ตื่นจากโคม่าพร้อมระบบพัฒนาร่างกายไม่มีสิ้นสุด

ตรีชาติ

4 ปีก่อน

นี่ก็ปีนึงมาแล้วสำหรับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น มนุษย์ยังปรับตัวกันได้ไม่มากนัก แต่ก็ดีขึ้นมากกว่าตอนที่มีถ้ำขนาดใหญ่โผล่มาแรกๆ

ช่วงเวลานี้เหมือนจะมีกลุ่มผู้มีพรสวรรค์เปิดเผยตัวและเริ่มทยอยปิดดันเจี้ยนมากขึ้น เป็นชนวนความหวังสู่ชัยชนะของมวลมนุษย์

ตรีชาติในตอนนี้ยังเป็นเพียงตำรวจธรรมดาเท่านั้น และตอนนี้เขากำลังอยู่ในสถานการณ์คับขัน

ใช่… ถ้าโลกยังไม่แตกแบบเห็นๆ คนหลายคนก็ต้องใช้ชีวิตต่อเพื่อความอยู่รอด

“ผู้กองตรีชาติครับ มันอยู่ที่นี่แหละ”

เสียงลูกน้องดังขึ้นขณะที่เขาจับปืนแน่น เตรียมบุกเข้าไปในโรงงานร้างกลางป่ารกตรงหน้าตน

“งั้นบอกทุกคนเตรียมพร้อม”

ตรีชาติหันไปออกคำสั่งให้กับลูกน้อง 3 – 4 คนที่มากับเขา วันนี้เขาต้องจับฆาตกรโรคจิตคนนี้ให้ได้

สายฝนโรยรินขณะที่เขาและเจ้าหน้าที่ทุกนายเริ่มสวมเสื้อเกราะกันกระสุน พลางเตรียมอาวุธสำหรับเข้าไปจัดการกับคนร้ายรายนี้ มันมีเพียงคนเดียวแต่กลับทำตำรวจขยาดกลัวไปทั้งกลุ่ม

มันชื่อว่า ‘ชิน’ มันเป็นฆาตกรโรคจิตที่ตอนเด็กๆ ถูกพ่อแม่ที่เป็นบ้าพอกันเลี้ยงมาราวกับทหาร

ตอนอายุ 5 ขวบเด็กคนอื่นได้ของเล่น แต่สิ่งที่พ่อแม่มอบให้กับมันคือปืนไรเฟิล พออายุ 20 พ่อแม่ของมันเสียชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุ ทำให้มันในตอนนั้นเสียศูนย์อย่างหนัก

มันตามล่าหาคนมาเลี้ยงตัวเองแทนพ่อแม่มัน มันต้องการความอบอุ่นที่ขาดหาย ส่วนใครที่ขัดขืนมันก็ฆ่า ตอนนี้ผ่านมาหลายปี คนที่ถูกมันสังหารมีไม่ต่ำกว่า 20 ศพ

ด้วยทักษะที่ถูกฝึกฝนมาอย่างดี ตอนนี้ยังไม่มีใครจับมันได้ ผู้กองตรีชาติตามสืบเรื่องของมันมาหลายปีและเกือบจับมันได้หลายครั้ง

ทั้งคู่เหมือนคู่ปรับกัน และตอนนี้การตามล่าอันยาวนานกำลังจะสิ้นสุดลง สายข่าวของตรีชาติรายงานมาว่ามันกบดานอยู่ที่นี่ 'ในโรงงานร้าง'

วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายของการตามล่า ตรีชาติส่งสัญญาณมือ ตำรวจที่ตามมาเริ่มเดินไล่หลังเขาเข้าไปข้างในเป็นขบวน

การบุกเริ่มขึ้นโดยการนำของตรีชาติ ผู้กองเลือดร้อนเล็งปืนสั้นไปทั่วทุกทิศระหว่างเดิน ที่นี่มีแต่แสงสลัว

แต่ระหว่างการระมัดระวังนั้น กลับมีลูกอะไรสักอย่างกลิ้งมาที่ใต้เท้าของนายตำรวจคนหนึ่ง

“ระเบิด!”

