ตื่นจากโคม่าพร้อมระบบพัฒนาร่างกายไม่มีสิ้นสุด

ดันเจี้ยนแตก

“ดันเจี้ยนแตก มันเป็นไปได้ยังไง?”

ราชาวดีกล่าวด้วยสีหน้าตื่นตระหนกต่อภาพที่เห็นตรงหน้า

“ดันเจี้ยนแตกเหรอ? ”

ดิสหันไปมองทางราชาวดีอย่างไม่เชื่อสายตา

ภาพข้างล่างที่พวกเขาเห็นคือประชาชนหลายสิบคนกำลังวิ่งหนีตายจากฝูงอสูรกายคล้ายมนุษย์ร่างใหญ่เท่ารถบรรทุกและผิวสีดำเมี่ยมไปทั่วทั้งตัว แถมมีกรงเล็บยาวแหลมคมพร้อมคร่าชีวิต

กองกำลังทหารและตำรวจเข้ามาสกัดพวกมันไว้ ก่อนจะพาประชาชนอพยพ แต่กระสุนปืนดูจะไม่ระคายผิวของมันเลย ทำให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างยากลำบาก

“พวกเงาะป่า คงมีดันเจี้ยนแรงค์ B แถวนี้แตก”

ราชาวดีกล่าวด้วยใบหน้าจริงจัง แต่พอดิสได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับเลิกคิ้ว

“เงาะป่าเหรอ มันหน้าตาไม่เหมือนในหนังสือเรียนเลย”

วดีไม่ได้สนใจต่อคำพูดอีกฝ่ายสักเท่าไหร่ เธอค่อยๆ ปีนขึ้นไปเกาะที่ขอบหน้าต่าง

“อีกสักพักพวกพรานทมิฬคลาส A หรือ B มือดี คงพากันมาที่นี่สัก 4 – 5 คนเพื่อปิดดันเจี้ยน ระหว่างนี้ก็อยู่ในห้องนี้อย่าออกไปไหน เราจะลงไปช่วยอพยพคนข้างล่าง”

พอเธอว่าจบ สาวสวยผมสีชมพูก็กระโดดจากหน้าต่างตึกหลายชั้นลงไป ดิสมองตามด้วยความตกตะลึง

ราชาวดีเรียกวงเวทย์สีชมพูออกมาที่มือสองข้างขณะดิ่งลงไป แสงสว่างวาบห่อหุ้มร่างเธอไว้ก่อนจะลงถึงพื้นอย่างปลอดภัย

ดิสยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง วันนี้คงจะไม่มีอะไรที่จะทำให้อึ้งไปมากกว่านี้แล้วใช่มั้ย?

พอราชาวดีลงไปถึงพื้น เธอก็เห็นว่าบนถนนมีทหารคนหนึ่งถูกอสูรกายร่างยักษ์หรือที่เรียกว่าเงาะป่าซัดเข้าที่ท้องอย่างแรง จนร่างปลิวไปกระแทกกับรถกระบะที่จอดอยู่ใกล้ๆ ดัง ปัง!

เธอยกมือขึ้นอีกครั้งพร้อมเรียกวงเวทย์ออกมา ร่างกายของทหารคนนั้นค่อยๆ เรืองแสงสีชมพู ก่อนที่บาดแผลทุกอย่างจะหายไปจนหมดสิ้น

ดิสมองภาพอย่างสนอกสนใจ ‘ดูเหมือนทุกครั้งที่เธอจะใช้พลัง จะต้องเรียกวงเวทย์ออกมาก่อนตลอดเลย จะเป็นแบบนี้ทุกคนเลยรึเปล่านะ’

ราชาวดีพอใช้พลังในการรักษาบาดแผลของทหารคนนั้นเสร็จ ก็ตะโกนขึ้นมากลางถนนเสียงดัง

“ฉันจะถ่วงเวลาเอาไว้เองค่ะ ทหารและตำรวจทุกนายกรุณาช่วยกันอพยพประชาชนด้วย”

ทุกคนในสนามรบกลางถนนต่างอึ้งเมื่อได้ยินคำพูดนั้น ไม่ใช่แค่คนข้างล่าง แม้แต่ดิสเองก็ด้วย

‘นี่เธอจะบ้าเหรอ ถึงวดีจะเป็นคลาส S แต่เธอก็เป็นฮีลเลอร์นะ จะสู้กับอีกฝ่ายที่เป็นมอนเตอร์จากดันเจี้ยนแรงค์ B ทั้งฝูงได้ยังไง? ’

