกายกลับไม่เคยว่างเว้นแม้แต่วันเดียว ผับขนาดใหญ่ที่ทั้งสามทำร่วมกันรองรับคนได้มากกว่าหนึ่งพันท้าทายอำนาจตำรวจด้วยการเปิดใกล้สถานศึกษาแต่ก็ยืนหยัดมาได้เกือบสี่ปีแล้ว และมันทำให้พวกเขาสุรุ่ยสุร่ายกันได้อย่างสบายใจเพราะผลกำไรมหาศาลที่หารสามแล้วก็ยังมากเกินกว่าที่คนอายุยี่สิบสองจะหามันได้ ทุกอย่างเริ่มมาได้ก็เพราะพวกเขาเกิดในครอบครัวที่มีต้นทุนให้มากกว่าคนอื่น “ทำไมมึงเพิ่งมาวะ กูกับไอ้คริสจะเสร็จกันละ” อิทธิกรแกล้งว่าประชดเพื่อนที่มาหลังสุด “แวะไปเปลี่ยนหลอดไฟให้น้องกูมา นี่กูจะหาผัวให้ละวุ่นวายกูฉิบหาย” “กูสมัคร” “สมัครตีนกูนี่” นนท์นภัทรยกเท้าขึ้นใส่เพื่อนที่เสนอตัวอย่างเอาจริงก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งฝั่งตรงข้าม “อิงฟ้าล่ะ” “เอ่อ...” หญิงสาวที่นั่งเคียงข้างคริสหน้าเหรอหราเมื่อเป็นคนถูกตั้งคำถาม “ไปกับไอ้ไม้แล้ว” “...” สิ้นเสียงคริสทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบ ทุกสายตาหันไปมองนนท์นภัทรพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย แต่เขากลับไม่ได้แสดงท่าทีเหมือนจะให้ความสำคัญอะไรกับผู้หญิงที่ชื่ออิงฟ้า “ไอ้เหี้ยไม้มาเหยียบถิ่นเราเนี่ยนะ” “มันตั้งใจมากวนตีนแหละ ไอ้คริสตบด้วยด้ามปืนไปทีนึงผับถึงยังได้สงบสุขอยู่” “ไม่สงบหรอกเดี๋ยวมันก็เอาพวกมันมาถล่มเราคิดอย่างกูมั้ยไอ้คริส” “อืม กูโทรบอกพ่อกูแล้ว” พอคริสพูดอย่างนั้นพวกเขาก็นั่งดื่มอย่างสบายใจ พ่อของคริสเป็นผู้มีอิทธิพลที่พวกปรสิตคนรวยมักอยากจะลองดี “ไม่เอาใคร?” “หึ คืนนี้กูขี้เกียจ” นนท์นภัทรตอบกลับอิทธิกรที่หน้าแทบจะหายเข้าไปในร่องอกขนาดใหญ่ของหญิงสาวข้างกาย “แค่มึงกระดิกนิ้วก็วิ่งกันเข้ามาแล้ว” อิทธิกรยังคงแหย่เพื่อน “เบื่อ ๆ ว่ะ” “อย่าบอกว่าติดใจอิงฟ้า?” “มึงเป็นเพื่อนกูมากี่ปีแล้วไอ้คริส พูดเหมือนไม่รู้จักกู” คริสยกยิ้มเมื่อปั่นอารมณ์เพื่อนให้เสียได้สำเร็จ ทั้งที่รู้ดีว่าพวกเขาไม่มีทางรักใคร ไม่มีทางมีครอบครัวแสนอบอุ่นอย่างในละคร และหากใครมีเมียเป็นคนแรกจะต้องใส่ปลอกคอหมาในงานแต่ง ‘ไม่มีทางเป็นกู’ นี่คือคำที่พวกเขาพูดพร้อมกันเมื่อสามปีที่แล้ว “น้องลิลลี่มาเรียนที่เดียวกับเราเป็นเทอมแล้วแต่กูไม่เคยเห็นน้องมึงเลยวะไอ้นนท์” “พวกมึงไม่ต้องอยากเจอหรอก กูขอล่ะ” “อย่างกับจะหนีพ้นอะ น้องมึงเป็นคนดังขนาดนั้นกูต้องได้เจอสักวันสิ” “คนดังอะไรวะ น้องมึงเป็นดาวทวิตเหรอ?” “ดาวทวิตเหี้ยอะไรไอ้คริส น้องกูเป็นเน็ตไอดอลไอ้สัด” เพียงแค่น้องสาวถูกพูดถึงแบบนั้นนนท์นภัทรก็หัวเสีย พวกนี้เคยเจอลลิลน้องสาวของเขาตอนยังเรียนมัธยมกันอยู่แต่หายหน้ากันไปนานแล้วและเขาก็ไม่อยากให้ได้เจอกันเพราะรู้สันดานเพื่อนว่าคนแบบพวกมันอย่าให้มาเจอกับคนในครอบครัวเลย ‘ปวดหัวตาย’ ปัง!!! โคร่ม!!! “กรี๊ดดด!!!” ทั้งสามมองหน้ากันนิ่งราวกับรู้ว่าเหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้น ก่อนจะพากันลุกขึ้นอย่างใจเย็นในขณะที่ลูกค้าหนีตายกันชุลมุน “พวกนั้นมาป่วนอีกแล้วครับคุณคริส” “เสียงปืนของพวกเราหรือของพวกมัน” “ของพวกมันครับ” คริสแบมือรอรับปืนจากลูกน้องของพ่อเมื่อได้สิ่งที่ต้องการแล้วเขาก็เดินลงบันไดมาด้วยสีหน้าและสายตาอำมหิต แม้แต่หญิงสาวที่นอนกันมาหลายครั้งยังขออยู่ที่เดิมไม่ตามลงมาหาเรื่องเสี่ยงตายด้วย ‘ไม่รู้จะตายเพราะทางนี้หรือทางนั้น’ “นึกว่าหมาที่ไหน หมาจรจัดนี่เอง” อิทธิกรพูดเปิดเมื่อประจันหน้ากับคนที่โดนคริสตบด้วยด้ามปืนจนหัวแตกเมื่อหัวค่ำ “น้องอิงฟ้าแม่งเอวโคตรดี รับทุกดอกที่กูกระแทกเลยว่ะ” ทุกสายตาหันมองไปที่นนท์นภัทร เพราะรู้แล้วว่าคำพูดแบบนี้ทางนั้นมาหาเรื่องใคร คลิ๊ก “มึงกับไอ้นนท์แย่งกะหรี่คนเดียวกันกูไม่ยุ่ง แต่มาป่วนผับที่เป็นของกูด้วยกูไม่เอาไว้แน่” “ใจเย็นดิวะไอ้คริส กูไม่ได้มาป่วนแต่ปืนมันลั่น” “คนของมึงแค่นั้นมึงมาเอาเหี้ยอะไรไอ้ไม้ อยากตายหรือไงกูจะได้จัดให้” นนท์นภัทรจะคว้าปืนในมือเพื่อนแค่คริสกลับเอาปืนหนีมือเขาไป “ส่งปืนมาให้กูไอ้คริส ยิงแม่งทิ้งไปเลยจุกจิกใจฉิบหาย” “มึงดู!” คริสเรียกสติเพื่อนให้มองรอบตัวว่ามีพวกไม่กลัวตายหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายคลิปกัน จริงอยู่ที่พ่อเขาเคลียร์ให้ได้แต่ช่วงนี้ใกล้จะเลือกตั้งพ่อเขาขอไว้ว่าอย่าเพิ่งมีเรื่อง “เก่งแค่ตอนอยู่กับพวกนี่หว่า” “มึงมาตัวต่อตัวกับกูมา ไม่น็อคห้ามหยุดนะไอ้สัด” นนท์นภัทรตะโกนท้าอีกฝ่าย ซึ่งคนถูกท้าก็ยอมที่ไหนส่งปืนให้เพื่อนถือไว้พร้อมกับหักนิ้วเสียงดังกร๊อบบ่งบอกถึงความเตรียมพร้อม “มึงไหวมั้ยไอ้นนท์ ไอ้เหี้ยไม้มันเล่นยานะมึง” “กูจะเอาให้ไม่ต้องบำบัดเลยไอ้เวรนี่กวนตีนกูหลายรอบละ” ขนาดคนที่ใจเย็นที่สุดในกลุ่มยังเดือดดาล คริสกับอิทธิกรจึงไม่ห้ามที่นนท์นภัทรจะจัดการคนน่ารำคาญสักที ผัวะ!!! พลั่ก!!! นนท์นภัทรไวกว่าต่อยอีกฝ่ายได้ก่อนและตามด้วยยันฝ่าเท้าเข้าที่หน้าอกอย่างจังจนชายตัวใหญ่เกือบจะหงายหลังล้มลง “ไอ้เหี้ยไม้มึงอย่าเบลอนานดิวะ!” เสียงของคนอีกฝั่งร้องเรียกคนที่เซหลายก้าว ผัวะ!!! ผัวะ!!! คราวนี้เปิดก่อนพลาดท่านึกย่ามใจว่าอีกฝ่ายมึนอยู่เลยโดนสวนมาสองหมัดเต็มแรงเช่นกัน “มึงว่าจะไอ้นนท์จะชนะมั้ย ไอ้เหี้ยไม้มันเล่นมวยด้วยนะมึง” “พอไอ้นนท์ใกล้ตายเราค่อยแยก” “ไอ้เหี้ยนนท์ก็แพ้อะดิ” “มึงรอดูก่อน” ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ซัดกันอย่างไม่มีใครยอมใคร แม้นนท์นภัทรจะตัวเล็กกว่าอีกฝ่ายเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ทำให้เสียเปรียบแต่อย่างใด เขาสวนกลับได้ทุกหมัดและบาทาของอีกฝ่ายนั่นแสดงว่ากำลังของทั้งคู่สูสีกัน “เห้ยมึงจะกอดกันอีกนานมั้ยวะ” คนของทั้งสองฝ่ายเดินเข้าไปจับทั้งคู่แยกออกชั่วคราวเมื่อพวกเขารัดกันมาพักใหญ่แต่ไม่มีการแลกหมัด “มึงไหวมั้ยไอ้นนท์” “ไหวดิ กูดูไม่ไหวเหรอ” คริสกัดริมฝีปากล่างไว้เพื่อกลั้นขำเพราะสภาพหน้าของเพื่อนตอนนี้มันดูไม่ไหวแล้ว “ไอ้เหี้ยคริส!” “ไหวก็ไปซัดกันอีกรอบนึง” คราวนี้นนท์นภัทรกับคู่ต่อสู้ของเขาถูกผลักเข้ามากลางวงอีกครั้ง ทั้งสองมองใบหน้าที่ชุ่มเลือดของกันและกันด้วยความสะใจก่อนจะกระโจนเข้าหากันอย่างบ้าคลั่ง พลั่ก!!!/พลั่ก!!! ต่างฝ่ายต่างล้มลงหลังจากแลกหมัดกันสุดแรงที่เหลืออยู่ ฝั่งนั้นนอนแน่นิ่งในขณะที่นนท์นภัทรพยายามชันเข่าหยัดตัวลุกขึ้น “ไอ้นนท์ชนะ!” เฮ้!!! “มึงนี่มันแน่จริง ๆ ไอ้เหี้ยนนท์” “กูเจ็บไอ้เหี้ยอิทธิ์ เอื้ออออ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more