ตำรวจนายนั้นตะโกนขึ้นสุดเสียง ถึงจะถูกฝึกมาอย่างดีแต่ความแตกตื่นก็เกิดขึ้นได้ กลุ่มเจ้าหน้าที่วิ่งบ้างกระโดดหนีบ้างไปคนละทิศละทางราวกับนกแตกรัง

ตรีชาติวิ่งออกมาไกลมาก ก่อนจะล้มตัวนอนปิดหูกับพื้น แต่…

‘อะไรวะ? ’

ผ่านมานานแล้วกลับไม่มีเสียงระเบิด ตรีชาติรู้ได้ทีว่ามันคือแผนของไอ้โรคจิตนั่น

“ระเบิดปลอม!”

ตรีชาติตะโกนดังพลางกับหันหลังวิ่งกลับไปหาลูกน้อง ในขณะที่เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหว มีใครสักคนเริ่มเปิดฉากโจมตีขึ้นแล้ว

ปั้ง!

ปั้ง!

ปั้ง!

ตรีชาติสับเท้าเร็วสุดชีวิต แต่พอไปถึง สิ่งที่เห็นกลับต้องทำเขาชะงัก เขามาช้าไป ภาพตรงหน้าคือเหล่านายตำรวจที่มาด้วยกันนอนเรียงรายกลายเป็นศพอยู่บนพื้นจมกองเลือด

ผู้กองหน้าดุนิ่งค้าง… ‘ไอ้เวรนั่น’

เรียกในใจไม่ทันขาดคำ ปลายปืนลูกโม่สนิมเขรอะก็จ่อมาที่ท้ายทอยของเขาเตรียมจะลั่นไก

“สวัสดีครับผู้กอง”

มันคือไอ้สารเลวนั่น ตั้งแต่ตอนไหนตรีชาติไม่อาจรู้ได้เลยว่ามันเข้ามาประชิด เท้าของมันนั้นเบาราวกับแมว

ผู้กองที่สูญเสียลูกน้องกัดฟันแน่น เขาพลาด เขาพลาดมาก… เขาประมาทเกินไป น่าจะพากำลังมาเยอะกว่านี้

“ผู้กองค่อยๆ หันมาสิครับ”

มันพูดพร้อมกับกดจิ้มปลายปืนลงที่หลังของเขา “หันมาครับ หันมา”

ตรีชาติไม่มีทางเลือก เขาค่อยๆ หันตามคำพูดของคนร้าย จนในที่สุดเขาก็ได้จ้องประจัญหน้ากับมัน ไอ้ระยำตำบอนที่เขาตามหา

“แน่จริงก็ยิงกูสิ”

ตรีชาติมองมันด้วยแววตาดุร้าย ถ้าเขามีโอกาสเมื่อไหร่มันได้ตายแน่

ชินฆาตกรโรคจิตหัวเราะเบา “ผู้กองตามล่าผมมาตั้งหลายปี จะให้ยิงตอนนี้ก็จบง่ายไปสิครับ”

ตรีชาติที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มมุมปาก ก่อนจะแบมืออกมาให้เห็นระเบิดที่เขาถือไว้

ด้วยนิสัยที่มัวแต่เล่นนี่แหละจะทำมันตาย

“วางปืนลง ไม่งั้นตายพร้อมกันหมดนี่แหละ”

คราวนี้กลับเป็นชินที่ต้องนิ่งค้าง ตรีชาติไปเอาระเบิดมาตั้งแต่ตอนไหน?

ขณะที่อีกฝ่ายตกตะลึง ตรีชาติก็ยกขาขึ้นเตะปืนหลุดมืออีกฝ่ายในทันที

ชินที่เห็นแบบนั้นรีบพุ่งเข้ารวบตัวตรีชาติหวังจะแย่งระเบิด

ทั้งคู่ล้มกลิ้งกับพื้นไปด้วยกัน ส่วนระเบิดก็ตกกลิ้งไปไกลเกินเอื้อม ชินยกมือขึ้นปิดศีรษะห่อตัวด้วยความกลัวแรงระเบิด

แต่ในขณะนั้นตรีชาติก็ยิ้มเยาะ “กลัวเหี้ยอะไร ก็ระเบิดปลอมของมึงนั่นแหละ”

ว่าจบตรีชาติก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วพร้อมกับหยิบท่อนเหล็กมาฟาดเข้าที่ศีรษะของฆาตกรร้ายอย่างจังจนมันแน่นิ่งกับพื้น

เขายังไม่พอใจเพียงเท่านั้น มันฆ่าลูกน้องเขา มันต้องได้ชดใช้ ตรีชาติลากคอเสื้อมันขึ้นมายืน ก่อนกระหน่ำต่อยไปที่ใบหน้าด้วยความโกรธแค้น

พลาดท่าเพียงครั้งเดียว ชายที่ถูกเลี้ยงดูราวกับทหารไม่มีโอกาสแม้แต่จะตอบโต้เลย ตรีชาติไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายตั้งตัวได้แม้แต่น้อย

ปั่กก!

