Chapter 3
1396 Words
ตอนนี้อารมณ์ผมมาเต็มมากเลยครับ แม่งเอ้ยผมอยากได้เพ้นตี้อยู่แล้วแต่ต้องเป็นสภาพที่เธอมีสติครบถ้วนไม่ใช่เพราะอยากมีอะไรกับผมเพราะฤทธิ์ยา เห้ออ เนี้ยแล้วพรุ่งนี้ตื่นมาจะไม่โวยวายเอามีดมาไล่แทงผมใช่ไหม
"เพ้นแน่ใจแน่นะว่าให้เกอร์ทำ อย่ามาเสียใจทีหลังนะ"
เธอพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะปลดกระดุมเสื้อผมทีละอัน ทีละอัน จนตอนนี้มันโดนปลดออกไปจากตัวผมแล้ว ผมถอดกางเกงของตัวเองออกเห้อ ดีนะที่มาจอดรถตรงที่มืดๆไม่ค่อยมีรถผ่านไม่งั้นละก็
"ไทเกอร์ ฉะ ฉัน มะ ไม่ไหว แล้วนะ"
ผมถอดกางเกงเสร็จก็จัดการฝั่งริมฝีปากไว้ตรงซอกคอหอมทันที หึหึ ช่วยไม่ได้แล้วนะเพ้นจ๋า ถ้ามาขอให้เกอร์หยุดตอนนี้บอกเลยว่าไม่ทันแล้ววว
"อื้ออ อ้าาาา อย่าทำรอยสิ อ้าาา"
ผมดูดเม้มซอกคอ ซุกไซร้ไปทั่ว ลากลงมาถึงยอดอกอึ่ม มือข้างหนึ่งก็ขยี้บีบเค้นเต้านม มืออีกข้างที่ว่างผมก็ล้วงเข้าไปตรงใจกลางความสาว ค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปเพื่อเรียกน้ำให้ไหลออกมา
"อ๊ะๆ จะ เจ็บ อื้ออออ"
ผมสอดเข้าไปได้ก็ชักเข้าชักออก ร่างบางกระตุกเป็นระยะๆ สงสัยจะเจ็บมากเลยแหะ ให้ผมทำไงหละ มันก็ต้องเจ็บทุกคนอ่ะ
"ทนหน่อยนะเดี๋ยวก็หายเจ็บ"
ผมจูบปลอบเพื่อให้เธอผ่อนึลายจากความเจ็บปวด ผมขยับชักเข้าชักออกจนร่างบางเริ่มเปลี่ยนเสียงเป็นร้องครางออกมา
" อ๊ะๆๆ อื้อออ อ้าาาอ๊ะๆ"
สักพักเพ้นตี้กระตุกเกร็งปล่อยน้ำไหลออกมาตามร่องขาแฉะเอ่อล้นออกมาเต็มมือผม ผมถอดนิ้วออกจากนั้นก็เอาลิ้นเลียชิมความหวานของมัน
"อ้าาา อร่อยจังเพ้นจ๋า หวานสุดๆ"
เพ้นตี้ตอนนี้เซ็กซี่สุด มองผมด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าต้องการผมสุดๆ นี่ผมรังแกคนไม่มีสติมั้ยเนี้ย
"เกอร์ไม่ไหวแล้วจะใส่แล้วนะ"
พูดจบผมก็จับแก่นกายของตัวเองสอดเข้าไปใจกลางความสาวของเธอทันที
สวบบบบบบ
"กริ๊ดดดดดดด จะ เจ็บบบ ฮือๆๆๆ ไทเกอร์ เจ็บ ฮึกๆ"
ผมกอดปลอบร่างบางที่ตอนนี้ร้องไห้ซุกอยู่กับแผงอกผม เชี่ยเอ้ย ยังบริสุทธิ์อีก นี่จะเอาผมรู้สึกผิดไปถึงไหนเนี้ย
" เพ้นจ๋าใจเย็นก่อนนะ เดี๋ยวมันก็หายเจ็บ อ้าา แต่ว่าตอนนี้อย่าเพิ่งเกร็ง เกอร์เสียวจนจะแตกแล้ว อ้าา"
ผมร้องครางออกมา ก็เพ้นตี้รัดของผมจนแน่นไปหมดแทบจะขยับไม่ได้ แล้วมันเสียวหัวมากๆ ผมเริ่มขยับแก่นกายช้าๆ
พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ
"อ๊ะ อื้อ.จะ จุก อ้าาาา อ๊ะ!"
