ก่อนเริ่มเรื่องราว

1084 Words
ชื่อ : ดิส พลังโจมตี : + 40 ความเร็ว : + 40 ความทนทาน : + 40 ความอัจฉริยะ : ปกติ ดิสมองหน้าต่างระบบขณะที่นอนเอื่อยเฉื่อยอยู่เตียงห้องตัวเอง เขากำลังพยายามทำความเข้าใจว่าตนไปชนะการชิงเบี้ยบนตอนไหน ‘ถ้าเอาตามที่คุณยานเกราะบอก การเป็นเบี้ยบนคือการอยู่เหนือกว่าในบทสนทนาสินะ? ’ ระหว่างที่ดิสกำลังมัวแต่ครุ่นคิด เขาก็เลิกคิ้ว เหมือนเขาจะเริ่มเข้าใจแล้ว ‘ไอ้คลาส S หลงตัวเองนั่นอยากให้เราเข้ากิลด์ และการที่เราปฏิเสธก็ทำให้หมอนั่นโมโห หรือว่าการที่เราปฏิเสธหมอนั่นไปเลยถือว่าเป็นการหักหน้า มันเลยรู้สึกด้อยกว่างั้นเหรอ? ’ ดิสยันกายลุกขึ้นนั่งทันทีเมื่อคิดได้แบบนั้น ‘นี่มันเจ๋งแฮะ’ ดิสดีใจไม่น้อยที่หมอนั่นรู้สึกต่ำกว่าเขา ถึงดิสจะสู้ด้วยกำลังไม่ชนะ แต่อย่างน้อยเขาก็เป็นเบี้ยบนในบทสนทนาได้ เขายิ้มอย่างพึงใจ ตอนนี้ดิสเริ่มจะมีความมั่นใจมากขึ้น เขารีบกดเช็คแต้มสะสม [แต้มสะสม 30 แต้ม] ‘ตอนนี้เรามี 30 แต้ม เราควรจะเพิ่มให้ความอัฉริยะทั้งหมดเลย’ ดิสมีความสงสัยอยู่ ว่าค่าสถานะนั้นมีเท่าไหร่กันแน่ ตอนแรกมีแค่ 3 แต่ตอนนี้เขามีถึง 4 บางทีถ้าเขาทำเควสสำเร็จเรื่อยๆ มันอาจจะมีฟังชั่นใหม่ๆ เพิ่มมาอีกเยอะเลยก็ได้ เขามองหน้าต่างสถานะ ชื่อ : ดิส พลังโจมตี : + 40 ความเร็ว : + 40 ความทนทาน : + 40 ความอัจฉริยะ : ปกติ ‘ถ้าความอัฉริยะคือความฉลาด อยากรู้จังเลยว่าถ้าอัพแล้วเราจะฉลาดขึ้นขนาดไหน’ ว่าแล้วดิสก็ไม่รอช้ารีบกดอัพแต้มทั้งหมดไปที่ค่าความอัฉริยะทันที ชื่อ : ดิส พลังโจมตี : + 40 ความเร็ว : + 40 ความทนทาน : + 40 ความอัจฉริยะ : + 30 เมื่ออัพไปแล้วไม่นานก็เกิดอะไรบางอย่างขึ้นกับร่างกายเขา ดิสยกมือกุมขมับ มันมีอาการมึนคล้ายอาการเมาสุรา แต่สักครู่มันก็หายไป ดิสนั่งงงมองหน้าต่างระบบ ‘ตอนอัพค่าความอัฉริยะมันแตกต่างจากทุกอันเลยแฮะ อาการมันออกชัดมาก’ แต่ระหว่างที่ครุ่นคิดเขาก็ชะงักไป เขารู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงข้างในความคิดตัวเอง ความเข้าใจ ความจำ การตีความ การสังเกต มุมมองต่อทุกอย่างที่ซับซ้อนขึ้น เขาเหงื่อตกจากการถูกพัฒนา ‘ให้ตายสิ…. พิเศษชะมัด’ นี่สินะที่เขาเรียกว่าความอัฉริยะ ดิสรีบเอื้อมมือไปคว้าหนังสือของยานเกราะที่หัวเตียงมาอ่านทันที ‘ให้ตายสิ แบบต้องลองของหน่อยแล้วล่ะ’ เขานิ่งค้างไป เนื้อหาของจิตวิทยาในหนังสือมันดูง่ายขึ้นมากเมื่อเทียบกับก่อนหน้า ดิสพลิกหน้ากระดาษไปเรื่อยๆ พร้อมกับขมวดคิ้วเป็นปม เขาเข้าใจบางทฤษฏีได้ทะลุปรุโปร่ง ถึงแม้บางทฤษฏีที่เต็มไปด้วยข้อมูลที่เข้าใจยากก็ใช้เวลาไปเกินครึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำในการทำความเข้าใจ ดิสพลิกหน้ากระดาษอ่านไปเรื่อยๆ แบบนั้นจนแทบจะลืมเวลาที่เดินอยู่ไปเลย เขาถอนหายใจออกมาก่อนจะวางหนังสือนั้นลงบนตัก ‘เราเข้าใจทั้งหมดแล้ว…’ ดิสถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ก่อนแหงนหน้าขึ้นมองนาฬิกาบนผนังแล้วเลิกคิ้วสูง ‘เที่ยงคืนแล้วเหรอเนี่ย? ’ อ่านเพลินจนลืมเวลาไปจริงๆ แต่นี่มันก็แค่ 30 แต้มเท่านั้น เขาเดาไม่ออกเลยว่าถ้าค่าความอัฉริยะถูกอัพไปมากกว่านี้ตนจะฉลาดขนาดไหน แต่ตอนนี้ก็ดึกแล้ว คงต้องนอนก่อนเพราะพรุ่งนี้เขาต้องฝึกต่อ นี่คือช่วงเวลาแห่งการเรียนรู้ของจริง มันจะเริ่มหลังจากนี้ต่างหาก [12 : 00 น.] สายตาดิสจับมองไปยังกระสอบทรายที่ทำจากเหล็กกล้า เขากระหน่ำหมัดชกเป็นจังหวะ พลางกับเปลี่ยนเป็นเตะบ้าง ห้องออกกำลังกายค่อนข้างเละเพราะการวัดพลังครั้งนั้น แต่อย่างน้อยก็มีช่างมาซ่อมบ้างแล้ว มิกส์มองดิสพลางเลิกคิ้วอย่างไม่เข้าใจ เพิ่งจะเริ่มฝึกได้ไม่กี่วันแต่ทำไมชายหนุ่มถึงเรียนรู้ได้เร็วนัก [18 : 00 น.] ณ คาเฟ่ร้านเก่า ดิสและยานเกราะกำลังติวเข้มในคลาสเรียนจิตวิทยา ยานเกราะค่อนข้างจะแปลกใจ ดิสทำความเข้าใจในข้อมูลของตนได้อย่างรวจเร็ว นี่แทบจะไม่ใช่การเรียนการสอน มันเหมือนจะเป็นการถกเถียงและขบคิดในประเด็นจิตวิทยาซะมากกว่า เขาตั้งใจมากกว่าทุกครั้ง ในเมื่อระบบนี่มักจะสร้างปัญหาให้แก่เขา ดิสก็ควรจะใช้ในสิ่งที่มีแก้ปัญหา ดิสไม่สามารถพึ่งพาใครได้ ในวงการพรานทมิฬทุกอย่างมันคือธุรกิจและผลประโยชน์ ตอนนี้เขาถูกทิ้งให้เผชิญอันตรายเพียงลำพัง และทางเดียวที่ดิสจะรอดจากเจ้าพญาครุฑนี่ไปได้คือเพิ่มระดับของตัวเองให้เร็วที่สุด หลังจากถกประเด็นกันเสร็จ ยานเกราะก็ถอนหายใจ “คุณเรียนรู้ไวมากสำหรับคนที่เพิ่งจะมีพื้นฐาน อย่าบอกนะครับว่าคุณอ่านหนังสือผมและตกตะกอนเข้าใจมันได้ภายในคืนเดียว?” ดิสพยักหน้ารับ “ถ้าผมบอกว่าใช่ คุณยานเกราะจะเชื่อมั้ยล่ะครับ?” เมื่อยานเกราะได้ยินแบบนั้นก็เลิกคิ้วสูง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาแสดงสีหน้าอื่นนอกยากรอยยิ้มเป็นมิตร “คะ คุณทำได้ยังไงกัน?” ดิสเพียงแค่ยิ้มมุมปาก “เป็นความลับน่ะครับ” ยานเกราะถอนหายใจอีกครั้ง เขาไม่ได้ถามเซ้าซี้อะไรต่อ ดิสนั้นไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้บุคลิกตนนั้นได้แสดงความมั่นใจออกมามากขนาดไหน พอเห็นอีกฝ่ายเงียบไปจึงเป็นฝั่งดิสที่ยิงคำถามแทน “ว่าแต่คุณจะเริ่มปรับบุคลิกผมตอนไหนเหรอครับ?” ยานเกราะหลุดยิ้มบาง “เราปรับกันมาตลอดครับ การยกระดับองค์ความรู้ที่มากขึ้นจะเป็นสิ่งที่ค่อยๆ ปรับบุคลิกภาพของคุณไปเองโดยที่ตัวคุณไม่รู้ตัว” เมื่อดิสได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้า “มันเป็นแบบนั้นเองสินะครับ” เหลือเวลาอีกไม่นานนักเขาก็ต้องไปเรียนมหาวิทยาลัยตามที่พ่อแม่ต้องการ พญาครุฑก็ไม่รู้จะมาตอนไหน ทุกอย่างไม่แน่นอนเลย เขาทำได้แค่พยายามเตรียมความพร้อมให้ได้มากที่สุดเท่านั้น To be continued → 
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD