ตื่นจากโคม่าพร้อมระบบพัฒนาร่างกายไม่มีสิ้นสุด

เตรียมตัวสู้

เควส : กำจัดบอสดันเจี้ยนแรงค์ B รางวัล 50 แต้ม (บังคับ)

ลูกสมุน : 0/10 ตัว

บอส : 0/1 ตัว

[เพิ่มเติม]

ดิสมองไปที่หน้าต่างระบบด้วยใบหน้าเครียดขรึม ตอนนี้เขารู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก

‘เล่นงี้เลยเหรอไอ้ระบบ… ถ้าจะให้ไปตีกับบอสก็ช่วยให้แต้มรายวันมากกว่านี้หน่อยเถอะ’

ดิสยกมือขึ้นเสยผมพลางกับถอนหายใจ ‘ถ้าโดนหัก 50 แต้ม แสดงว่า 5 วันที่ผ่านมาสูญเปล่าหมดสินะ… คิดยังไงก็น่าหงุดหงิด’

เขาส่ายหน้าไปมา ก่อนจะละสายตาจากหน้าต่างระบบแล้วหันไปมองข้างล่าง ตอนนี้ราชาวดีคนเดียวก็เอาพวกมอนเตอร์ทั้งฝูงซะอยู่หมัด ที่เห็นหลงเหลือบนถนนมีเงาะป่าไม่ถึง 20 ตัวซะด้วยซ้ำ

ส่วนตำรวจและทหารก็เริ่มอพยพประชาชนไปได้ค่อนข้างเยอะแล้ว

เฮ้อ….

ดิสถอนหายใจแล้วหันกลับมามองหน้าต่างระบบอีกครั้ง

“ถ้าลงไปจะเป็นภาระวดีเอานะระบบ ยกเลิกเควสเถอะเพื่อน…”

ที่เขากล่าวออกมาแบบนั้นไม่ได้หวังให้ระบบตอบกลับคำพูดหรอก แค่อยากจะประชดประชันระบายความหงุดหงิดเฉยๆ

ระหว่างที่เขากำลังนั่งจ้องเควส เหตุการณ์ข้างล่างก็ค่อนข้างจะสงบลงมากแล้วถ้าเทียบกับตอนแรก ดิสจึงกอดอกครุ่นคิด

‘ถ้าลงไปตอนนี้ก็อาจจะไม่เป็นไรก็ได้ ถ้าอธิบายเรื่องทั้งหมดและขอให้วดีไปช่วยล้มบอส’

ตอนนี้ข้างล่างก็ดูจะปลอดภัยมากขึ้นแล้วสำหรับเขา ดิสพยายามหาวิธีที่จะทำให้สถานการณ์มันลงตัวที่สุด เพราะเขาก็ไม่อยากให้ 50 แต้มมันหายไปอย่างสูญเปล่าเหมือนกัน

เขาถอนใจออกมาเสียงดัง ไม่ได้อยากลงไปเลย แต่ก็ต้องจำยอม

ดิสเดินออกจากห้องพยาบาล ข้างนอกห้องนั้นค่อนข้างจะวุ่นวาย คงเพราะมีคนบาดเจ็บจากข้างนอกมาเยอะ พยาบาลและหมอที่เดินผ่านไปมาเลยไม่มีใครหันมาสนใจเขา

นี่แหละสิ่งที่เขาต้องการ คือการไม่เป็นจุดเด่น ดิสค่อยๆ สาวเท้าไปที่ลิฟท์ ปรากฏว่าเต็มไปด้วยผู้คน ก็อย่างว่าแหละข้างนอกเขาวุ่นวายกันอยู่

ดิสตัดสินใจจะเดินลงบันไดแทนดีกว่า เพราะลิฟต์คนเต็ม….

ใช้เวลาสักครู่เขาก็ลงมาจนถึงหน้าตึกโรงพยาบาล

‘สะดวกดีแฮะ รู้แบบนี้น่าจะอัปค่าความเร็วเยอะๆ ’

พอคิดในหัวเสร็จก็สาวเท้าต่อ ดิสใช้เวลาไม่นานก็ถึงที่หมาย ภาพที่เห็นตรงหน้าคือราชาวดีเริ่มจะหอบ แล้วรอบข้างนั้นก็เต็มไปด้วยศพมอนเตอร์

ดิสเลิกคิ้วขึ้นสูงก่อนเริ่มนับว่าเหลือเงาะป่ากี่ตัวที่ยังมีชีวิต

‘หวังว่าจะเหลือถึง 10 นะ ถ้าไม่ถึงไอ้ระบบห่านนี่ได้หักคะแนนเราแน่’

เขาถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เงาะป่าพวกนี้เหลือ 10 ตัวพอดี แต่มี 2 ตัวที่กำลังถูกขังในบาเรียสีชมพู แล้วราชาวดีก็กำลังจะบีบมันจนเป็นเนื้อบด

‘ไม่ได้การแล้ว ไม่นะ’

โล่งอกได้ไม่นานก็ลำบากใจอีกแล้ว ดิสวิ่งตรงเข้าไปหาราชาวดีพลางตะโกนห้ามเสียงดัง

“วดีเดี๋ยวก่อน อย่าพึ่ง!”