เสียงร้องครางของคนใต้ร่างทำเอาผมคุมสติตัวเองไม่อยู่เผลอกระแทกแรงๆอยู่หลายที
พั่บๆๆๆ
"อ้าาาา แน่นสุดๆ เพ้นจ๋า อ้าาา อื้มมมมม เสียวโว๊ยยยย"
ตั่บๆๆๆๆ
"อ๊ะๆๆ อ้าๆ อ้าาา อื้อออ"
" อ้าาาา เพ้นจ๋าเกอร์จะแตกแล้ว มันแน่นเกินไปแล้ววว"
"อ๊ะๆๆ อื้อ ไทเกอร์ อ๊ะๆๆ มะ ไไม่ไหว แล้วอื้ออออ"
พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ
"อ้าาาาาาาาา/ซี๊ดดดดดดดดดด"
ผมกระตุกเกร็งแตกในใส่เพ้นตี้เรียบร้อย ชิบหายแล้ว แตกในซะได้ เป็นครั้งแรกนะเนี้ยที่สดกับผู้หญิง เพ้นตี้นอนเหนื่อยหอบท่าทางจะเหนื่อยสุดๆ
" เพ้นจ๋าไปต่อที่ห้องนะในรถเกอร์ไม่ถนัด อ่ะใส่เสื้อกันหนาวเกอร์ไปก่อนนะคะ"
ผมถอดแก่นกายออกแล้วหยิบเสื้อกันหนาวหลังรถมาสวมให้ แล้วพยายามอุ้มให้เพ้นตี้ไปอยู่ตรงที่นั่งข้างๆคนขับ ท่าทางแล้วยาคงไม่หมดฤทธิ์ง่ายๆ แต่ด้วยความเหนื่อยจึงหยุดไม่ให้เพ้นตี้ลวนลามผมในรถได้สัก10นาทีละมั่ง ผมสวมกางเกงบ๊อกเซอร์กับเสื้อเรียบร้อยแล้วรีบขับรถออกไปทันที เหยียบจนสุดไมล์ใช้เวลาแต่7นาทีก็มาถึงคอนโดเรียบร้อย
"เพ้นตี้เดินไหวมั้ย"
ผมเปิดประตูให้ร่างบางลงมาก่อนจะเกือบล้มไม่เป็นท่า คงจะเดินไหวหรอกโดนของใหญ่ไปซะขนาดนั้น
"มาเกอร์อุ้มค่ะ"
ผมปิดประตูล็อครถเสร็จก็อุ้มร่างบางขึ้นห้องทันที วันนี้ค้างคอนโดผมก่อนแล้วกัน คืนนี้ก็คงจะไม่ได้นอนแน่ๆ หึหึ!
ผมวางร่างบางลงเตียงนอน เหมือนยาจะเริ่มทำงานต่อ เพ้นตี้โอบรอบคอผมโน้มคอผมลงไปจูบ ผมก็จูบตอบเธอมือก็ถอดเสื้อกันหนาวที่ผมสวมให้ไปด้วย ตอนนี้น้องชายผมไทเกอร์น้อยมีแต่เลือดเลอะเต็มขาเลย แม่งเอ้ย ผมผละจากเพ้นตี้แล้วรีบวิ่งไปล้างเลือดออกก่อนจะวิ่งกลับมาแล้วจับไทเกอร์น้อยสอดเข้าไปตรงใจกลางความสาวของเพ้นทันที จากนั้นก็ซอยต่อไม่รอแล้วครับ ราตรีนี้ เอาให้ตายกันไปข้างเลยโว๊ยยยยย
เช้าวันต่อมา..
ผมขยี้ตาตื่นนอนมามองดูร่างบางที่ตอนนี้นอนหนุนแขนผมหลับตาพริ้ม ท่าทางจะเหนื่อยจัดนอนสลบนี่ก็9โมงกว่าแล้วยังไม่ยอมตื่น ผมเอามือข้างที่ว่างเกลี่ยเบาๆที่ปอยผมของเพ้นตี้ ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆว่าผมกับเพ้นตี้เราสองคนจะเป็น ผัวเมียกันแล้ว เขินโว๊ยยยยย สักพักร่างบางก็ขยับตัวไปมาก่อนจะลืมตาขึ้น มองหน้าผมเหมือนจะตกใจรีบลุกขึ้นทันที
"โอ๊ยยยยย"
ผมรีบไปประคองเพ้นตี้ไว้ทันที
"จะรีบลุกไปไหนครับเมียจ๋า"
เพ้นตี้อ้าปากค้างมองหน้าผมอย่างอึ้งๆ
"เมียอะไร พูดดีๆนะไทเกอร์"
ผมทำหน้ายิ้มแป้นสวมกอดเพ้นตี้แน่น
"ก็เพ้นกับเกอร์ไง ตอนนี้เราสองคนเป็นผัวเมียกันแล้ว"
ผมพูดออกไปยกยิ้มมุมปาก แต่เพ้นตี้ไม่เล่นด้วยอ่ะเอาแต่นิ่งเงียบไม่พูดอะไร เล่นเอาผมจากเมื่อกี้ยิ้มหน้าบานเป็นหน้าซีดทันที หรือว่าเธอจะโกรธผมแน่ๆเลยอ่ะ ผมกลืนน้ำลายลงคอก่อนยะถามออกไป
"เพ้นตี้ไม่โกรธเกอร์ ใช่ไหม"
ผมเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เพ้นตี้มองหน้าผมด้วยแววตานิ่งๆไม่แสดงความรู้สึกใดๆ มันควรจะตบ ตี หรือด่าอะไรผมสิวะ นี่ผมพรากพรหมจรรย์ของเธอไปเลยนะโว๊ยยยย ทำไมเอาแต่นิ่งแบบนี้วะ
"ช่างมันเถอะ นายก็ลืมๆมันไปเถอะ"
พูดจบเพ้นตี้ก็เอาผ้าห่มมาคลุมตัวไว้แล้วลุกออกจากเตียงไปเก็บเสื้อผ้าของเธอ ก่อนะจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ
"เพ้นตี้ไม่เอาแบบนี้สิ เกอร์จะรับผิดชอบเพ้นทุกอย่างไม่ต้องห่วงนะ"
เพ้นตี้เหมือนจะชะงักไป ก่อนจะเอ่ยออกมา
"รับผิดชอบทำไมในเมื่อเมื่อคืนนี้ฉันยอมให้นายทำเอง แล้วอีกอย่างเราไม่ได้รักกัน
" แต่เกอร์รักเพ้นนะ อีกอย่างเพ้นเป็นเมียเกอร์แล้ว เกอร์ไม่ยอมปล่อยเพ้นไปแน่ๆ"
ผมยื่นคำขาดไม่มีทางหรอกโว๊ยยยได้ผมแล้วจะฟันแล้วทิ้งผมงั้นเหรอมันไม่ง่ายหรอก หึ!
" แต่ฉันไม่ได้รักนาย!"
"ไม่เป็นไรนิเกอร์จะจีบเพ้นเอง เกอร์จะทำให้เพ้นรักเกอร์ให้ได้! เตรียมรับมือไว้เลยยยย"
เพ้นตี้ถอนหายใจออกมาเบาๆ
" ตามใจนายแล้วกัน ฉันเคยห้ามนายได้ที่ไหนละ ไทเกอร์...."
- Writer