ปั่กก!

ปั่กกก!

ตรีชาติกระหน่ำต่อยจนล้าแขน เขาดันร่างศัตรูตัวฉกาจให้ติดชิดกับผนังคอนกรีตที่ผุกร่อนไปตามกาลเวลา

นายตำรวจเลือดร้อนถอยออกมาสองสามก้าว ก่อนจะพุ่งเข้าไปถีบมันด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดจนร่างฆาตกรร้ายทะลุผนังไปอีกด้านนึง

โคร่มม!

ร่างชินนอนอาบเลือดไม่ขยับ มันยังไม่ตาย ตรีชาติไม่ได้ฆ่ามัน เขาต้องการให้ไอ้บ้านี่ไปชดเวรกรรมในคุกอย่างสาสม ความตายมันง่ายเกินสำหรับไอ้เวรนี่

7 วันหลังจากนั้น

ตรีชาติในสูทสีดำโกนเคราเรียบร้อยเดินเข้ามาในสน. เขาแค่ลืมของไว้ที่โรงพัก วันนี้เขามีดินเนอร์กับภรรยาสาวสุดสวยของเขา

ตรีชาติโด่งดังไปทั่วโซเซียลในฐานะวีรบุรุษนายตำรวจมือปราบ ผู้จับกุมฆาตกรร้ายสุดแสนอันตราย

พวกผู้หลักผู้ใหญ่ต่างพากันชื่นชมเขา ถึงตรีชาติจะยอมรับความดีความชอบทั้งหมด แต่เขาก็ไม่ลืมลูกน้องที่เสียชีวิตในเหตุการณ์นี้ ตรีชาติบริจาคเงินให้แก่ครอบครัวพวกเขาและช่วยเหลือมากสุดเท่าที่จะทำได้

ตรีชาติเดินไปที่โรงรถพร้อมกับดอกไม้ช่อใหญ่ ไม่ใช่ทุกวันที่เขาจะได้พักผ่อน วันนี้คือส่วนน้อยของชีวิต มันคือวันพิเศษ วันครบรอบ 10 ปี ของเขาและภรรยาสุดที่รัก

ตรีชาติเข้าไปในรถนั่งหน้าพวงมาลัย มือหนึ่งหยิบรูปภรรยาขึ้นมาดู เธอคือกำลังใจของเขาในทุกๆ วันเลยล่ะ

และที่พิเศษที่สุดคือเธอกำลังท้องลูกน้อยของเขา และเธอกำลังรอจะดินเนอร์กับเขาที่บ้านสองต่อสอง

ตรีชาติเตรียมจะสตาร์ทรถ แต่ในขณะนั้นเสียงเรียกเข้ามือถือก็ดังขึ้น คนที่โทรมาคืออดีตลูกน้องเขา ซึ่งตอนนี้ได้เป็นผู้คุมเรือนจำที่คุมขังตัวไอ้ชินไว้

ตรีชาติกระตุกคิ้ว เขารู้สึกได้ว่าต้องเกิดอะไรสักอย่างขึ้น

พอกดรับ ปลายสายก็พูดขึ้นอย่างร้อนรน

[ไอ้ชิน ไอ้ชินมันหนีออกไปแล้วครับผู้กอง]

“ห้ะ!?” ตรีชาติหน้าเสียไปทันที ก่อนจะเริ่มตะคอกด่า “มึงดูแลกันยังไงวะ นักโทษคนเดียวยังเอาไม่อยู่”

[ไม่ใช่อย่างงั้นผู้กอง ระหว่างที่มันโดนขังร่างกายมันก็เปลี่ยนเป็นแก๊สพิษ ลอดช่องว่างออกเรือนจำไป] เสียงจากปลายสายรีบแก้ตัว

ตรีชาติเลิกคิ้ว “แก๊ส?”

[พรสวรรค์ของมันคงตื่นระหว่างโดนขัง]

ตรีชาติตบไปที่พวงมาลัยด้วยความฉุนเฉียว “แม่งเอ้ย!”

