ตื่นจากโคม่าพร้อมระบบพัฒนาร่างกายไม่มีสิ้นสุด

ตึกถล่ม

ดิสยืนมองท้องฟ้ายามราตรีตรงระเบียงห้อง นี่ก็ผ่านมา 1 อาทิตย์แล้ว หลังจากที่เขาได้ค่าความอัจฉริยะมาใช้ฝึกฝนกับอาจาร์ยทั้งสองคน อีกไม่นานก็ต้องไปเรียนมหาวิทยาลัยตามความต้องการคนในครอบครัวแล้ว ค่านี้ทุ่นแรงการเรียนรู้ของเขาได้อย่างดีเลย

พญาครุฑไม่โผล่มากวนใจเลยหลังจากวันนั้น ซึ่งดิสมองว่าดีแล้ว เหมือนมันกำลังรอเวลาที่เขาจะเก่งขึ้นอย่างที่เคยกล่าว

ส่วนราชาวดีนั้นก็ยังพยายามติดต่อเขาอยู่ แต่เพราะเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้น เขาไม่สบายใจที่ต้องคุยกับเธออีกแล้ว เลยไม่ตอบรับการติดต่อใดๆ อีกหลังจากวันนั้น

ดิสถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะเบือนหน้าหนีดวงดาวบนบนท้องฟ้ายามราตรี

เขายังตื่นมาไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ แต่เขาก็ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างที่เกิดขึ้น ว่าโลกใบนี้มันเสื่อมโทรมลงไปซะยิ่งกว่าเก่า

พรานทมิฬที่ประชาชนมองว่าเป็นฮีโร่ แท้จริงแล้วก็เป็นแค่อาชีพหนึ่งที่ถูดเชิดชูเพื่อแสวงหาผลประโยชน์เท่านั้น มันแค่ธุiกิจที่ต้องการผลกำไรให้คุ้มกับการลงทุน

‘จะมีพรานทมิฬสักกี่คนกันที่อยากปกป้องมนุษย์จริงๆ ’

เขาตั้งคำถามในห้วงความคิด ไม่ได้ต้องการคำตอบใดๆ เพราะก็เข้าใจทุกอย่างดีอยู่แล้ว

ค่าความอัฉริยะมันทำให้เขาเป็นคนคิดมากขึ้น ยิ่งคิดมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเข้าใจ มันยิ่งยืนยันได้ดีว่าการเพิ่มระดับนั้นสำคัญแค่ไหนสำหรับตน

ปีกขนาดใหญ่กระพือดังบนน่านฟ้า ดวงตาฉายแววนักล่าจับมองเหยื่อบนระเบียงบ้าน ศีรษะหันหนีเมื่อเห็นแบบนั้น

ครุฑาเฝ้ามองเขามาโดยตลอด แค่ดิสยังไม่รู้ตัวเพียงเท่านั้น ทุกอย่างเป็นไปตามที่ตนต้องการ เหยื่อฝึกฝนเพื่อรับมือกับมันและกำลังพัฒนา พญาครุฑพยักหน้าอย่างพึงใจ ก่อนจะบินห่างออกไปจากจุดนั้น

มีบางอย่างที่มันต้องทำในคืนนี้….

[9.00 น.]

ดิสเพิ่งอาบน้ำเสร็จหลังจากทำเควสประจำวัน เขาเดินมาทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาห้องนั่งเล่นอย่างผ่อนคลาย

‘ก่อนจะออกกำลังกายขอดูทีวีก่อนแล้วกัน’

ว่าแล้วก็เอื้อมมือไปคว้ารีโมทเปิดทีวีดู มันสุ่มช่องให้เขาเองอัตโนมัติ และข่าวที่รายงานในโทรทัศน์ก็ทำเขานิ่งอึ้งไปชั่วครู่

ตึกสำนักงานของกิลด์เทวะถูกพังราบคาบไม่เหลือชิ้นดีอย่างปริศนา…

แต่โชคยังดีที่ไม่มีผู้เสียชีวิตหรือบาดเจ็บในพื้นที่ดังกล่าว

จากความเสียหายคาดว่าอาจมาจากฝีมือของมอนเตอร์ที่หลุดจากการแตกของดันเจี้ยนไม่ต่ำกว่าแรงค์ A ทางสำนักงาน

พรานทมิฬแห่งประเทศไทยไม่ได้นิ่งนอนใจ พร้อมเข้ามามีส่วนร่วมในการไล่ล่ามอนเตอร์ตัวนี้

รายงานข่าวจาก เบลินิวเดย์

‘ใจหายหมด นึกว่าจะมีคนเจ็บคนตายแล้วซะอีก เกิดเรื่องแบบนี้คงแย่มากแน่ๆ แต่ว่านะ….’