ระหว่างที่ทุกคนกำลังตกตะลึง ราชาวดีที่ตกเป็นเป้าของมอนเตอร์ก็ไม่มีเวลามากนัก พวกมัน 4 – 5 ตัวพากันวิ่งตรงมาหาเธอทันที

ราชาวดีที่เห็นแบบนั้นขยับขาแว่นเล็กน้อย ก่อนที่จะชูมือสองข้างขึ้นเหนือหัวตัวเอง หลังจากนั้นจึงปรากฏวงเวทย์สีชมพูขนาดใหญ่ขึ้นที่พื้นถนน ทำให้ร่างของมอนเตอร์พวกนนั้นถูกห่อหุ้มด้วยลูกบอลบาเรียสีเดียวกับวงเวทย์

“รีบอพยพคน แล้วพากันออกไปจากถนนเดี๋ยวนี้เลยค่ะ!”

เธอว่าก่อนจะบีบบาเรียสีชมพูที่ห่อหุ้มร่างมอนเตอร์ทั้ง 5 ตัวไว้ บดละเอียดจนมันกลายเป็นเนื้อเดียว

ทุกคนบนถนนอึ้งกับสิ่งที่เห็น ตอนแรกเห็นว่าเป็นฮีลเลอร์ ไม่นึกว่าจะโจมตีได้ แต่ตอนนี้ความกังขาตรงนั้นหายไปสิ้น พวกตำรวจทหารรีบอพยพประชาชนตามที่ราชาวดีสั่งทันทีโดยไม่มีข้อแม้ใดๆ

ดิสตกตะลึงอีกครั้งกับสิ่งที่เห็น ‘สมแล้วกับที่เป็นคลาส S การพลิกแพลงนั่นมันอะไรกัน’

ปกตินั้นฮีลเลอร์นั้นจะฟื้นฟูให้กับเพื่อนหรือพวกเดียวกัน ไม่ก็สร้างโล่หรือลูกบอลบาเรียไว้กันดาเมจ แต่ราชาวดีนั้นแตกต่าง เธอเรียกลูกบอลบาเรียที่ควรใช้เพื่อรับการโจมตี มาขังร่างของมอนเตอร์ไว้ แล้วหดขนาดมันให้เล็กลงเพื่อบีบร่างกายอีกฝ่ายจนแหลก

‘นี่สินะพลังของคลาส S ขนาดฮีลเลอร์ยังน่ากลัวซะขนาดนี้ พวกที่มีพลังโจมตีจะน่ากลัวขนาดไหน’

ดิสคิดวิเคราะห์พลางกับมองการต่อสู้ไม่ละสายตา

แต่ทันใดนั้น

[เควส!]

ดิสมองหน้าต่างระบบพลางกับถอนหายใจ ‘ตอนนี้อ่ะนะ ไม่ดูเวล่ำเวลาเลย’

เควส : กำจัดบอสดันเจี้ยนแรงค์ B (บังคับ)

รางวัล 50 แต้ม

ลูกสมุน : 0/10

บอส : 0/1

[เพิ่มเติม]

เมื่อกดจิ้มเข้าไปดูก็ถึงกับอ้าปากค้าง

‘นี่มันเห้* อะไรวะเนี่ย!? ’

เขามองเควสอย่างตกตะลึง ‘พึ่งอัปไปเมื่อเช้า พลังก็มีแค่นั้นจะเอาไรไปสู้ตัวข้างล่างวะ? ’

ไม่ทำ ยังไงเขาก็เลือกที่จะไม่ทำ เขาอยากลองใช้พลังก็จริง อยากเป็นพรานทมิฬก็จริง แต่ด้วยพลังที่ยังน้อยนิดมันยังไม่คุ้มที่จะเสี่ยง เขาพึ่งจะตื่นเองนะ ยังไม่อยากไปรนหาที่ตายหรอก

‘แต่มันบอกว่าบังคับ…’

เมื่อดิสอ่านอีกครั้งถึงกับต้องขมวดคิ้ว ‘บังคับนี่หมายถึงถ้าทำไม่สำเร็จต้องโดนลงโทษรึเปล่า? ’

ดิสไม่ปล่อยให้ตัวเองสงสัยนาน เขากด [เพิ่มเติม] ทันที

เควส : เหลือเวลาในการทำเควส 59 นาที

บทลงโทษ : หากทำเควสไม่สำเร็จ จะถูกหักแต้มทั้งหมดรวมถึงที่เคยใช้ไปแล้ว 50 แต้ม

ดิสนิ่งมองตาค้างกับสิ่งที่เพิ่งอ่านไป ก่อนจะชูนิ้วกลางใส่หน้าต่างระบบ

“ไอ้ระบบเวรเอ้ย”

To be continued →