ชื่อ : ดิส
พลังโจมตี : + 40
ความเร็ว : + 40
ความทนทาน : + 40
ความอัจฉริยะ : ปกติ
ดิสมองหน้าต่างระบบขณะที่นอนเอื่อยเฉื่อยอยู่เตียงห้องตัวเอง
เขากำลังพยายามทำความเข้าใจว่าตนไปชนะการชิงเบี้ยบนตอนไหน
‘ถ้าเอาตามที่คุณยานเกราะบอก การเป็นเบี้ยบนคือการอยู่เหนือกว่าในบทสนทนาสินะ? ’
ระหว่างที่ดิสกำลังมัวแต่ครุ่นคิด เขาก็เลิกคิ้ว เหมือนเขาจะเริ่มเข้าใจแล้ว
‘ไอ้คลาส S หลงตัวเองนั่นอยากให้เราเข้ากิลด์ และการที่เราปฏิเสธก็ทำให้หมอนั่นโมโห หรือว่าการที่เราปฏิเสธหมอนั่นไปเลยถือว่าเป็นการหักหน้า มันเลยรู้สึกด้อยกว่างั้นเหรอ? ’
ดิสยันกายลุกขึ้นนั่งทันทีเมื่อคิดได้แบบนั้น
‘นี่มันเจ๋งแฮะ’
ดิสดีใจไม่น้อยที่หมอนั่นรู้สึกต่ำกว่าเขา ถึงดิสจะสู้ด้วยกำลังไม่ชนะ แต่อย่างน้อยเขาก็เป็นเบี้ยบนในบทสนทนาได้
เขายิ้มอย่างพึงใจ ตอนนี้ดิสเริ่มจะมีความมั่นใจมากขึ้น
เขารีบกดเช็คแต้มสะสม
[แต้มสะสม 30 แต้ม]
‘ตอนนี้เรามี 30 แต้ม เราควรจะเพิ่มให้ความอัฉริยะทั้งหมดเลย’
ดิสมีความสงสัยอยู่ ว่าค่าสถานะนั้นมีเท่าไหร่กันแน่ ตอนแรกมีแค่ 3 แต่ตอนนี้เขามีถึง 4 บางทีถ้าเขาทำเควสสำเร็จเรื่อยๆ มันอาจจะมีฟังชั่นใหม่ๆ เพิ่มมาอีกเยอะเลยก็ได้
เขามองหน้าต่างสถานะ
ชื่อ : ดิส
พลังโจมตี : + 40
ความเร็ว : + 40
ความทนทาน : + 40
ความอัจฉริยะ : ปกติ
‘ถ้าความอัฉริยะคือความฉลาด อยากรู้จังเลยว่าถ้าอัพแล้วเราจะฉลาดขึ้นขนาดไหน’
ว่าแล้วดิสก็ไม่รอช้ารีบกดอัพแต้มทั้งหมดไปที่ค่าความอัฉริยะทันที
ชื่อ : ดิส
พลังโจมตี : + 40
ความเร็ว : + 40
ความทนทาน : + 40
ความอัจฉริยะ : + 30
เมื่ออัพไปแล้วไม่นานก็เกิดอะไรบางอย่างขึ้นกับร่างกายเขา ดิสยกมือกุมขมับ มันมีอาการมึนคล้ายอาการเมาสุรา
แต่สักครู่มันก็หายไป ดิสนั่งงงมองหน้าต่างระบบ
‘ตอนอัพค่าความอัฉริยะมันแตกต่างจากทุกอันเลยแฮะ อาการมันออกชัดมาก’
แต่ระหว่างที่ครุ่นคิดเขาก็ชะงักไป เขารู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงข้างในความคิดตัวเอง
ความเข้าใจ ความจำ การตีความ การสังเกต มุมมองต่อทุกอย่างที่ซับซ้อนขึ้น เขาเหงื่อตกจากการถูกพัฒนา
‘ให้ตายสิ…. พิเศษชะมัด’
นี่สินะที่เขาเรียกว่าความอัฉริยะ ดิสรีบเอื้อมมือไปคว้าหนังสือของยานเกราะที่หัวเตียงมาอ่านทันที
‘ให้ตายสิ แบบต้องลองของหน่อยแล้วล่ะ’
เขานิ่งค้างไป
เนื้อหาของจิตวิทยาในหนังสือมันดูง่ายขึ้นมากเมื่อเทียบกับก่อนหน้า ดิสพลิกหน้ากระดาษไปเรื่อยๆ พร้อมกับขมวดคิ้วเป็นปม
เขาเข้าใจบางทฤษฏีได้ทะลุปรุโปร่ง ถึงแม้บางทฤษฏีที่เต็มไปด้วยข้อมูลที่เข้าใจยากก็ใช้เวลาไปเกินครึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำในการทำความเข้าใจ
ดิสพลิกหน้ากระดาษอ่านไปเรื่อยๆ แบบนั้นจนแทบจะลืมเวลาที่เดินอยู่ไปเลย
เขาถอนหายใจออกมาก่อนจะวางหนังสือนั้นลงบนตัก
‘เราเข้าใจทั้งหมดแล้ว…’
ดิสถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ก่อนแหงนหน้าขึ้นมองนาฬิกาบนผนังแล้วเลิกคิ้วสูง
‘เที่ยงคืนแล้วเหรอเนี่ย? ’
อ่านเพลินจนลืมเวลาไปจริงๆ แต่นี่มันก็แค่ 30 แต้มเท่านั้น เขาเดาไม่ออกเลยว่าถ้าค่าความอัฉริยะถูกอัพไปมากกว่านี้ตนจะฉลาดขนาดไหน
แต่ตอนนี้ก็ดึกแล้ว คงต้องนอนก่อนเพราะพรุ่งนี้เขาต้องฝึกต่อ นี่คือช่วงเวลาแห่งการเรียนรู้ของจริง มันจะเริ่มหลังจากนี้ต่างหาก
[12 : 00 น.]
