Chapter 2
1708 Words
@Seasun Pup
ฉันมาถึงเวลาที่รุ่นพี่นัดเรียบร้อย 2ทุ่มเศษ มากับหม้อแกง ยัยแว่นคณะมนุษศาสตร์ สาขาภาษาญี่ปุ่น ฉายายัยนั้นแหละ ยัยหม้อแกงไปรับฉันมาเอง รุ่นพี่บอกว่านัดกันที่โซน Vip ชั้น 2
"แกว่าฉันแต่งตัวแปลกๆไหมอ่ะ"
ฉันมองยัยหม้อแกงหัวเราะขำๆ ยัยนี่จริงๆสวยมากเลยนะหุ่นดีผิวขาว แต่ติดตรงที่ชอบแต่งตัวเฉิ่มๆ ทั้งๆที่พื้นฐานเป็นคนสวยมากๆคนหนึ่งเลยหละ
"สวยออก ชุดนี้แหละ ป่ะ"
ฉันจูบมือยัยหม้อแกงเดินขึ้นไปชั้นบนทันที หลายคนชอบบอกว่าฉันไม่ค่อยพูด ฉันหยิ่ง เปล่านะฉันแค่ไม่สนิท แต่เวลาอยู่กันยัยหม้อแกงฉันก็จะพูดมากๆเลยแหละ ถามยัยนี่ดูได้เลย
"ทำไมต้องนัดมาที่แบบนี้ด้วยน้า"
ยัยหม้อแกงทำหน้าเบื่อโลก แบบเอือมระอาสุดๆ ฉันทำได้แค่หัวเราะในลำคอเท่านั้นแหละ ทำไงได้หละก็รุ่นพี่สั่งมานี่นา
"อ่ะ น้องหม้อแกง น้องเพ้นตี้ มาๆมานั่งตรงนี้ค่ะลูกสาว"
พี่มิกกี้สาวประเภทสองสุดสวยแห่งคณะมนุษศาสตร์ เป็นรุ่นพี่ที่ใจดีที่สุดแล้ว คิคิ
"มากันนานหรือยังคะเนี้ย"
ฉันถามออกไปยิ้มๆ พวกพี่ๆเขายักไหล่ทำหน้าชิวๆ ก่อนที่คนตรงหน้าจะตอบกลับมา
"มาถึงก่อนหน้าเราสักแปปแหละ มากันสองคนเหรอ? "
ฉันพยักหน้าเบาๆ แต่ไม่ได้ตอบอะไร คือพี่คนนี้ชื่อพี่แชมป์นะแล้วคือแบบชอบฉันตามจีบฉันอยู่แต่เขาดูไม่น่าไว้ใจอ่ะ บางทีก็ชอบมาใกล้ฉันจนเกินไป มันดูแปลกๆอ่ะฉันไม่ชอบเลยนะ ตอนนี้ก็จ้องฉันแทบจะกลืนกิน ขนลุกไปหมดแล้ว เห้ออออ
" แกๆ ปอร์เช่มาด้วยอ่ะ กริ๊ดดดดด"
ยัยหม้อแกงเอาข้อศอกมาสะกิดฉันพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นสุดๆ ฉันหันไปมองตามสายตายัยนั้นก่อนจะสบตาเข้ากับไอ้บ้าไทเกอร์ เจอหมอนี่อีกละ นี่ก็ตามจีบฉันเหมือนกัน แต่หมอนี่ค่อนข้างเจ้าชู้เรื่องผู้หญิงฉันกลัวว่าถ้าไปคบกับหมอนี่แล้วจะต้องถูกบรรดาแฟนเก่าหมอนี่ตามตบแน่ๆ ซึ่งฉันไม่เอาตัวเองไปยุ่งด้วยหรอก แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้นะ เขายังยืนยันนะว่าจะจีบฉัน ฉันก็เลยมีข้อแม้ให้เขาว่าถ้าเขาไม่เจ้าชู้ไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นระหว่างจีบฉัน ฉันจะพิจารณาเขาไว้ เหมือนว่าจะทำได้จริงๆด้วยนะ สุดยอดมั้ยละหมอนี่อ่ะ
"อือ ตามมองมันมาต้อยๆตั้งแต่ปีหนึ่ง แกไม่เหนื่อยบ้างหรือไง"
ฉันถามออกไป ยัยหม้อแกงหัวเราะแหะๆ แล้วก็ยกน้ำโค้กขึ้นดื่ม
"หึ!!!"