แต่ระหว่างนั้นเขาก็เกิดเอะใจขึ้น เขารู้ว่ามันจะไปที่ไหน ไอ้ฆาตกรโรตจิตนั่นต้องไปที่บ้านเขาเพื่อจะแก้แค้นที่ตรีชาติจับมันเข้าตารางแน่นอน

ตรีชาติใจตกไปอยู่ตาตุ่ม เมียเขาอยู่คนเดียว “ไอ้เวรเอ้ย….”

เขากดวางสายแล้วสตาร์ทรถทันที เขาไม่มีเวลาแล้ว ภรรยาเขากำลังตกอยู่ในอันตราย

รถของนายตำรวจพุ่งตรงสู่ถนนด้วยความเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

ในที่สุดเขาก็มาถึง ตรีชาติจับปืนพกไว้ในมือแน่น ภรรยาเขา เธอยังมีชีวิตอยู่มั้ย?

ตรีชาติถือปืนลงจากรถ เขาพุ่งตรงไปที่ประตูบ้านด้วยความเร็ว ภาพที่เห็นนั้นทำเขาชะงัก ภรรยาท้องแก่นอนนิ่งอยูู่บนพื้นไร้ซึ่งลมหายใจ

เขามาช้าไป เขามาช้าไปอีกแล้ว

ม่ายยยย!

ตรีชาติทรุดเข่าลงกับพื้นร้องห่มร้องไห้ พอตั้งสติได้เขาก็จับปืนแน่น ไอ้ห่านี่มันต้องอยู่ในบ้านเขาแน่ๆ มันคงยังไม่ได้หนีไปไหน

“มึงออกมาสิไอ้เหี้ย มึงมีพลังพิเศษแล้วไม่ใช่เหรอ กลัวรึไง?”

เขากล่าวท้าทายมันก่อนจะลุกขึ้นยืน ตรีชาติปลดเซฟปืนเล็งไปรอบๆ พลางใช้มืออีกข้างเช็ดน้ำตา “ออกมาดิไอ้สัตว์นรก!”

ซึ่งก็ไม่นานนัก ชินค่อยๆ เดินออกมาจากมุมมืดด้วยรอยยิ้ม ตรีชาติไม่รอช้าลั่นไกเข้ากลางกบาลทันที

ปั้งง!

ปั้งง!

ขณะที่ลูกกระสุนพุ่งตรงมา วงเวทย์สีม่วงก็ปรากฎขึ้นตรงกลางอกฆาตกรร้าย เปลี่ยนให้ร่างกายมันจับต้องไม่ได้

กระสุนที่พุ่งมาเจาะกบาลพุ่งผ่านศีรษะชินไปราวกับยิงอากาศ มันไม่ทำให้ชินรู้สึกเจ็บเลยแม้แต่น้อย

ฆาตกรร้ายยิ้ม "พลังนี้แม่งเจ๋งว่ะ ว่ามั้ยผู้กอง"

ตรีชาติกัดฟันแน่นยิงร่างแก๊สไม่ยั้งจนหมดแม็ค สติเขาแตกไปแล้ว

“ผู้กองไม่น่าทำแบบนั้นกับผมเลย…”

ว่าจบร่างแก๊สก็ฟุ้งกระจายคล้ายกลุ่มเมฆ ตรีชาติรีบบรรจุกระสุนใหม่ แต่ชินไม่ปล่อยให้เป็นแบบนั้น

กลุ่มแก๊สลอยพุ่งกระแทกหน้าอกทำตรีชาติล้มกลิ้งไปกับพื้นจนปืนหลุดมือ

ผู้กองนอนกุมท้องด้วยอาการจุก ในขณะที่ชินรวมร่างกลับเป็นคนได้ เขาก็ขึ้นมาคร่อมร่างอีกฝ่ายไว้ ก่อนจะกระหน่ำต่อยเข้าไปที่ใบหน้า

“วันนั้นผู้กองทำแบบนี้ใช้มั้ย?”

ตรีชาติที่ตั้งสติได้พยายามจะชกสวน แต่ก็ทะลุร่างชินราวต่อยอากาศ “เวรเอ้ย!”

มันแค้นมาก มันต้องการให้เขาได้รับสิ่งที่มันเคยโดนกระทำ…

ปั่กก!

ปั่กก!