ดิสใช้รีโมทกดปิดทีวีทันทีก่อนจะยกมือขึ้นปิดปากกลั้นหัวเราะ แต่มันทนไม่ไหวแล้ว

“สะใจโว้ยยย!”

ดิสตะโกนขึ้นมาเสียงดังพลางกับชี้ไปที่โทรทัศน์แล้วหลุดขำ

เขายังไม่ลืมความแค้นที่หัวหน้ากิลด์ทำกับเขา มันสะใจไม่น้อยเลย เขาไม่ลังเลระหว่างคำว่าสมน้ำหน้าและสงสารเลยด้วยซ้ำ

“โดนไปสิ! ไอ้หัวกิลด์หลงตัวเองเอ้ย! เป็นไงล่ะ ได้ออกข่าวดังสมใจอยากเลย!”

ดิสหัวเราะดังลั่น ปากก็สบถด่าไม่หยุด พอหนำใจเลยนั่งพักหายใจครู่นึง แล้วเปิดหน้าต่างระบบขึ้นมา

ชื่อ : ดิส

พลังโจมตี : + 40

ความเร็ว : + 40

ความทนทาน : + 40

ความอัจฉริยะ : + 30

[แต้มสะสม 80 แต้ม]

วันนี้ดิสมีแต้มสะสมมากพออัพสถานะแล้ว เขาเก็บมันมาหลายวันและจะกะจะอัพทีเดียว

สายตากลอกมองหน้าต่างระบบและครุ่นคิด เขาพิจารณาดูว่าควรจะอัพค่าไหนเท่าไหร่ถึงจะดีที่สุด

แต่ระหว่างนั้นก็ฉุกใจคิด ‘เราไม่เคยมีค่าไหนถึงร้อยมาก่อน มันจะเป็นยังไงถ้าเราอัพสักสถานะให้มันพุ่งขึ้นร้อยนำสถานะอื่นๆ ไปเลย’

สำหรับดิสมันน่าสนใจและน่าทดลอง มันคุ้มค่าที่จะเสี่ยง ดิสยิ้มมุมปากเล็กน้อยและมองพิจารณาว่าสถานะไหนควรค่าที่จะเพิ่มที่สุด

และในที่สุดดิสก็พบกับสถานะที่สำคัญและควรจะก้าวกระโดดกว่าใครเพื่อน

‘พลังโจมตี…’

ไม่รอช้าก็อัพไปทันที 60 แต้ม ตอนนี้เขาเหลือ 20 แต้ม จึงนั่งครุ่นคิดต่อว่าจะอัพแต้มที่เหลือให้อันไหนดี

ในที่สุดเขาก็คิดออก เขาเพิ่มแต้มทั้งหมดที่เหลือให้ความอัฉริยะ

ชื่อ : ดิส

พลังโจมตี : + 100

ความเร็ว : + 40

ความทนทาน : + 40

ความอัจฉริยะ : + 50

ความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นกับร่างกายเขาอีกครั้ง ดิสยกมือขึ้นกุมขมับด้วอากการมึนเมาเล็กน้อย

‘มันจะเป็นแบบนี้ทุกครั้งเลยมั้ยเนี่ย’

ไม่นานอาการพวกนั้นก็หายไป เขาถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ก่อนปาดมือเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก

‘ต้องพกมะขามเปียกติดตัวแล้วมั้งเรา’

พอทุกอย่างเรียบร้อย เขาก็ทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาแล้วเหยียดกายบิดขี้เกียจ หลังจากนั้นหยิบมือถือขึ้นมาเลื่อนไปเริ้อยเปื่อย

ก่อนเขาจะสังเกตว่าราชาวดีทักมาหาหลายข้อความตั้งแต่เช้าแล้ว

7:00

[ดิสเราขอโทษเรื่องวันนั้น ตอนนี้ทางกิลด์เทวะ สามารถเคลื่อนไหวได้แล้ว ถ้าดิสให้อภัยเราแล้วมาที่กิลด์เราได้นะ พวกเราพร้อมจะช่วยเหลือดิสเสมอนะ]

7:23

[ดิสคงเห็นข่าวแล้วว่าตึกกิลด์เทวะโดนโจมตี เราคิดว่านั่นคือฝีมือพญาครุฑ ดิสยังปลอดภัยอยู่รึเปล่า?]

7:30

[ดิสยังไม่ต้องให้อภัยเราก็ได้ แต่ถ้าเดือดร้อนอะไรก็ติดต่อมาได้นะ]

ดิสมองข้อความเหล่านั้นด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ‘เราคิดถูกรึเปล่านะ… ที่โกรธเธอแบบนี้’

To be continued →