Under His Power

Decree 7

Weeks have passed, the theater is jam-packed of people who are watching the play. After weeks of sacrifices, the whole production team of the theater is able to produce a standing ovation play. The pre-production team is granted a permission to watch the play, act as a marshall or have a rest. I chose to act as a marshall together with Lewis. Christina chose to watch the play and Leia decided to have a rest. Today is the last day of the five-day showing of the play. Nasa magkabilang side kami ng pinto ni Lewis, nagkekwentuhan.

"You know Derrick, the rumors has it that a royal of Luxembourg is here watching this play? Tanong ni Lewis.

"Oh, really? Where is he?" tanong ko naman at pinilit tingnan ang mga tao sa audience.

"You didn't see him as we passed by? He looks like an average European and stuff." Kinibit balikat ko na lang ang sinabi ni Lewis sakin. Natapos na ang play at pinakilala na ang mga characters sa play. Inannounce din ang presensya ng isang Count na part ng royal family ng Luxembourg. Alexander Frederick ang pangalan niya. Gwapo din naman at may cheekbones na mahahalata mo kahit malayo pa lang. Kasama niya ang asawa niya. Maganda ang asawa niya kahit malayo pa lang. Umayos na kami ni Lewis nang makita namin na papalapit na sila.

"Wow. What a nice name." late reaction ni Lewis nang marining ang pangalan ng royal guy.

Kumaway ang mag-asawa at nang makalapit na sila samin at ngumiti sila pareho samin at umalis na ng tuluyan sa teatro. Wow. Nakakastarstruck sila. Hindi sila ang tipo ng mga prinsipe na pinapakita sa Disney. Iba ang karisma nila. Tinignan ko sila Lewis at na-starstruck din siya. Natawa ako sa ekspresyon niya na naging hudyat na ng kulitan namin.

Matapos umalis ang mga audience, tinipon kami ng manager para sa isang meeting. Nandoon ang production staff at ang marketing staff na magrereport ng mga na-accomplish ng teatro. Nagsimula na ang marketing staff sa kanilang report. Sinabi nila na maraming nanood ng play. Habang tumatagal ang play, mas maraming tao ang nanonood. They gave Lewis a praise dahil kakaiba ang genre ng play niya. He thanked them for their praise. Siyempre, pinasalamatan din nya ang lahat ng bumubuo ng teatro. The whole production staff and the executives na sumuporta sa play namin. Tumayo ang manager namin na si Sir Lee at may inannounce din.

"And now for the main report, the meilleur du meilleur of the report. The Royal Family of Luxembourg invites us to perform at the Palace by next week. We are still performing Lewis' play and we are still using the same props. Maybe we can polish some actors and repair some props." 

Hindi na namin narinig ang ibang sinabi ni Sir Lee dahil sumigaw na kami sa sobrang tuwa at excitement. Isang malaking karangalan ang magpresent sa mga tinitingalang tao dito sa Luxembourg. Pati din si Lewis ay hindi makapaniwala sa narinig at niyakap ako na kinabigla ko. Wow. I hope that this theater will become more successful than it is right now. Niyakap ko din siya pabalik at sabay na nagdiwang na parang nanalo sa lotto.

Nag-aayos kami ng mga props. Last minute retouching ng mga actors at final repairing sa props at backdrops. Hinihintay na kami ng convoy ng royal family. Medyo nakakahiya na nga eh. Bongga din ang royal family kasi sila na nagprovide ng truck for our backdrops and props. Tumulong kami ni Lewis sa pagbubuhat ng props. Kinareer na namin ang pagtulong sa mga kasama namin. Sina Leia at Christina, tumulong din sa paggawa ng props at manonood din ng performance sa royal palace. Lahat excited at kabado sa magiging performance nila. Nauna na ang mga executives kasama ang royal representatives. Inutusan na kami ng mga tauhan ng royal family na bilisan na ang pagkilos. Kaming mga taga-buhat ng props ay sumakay na sa truck. Ang mga actors at iba pang mga kailangan sa play ay pumasok na sa mga van. Umalis na kami sa teatro at pumunta na kami sa royal palace.