ด้วยค่าความเร็วที่อัปมาไม่นานนักเขาก็หยุดอยู่ตรงหน้าราชาวดี เธอหันมามองดิสด้วยสีหน้าเหลอหลา พลางกับยิงคำถามใส่สลับกับมองมอนเตอร์

“ลงมาทำไมเนี่ยดิส เราบอกให้รออยู่ข้างบนไง”

ดิสยกมือปรามพลางรีบแก้ตัว “ใจเย็น คือเรื่องมันจะยาวหน่อย เราจะอธิบายให้ฟังหลังเรื่องจบ แต่ตอนนี้ช่วยหยุดฆ่ามอนเตอร์ก่อนได้มั้ย? ”

ราชาวดีเลิกคิ้วขึ้นสูง “ห้ะ ทำไม!? ”

ระหว่างที่เขากำลังคุยกันก็มีเงาะป่าตัวหนึ่งพุ่งตรงมายังราชาวดี เธอรีบสลายบอลบาเรียแล้วสร้างโดมพลังงานขึ้นมาครอบตัวทั้งสองคนไว้เป็นเกราะป้องกัน

ตึ้ง!

เงาะป่ากระแทกกับโดมบาเรียเสียงดังทำดิสตกใจไม่น้อย ราชาวดีเดาะลิ้นอย่างไม่พอใจนิดหน่อยก่อนจะหันมาทางดิส

“สรุปมีอะไรเนี่ย? ขอเหตุผลดีๆ หน่อยนะที่ขอให้เราหยุดฆ่ามอนเตอร์”

ดิสยิ้มแห้งออกมา ‘ตอนเจอครั้งแรกก็ดูน่ารักเป็นมิตรดี แต่ทำไมตอนทำหน้าดุน่ากลัวจังวะ? ’

ดิสสูดหายใจก่อนจะรวบรวมความกล้ากล่าวออกไป “คือเรามีความจำเป็นน่ะ มอนเตอร์ที่อยู่ตรงนี้ทั้งหมดเราขอเป็นคนฆ่าได้มั้ย? ”

ราชาวดีเลิกคิ้วอีกครั้งอย่างไม่เข้าใจ “ทำไมล่ะ ดิสมีพลังแบบไหน ทำไหวเหรอ ตอนนี้ดิสยังไม่ใช่พรานทมิฬซักหน่อย? ”

‘สงสัยเยอะจังวะ!’

ดิสพนมมือสองข้างขึ้นไหว้พร้อมหลับหูหลับตาพูด “คือมันเป็นเงื่อนไขของพลังเราน่ะ ตอนนี้ยังไม่มีเวลาเล่า แต่สัญญาเลยว่าหลังจากจบเรื่องนี้เราจะเล่าให้ฟัง อีกอย่างเราฆ่าคนเดียวไม่ไหวหรอก วดีช่วยสนับสนุนเราทีนะ”

ดิสลืมตาขึ้นมองออดอ้อนอีกฝ่ายอย่างกับลูกหมา

ราชาวดีไม่เข้าใจเลยว่าทำไมดิสถึงต้องทำแบบนั้น แต่ด้วยความใจดีบวกกับรับออร่าหมาน้อยตาแป๋วไม่ไหว เธอจึงไม่มีทางเลือกแล้วพยักหน้ารับคำอีกฝ่ายไปอย่างไม่เต็มใจนัก

“หวังว่าเรื่องพลังของดิสมันจะคุ้มค่ากับการที่เราจะโดนพ่อแม่ดิสโกรธเพราะปล่อยดิสไปเสี่ยงนะ”

ดิสที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมา “คุ้มค่าแน่นอน สัญญาเลย”

ราชาวดีได้ยินแบบนั้นก็หันมองไปทางมอนเตอร์ 4 – 5 ตัวที่กำลังพยายามทุบทำลายโดมบาเรีย

“งั้นดิสบอกเราก่อนได้มั้ยว่าจะฆ่ามันยังไง เราจะไม่ถามเรื่องเงื่อนไข แต่ช่วยบอกได้มั้ยว่ามีพลังอะไร? ”

ดิสกลืนน้ำลายลงคอดังอึกเมื่อได้ยินคำถามนั้น

“เรามีพละกำลังมากกว่าคนปกตินิดหน่อย (ไม่เคยลองใช้พลังไม่รู้อะไรเลย) ส่วนจะฆ่ายังไง ยังไม่รู้เลย ล็อคคอมั้ง ไม่รู้สิ”

วดีถอนหายใจ “งั้นเราจะพยายามสร้างดาเมจช่วยเพื่อให้ดิสโจมตีง่ายขึ้น ส่วนดิสลุยไปไม่ต้องสนอะไรเลย เราจะคอยฮีลให้เอง”

ดิสยิ้มแล้วหันไปมองเธอเล็กน้อย “ฉลาดสมกับเป็นคลาส S เลย”

พอคุยเสร็จทั้งสองก็หันไปจ้องทางเงาะป่าพร้อมกัน

“เราจะเปิดโดม รอฟังสัญญานนะ”

พอได้ยินวดีกล่าวแบบนั้นดิสก็ถูมือไปมาด้วยความตื่นเต้นก่อนจะพยักหน้า

ทั้งกลัวทั้งตื่นเต้น ดิสแทบจะรู้สึกทุกอย่างในสถานการณ์เดียว ใจนั้นเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกจากหน้าอกแล้ว

To be continued →