ตรีชาติเลือดท่วมปาก เขาพูดไม่ออก ใบหน้าเขาปูดบวมไปด้วยรอยฟกช้ำ

แต่ในขณะนั้นเอง ตรีชาติก็รู้สึกถึงความเปลี่ยนไปในร่างกายตนเองเล็กน้อย เขารู้สึกเหมือนว่ากำลังมีพลังงานมหาศาลไหลเวียนอยู่ในร่างกายของเขา

วงเวทย์สีดำกางอยู่ในดวงตาของผู้กองเลือดร้อน นี่เป็นครั้งแรกที่พรสวรรค์ของเขาตื่นขึ้น เช่นเดียวกับอีกฝ่าย

ตรีชาติใช้แรงเฮือกสุดท้ายสวนหมัดกลับเข้าที่หน้าชินอย่างจัง จนฆาตกรร้ายออกจากการคร่อมล้มกลิ้งไปกับพื้น

ทั้งคู่ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ตรีชาติต่อยไปแบบไม่คิดอะไร แต่ทำไมมันถึงสัมผัสร่างกายอีกฝ่ายได้

ชินตกใจพยายามกลายร่างเป็นแก๊สอีกครั้งแต่ก็ไร้ผล มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ตรีชาติคลานไปคว้าปืนที่ตกอยู่ไม่ไกล เขาพอจะจับใจความได้แล้วว่าเมื่อกี้พรสววรค์ตนตื่น และพลังนั้นก็คือ ‘การยุติพรสวรรค์ของคนอื่น’ ได้

ผู้กองเลือดร้อนยันกายลุกพร้อมกับเล็งปืนไปที่ชิน ไอ้หมอนั่นไหวตัวทันรีบลุกจะวิ่งหนี แต่ตรีชาติก็ลั่นไกทันที

ปั้ง!

กระสุนเจาะเข้าเต็มกลางหลังจนเลือดฟุ่งไหลราวกับก๊อกน้ำ แต่ชินก็กัดฟันสกัดกั้นความเจ็บปวดเอาไว้ แล้วสับเท้าวิ่งออกจากประตูบ้านไปอย่างทุลักทุเล

ตรีชาติไม่มีแรงตามล่าอีกแล้ว เขาหมดแรงทรุดเข่าลงกับพื้นอีกครั้ง ก่อนจะคลานตรงไปหาศพภรรยาท้องแก่ แล้วยกเธอมาวางไว้บนตักและร้องห่มร้องไห้

นั่นคือเรื่องราวชีวิตก่อนจะมาเป็นหัวหน้าหน่วย คปพส. ของตรีชาติ เขาสาบานกับตัวเองว่าจะตามไอ้เวรนั้นมายิงกบาลทิ้งให้จงได้

หลังจากภรรยาเขาเสีย ส่งผลให้เขาเกลียดผู้มีพรสวรรค์ที่ทำผิดกฎหมายทั้งหมด เกลียดจนอยากจะฆ่าทิ้ง เกลียดขนาดที่ว่าคนพวกนี้ทำผิดที่ไหน เขาจะเข้าไปกระทืบจนเดี้ยง จนนอนหยอดน้ำข้าวต้ม

และเขาก็โดนสั่งพักงานตำรวจ…

ถึงจะเป็นคนเลือดร้อนและหุนหันพลันแล่น แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าพลังของเขานั้นสุดแสนจะอันตราย พอหน่วย คปพส. ถูกก่อตั้งขึ้นมา เขาเป็นคนแรกที่ถูกทาบทาม

เขาได้สิ่งที่ต้องการ เขาได้ตามล่าไอ้ฆาตกรต่อ แถมยังได้กระทืบผู้มีพรสวรรค์เลวๆ จนหนำใจ

นั่นเป็นสิ่งที่ต้องแลกกับการที่เขาต้องกลายเป็นอาวุธลับสุดยอดของหน่วย คปพส. และรัฐบาลไทย ด้วยพรสวรรค์ที่สามารถทำให้พลังของคนอื่นกลายเป็นเรื่องตลก

[ปัจจุบัน]

ตรีชาติที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงานหยิบรูปภรรยาขึ้นมาดู ก่อนจะกล่าวรำพึงรำพันด้วยน้ำเสียงเศร้าหมอง

“จนป่านนี้ผมก็ยังตามหามันไม่เจอเลยที่รัก…”

To be continued →