Habang bumabiyahe kami, nahihiyawan ang iba samin. Nakisabay naman is Lewis sa kanila.

"Shout your worries and wave your hands!"

Sumigaw ang mga kasama namin sa truck at nakisabay na rin ako. No choice eh. After nito, sakin siya tumingin at tumabi sakin. Malamang makikipag-usap na naman sakin.

"Hey, you're a little quiet over there." mahahalata mo sa awra niya na masaya siya. Sumagot naman ako.

"Yeah, I'm a bit nervous about this. Seeing the royals for the first time, then here we are organizing a play for them."

He chuckled and said his opinion sa gagawin namin ngayon,

"There's nothing to be nervous about that. Just be confident that we can do this, okay?"

Tumango na lang ako bilang sagot. Nagpakasaya na lang ako sa mga magagandang tanawin na nadaraan namin dito sa Luxembourg. Matapos ang ilang minuto, tumambad samin ang magarbong palasyo ng royal family. Balita nga raw na may sakit at may edad na ang Grand Duke na si Francis II. Pumunta kami sa theater room ng palasyo na may kaliitan ng bahagya kaysa sa teatro namin. Inayos na namin ang mga gamit namin. Medyo nahirapan nga kami sa paglipat ng mga props at backdrops dahil baka madumihan ang mga muebles at iba pang mga furnitures ng royal family ng Luxembourg. Tadtad rin ng mga paintings ang mga dingding nila. May kagandahan rin ang theater room ng hari. Siyempre, monarchy sila eh. They have the guts to buy everything they want. Inaayos na rin ng production staff ang mga sound system at lights. Naghanda na rin ang mga actors na kanina pa aligaga at kabado. Umupo na ang mga executives kasama na rin ang royal representatives. Maya-maya, paisa-isa na ring dumating ang mga miyembro ng royal family. Umupo na rin kaming mga tumulong sa prduction ng hindi kalayuan sa mga executives namin, Una naming nakita si Count Alexander at ang asawa niya na pumasok ng theater room. Dumating na rin ang anak ng hari na si Princess Victoria. May kagandahan si Princess Victoria. Hapit ang suot niyang gown sa kanyang katawan. Hubog ang sexy niyang katawan at umupo na sa harap ng mga executives at royal representatives. Sumunod na dumating ang Grand Duke na si Francis II at ang kanyang asawang si Charlotte. Tumayo ang mga tao sa harap namin kaya nakitayo na rin kami. Bilang paggalang daw sa hari.

Medyo may katandaan na nga si Grand Duke Francis II ng Luxembourg. Kahit maayos ang kanyang paglalakad at medyo masaya siyang ngumiti samin, makikita mo na mahina na kalagayan niya. Swerte niya nandiyan ang asawa't pamilya niya para umalalay sa kanya. Umupo na kami ulit. Nagsimula na ang pagpresent sa play. Tinitignan namin ang reaksyon ng royal family habang pinapalabas ang play at mukhang seryoso sila. Hindi rin maipinta ang itsura ni Lewis habang tinitignan niya ang reaksyon ng royal family. Nagulat kami ng I-announce nila ang pumasok sa theater room.

Kung sino man siya, violation 'yon sa protocol. Kailangan laging hari ang mahuhuli. Or in Luxembourg's case, the Grand Duke

Habang nagpeperform ang mga actors namin, nag-announce ang PA ng taong pumasok sa theater room.

"May I announce to you the presence of the heir apparent and Crown Prince of Luxembourg, His Royal Highness, Prince Philip Augustus!"

Tinignan namin ang naglalakad na lalaking papunta sa harap ng theater room.

What the actual f**k?

It can't be.

Why?

No.