สายตาดิสจับมองไปยังกระสอบทรายที่ทำจากเหล็กกล้า เขากระหน่ำหมัดชกเป็นจังหวะ พลางกับเปลี่ยนเป็นเตะบ้าง
ห้องออกกำลังกายค่อนข้างเละเพราะการวัดพลังครั้งนั้น แต่อย่างน้อยก็มีช่างมาซ่อมบ้างแล้ว มิกส์มองดิสพลางเลิกคิ้วอย่างไม่เข้าใจ เพิ่งจะเริ่มฝึกได้ไม่กี่วันแต่ทำไมชายหนุ่มถึงเรียนรู้ได้เร็วนัก
[18 : 00 น.]
ณ คาเฟ่ร้านเก่า ดิสและยานเกราะกำลังติวเข้มในคลาสเรียนจิตวิทยา
ยานเกราะค่อนข้างจะแปลกใจ ดิสทำความเข้าใจในข้อมูลของตนได้อย่างรวจเร็ว
นี่แทบจะไม่ใช่การเรียนการสอน มันเหมือนจะเป็นการถกเถียงและขบคิดในประเด็นจิตวิทยาซะมากกว่า
เขาตั้งใจมากกว่าทุกครั้ง ในเมื่อระบบนี่มักจะสร้างปัญหาให้แก่เขา ดิสก็ควรจะใช้ในสิ่งที่มีแก้ปัญหา
ดิสไม่สามารถพึ่งพาใครได้ ในวงการพรานทมิฬทุกอย่างมันคือธุรกิจและผลประโยชน์ ตอนนี้เขาถูกทิ้งให้เผชิญอันตรายเพียงลำพัง และทางเดียวที่ดิสจะรอดจากเจ้าพญาครุฑนี่ไปได้คือเพิ่มระดับของตัวเองให้เร็วที่สุด
หลังจากถกประเด็นกันเสร็จ ยานเกราะก็ถอนหายใจ
“คุณเรียนรู้ไวมากสำหรับคนที่เพิ่งจะมีพื้นฐาน อย่าบอกนะครับว่าคุณอ่านหนังสือผมและตกตะกอนเข้าใจมันได้ภายในคืนเดียว?”
ดิสพยักหน้ารับ “ถ้าผมบอกว่าใช่ คุณยานเกราะจะเชื่อมั้ยล่ะครับ?”
เมื่อยานเกราะได้ยินแบบนั้นก็เลิกคิ้วสูง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาแสดงสีหน้าอื่นนอกยากรอยยิ้มเป็นมิตร
“คะ คุณทำได้ยังไงกัน?”
ดิสเพียงแค่ยิ้มมุมปาก “เป็นความลับน่ะครับ”
ยานเกราะถอนหายใจอีกครั้ง เขาไม่ได้ถามเซ้าซี้อะไรต่อ ดิสนั้นไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้บุคลิกตนนั้นได้แสดงความมั่นใจออกมามากขนาดไหน
พอเห็นอีกฝ่ายเงียบไปจึงเป็นฝั่งดิสที่ยิงคำถามแทน “ว่าแต่คุณจะเริ่มปรับบุคลิกผมตอนไหนเหรอครับ?”
ยานเกราะหลุดยิ้มบาง “เราปรับกันมาตลอดครับ การยกระดับองค์ความรู้ที่มากขึ้นจะเป็นสิ่งที่ค่อยๆ ปรับบุคลิกภาพของคุณไปเองโดยที่ตัวคุณไม่รู้ตัว”
เมื่อดิสได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้า “มันเป็นแบบนั้นเองสินะครับ”
เหลือเวลาอีกไม่นานนักเขาก็ต้องไปเรียนมหาวิทยาลัยตามที่พ่อแม่ต้องการ
พญาครุฑก็ไม่รู้จะมาตอนไหน ทุกอย่างไม่แน่นอนเลย เขาทำได้แค่พยายามเตรียมความพร้อมให้ได้มากที่สุดเท่านั้น
To be continued →