ฉันก็ดื่มบ้าง ดื่มน้ำส้มอ่ะนะ ไม่ดื่มเหล้าดื่มเบียร์หรอก ฉันไม่ชอบอ่ะมันไม่เห็นว่าจะอร่อยตรงไหนเลย
"หม้อแกงฉันไปห้องน้ำแปปหนึ่งนะ เดี๋ยวมา"
" ให้ฉันไปด้วยป่ะ "
หม้อแกงเตรียมตัวจะลุกตามฉันมาฉันโบกมือส่ายไปมาเป็นเชิงว่าไม่เป็นไรฉันไปเองได้ ฉันเดินออกมาเข้าห้องน้ำสักพักก็เดินออกมากำลังจะไปที่โต๊ะ ก็เจอกับอิพี่แชมป์คนเดิม
"น้องเพ้นสวยจังเลยนะครับวันนี้"
ฉันส่งยิ้มแห้งๆกลับไปให้
" ขอบคุณค่ะที่ชม เอ่อ ไปที่โต๊ะกันดีกว่าเนาะ"
ฉันพยายามชวนเขากลับไปที่โต๊ะเพราะตรงนี้มันค่อยข้างหลบมุม ฉันกลัวว่ามันจะทำอะไรฉันอ่ะ
"ดื่มกับพี่หน่อยสิ อ่ะนี่ครับ น้ำส้มที่เราชอบ"
ฉันมองแก้วน้ำส้มด้วยท่าทางไม่ไว้ใจสุดๆ ใส่ยาเปล่าวะ อึ้ยยย เอาไงดีวะ
" กลัวพี่วางยาหรือไง"
ฉันรีบส่ายหน้าปฏิเสธ
"ปะ เปล่าค่ะ เพ้นไม่ได้คิดแบบนั้น คือเมื่อกี้ดื่มมาเยอะแล้วนะคะ แหะๆ"
ฉันพยายามปฏิเสธการดื่มด้วยความนุ่มนวลสุดๆ เขาทำหน้าเศร้าจนฉันทำหน้าไม่ถูก
"พี่คงไม่น่าไว้ใจสำหรับเพ้นสินะ ชั่งมันเถอะ พี่ขอโทษนะที่รบกวนเรา"
เล่นเอาฉันรู้สึกผิดทันทีเลย เอาไงดี อีกอย่างตานี่ก็รุ่นพี่สาขาฉันด้วย มันจะเสียมารยาทใช่ไหมถ้าฉันทำแบบนี้อ่ะ เห้อออ
"เพ้นดื่มก็ได้ค่ะ แต่ว่าเพ้นจะดื่มแก้วพี่ เอ่อ อยากลองชิมดูนะคะ"
เขายื่นแก้วเขามาให้ฉันดูแล้วทำหน้ายิ้มๆ
" คอกเทลเหรอ เอาสิ"
ฉันพยักหน้าเบาๆแล้วรับมาดื่มพรวดเดียวจนสำลักออกมา
แค่กๆๆๆๆๆๆๆๆ
เขามองฉันแล้วหัวเราะขำๆ
"คออ่อนจริงๆนะเราอ่ะ แล้วยังคิดจะดื่มอีก หึ!!! "
ฉันสะบัดหน้าไล่ความมึนออกไป ทำไมรสชาติมันแรงแบบนี้เนี้ย อื้ๆๆๆๆๆๆ
"งั้นเพ้นขอตัวก่อนนะคะเพื่อนจะรอ"
ฉันส่งยิ้มให้เขาแล้วเดินออกไปจากตรงนั้นทันที เหมือนรู้สึกว่าพี่เขาหัวเราะในลำคอมองมาทางฉันแปลกๆ ไม่มีอะไรมั่ง ฉันเดินไปเรื่อยๆทำไมรู้สึกว่ามันร้อนๆวะ
"อ้าา ทำไมร้อนจัง ถอดเสื้อกันหนาวดีกว่า"
ฉันถอดเสื้อกันหนาวออกตอนนี้เหลือแต่เสื้อสายเดี๋ยวสีแดงเพลิง ฉันสะบัดตัวไปมารู้สึกอยากกระโดดน้ำยังไงไม่รู้
"เพ้นตี้เป็นอะไรคะ ไหวไหม"
พี่แชมป์เดินเข้ามาหาฉัน เขาพยายามเอามือมาโอบรอบเอวฉัน ทำไมรู้สึกแปลกๆวะ ฉันพยายามพลักเขาออกเขายิ่งมาเกาะฉันเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
"เพ้นจะกลับบ้านค่ะ"
ฉันพยายามพลักเขาออกแล้วเดินหนีแต่เขาตามฉันไม่หยุด
"พี่ช่วยเราให้หายได้นะ ให้พี่ช่วยนะ"
ฉันผลักเขาออกรีบวิ่งออกไปก่อนจะวิ่งไปชนกับใครคนหนึ่ง
"อ๊ะ"
เขารับฉันไว้ฉันเงยหน้าขึ้นก่อนจะเจอกับไทเกอร์ เขามองฉันแปลกๆ
"ทำไมเหงื่อออกแบบนั้นเพ้น เป็นอะไร? แล้วใครให้แต่งตัวแบบนี้ห๊ะ เพ้นกำลังทำให้เกอร์โมโหนะ!!!! "
เขาโวยวายใส่ฉัน ฉันส่ายหน้าเบาๆ ตอนนี้ฉันเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว มือไม้ฉันเริ่มไต่ตามตัวเขาแล้ว
" เห้ยๆ เพ้นตี้ ใจเย็นๆครับ เป็นอะไร?"
เขาโอบเอวฉันไว้ ฉันในตอนนี้เบียดตัวเบียดทุกส่วนเข้าไปใกล้เขา โอ๊ยยย ฉันเป็นอะไรเนี้ย
" น้องเพ้น อ๊ะ ไทเกอร์ ปล่อยเพ้นตี้มาฉันจะไปส่งน้องเขาเอง"
ฉันรีบส่ายหน้าเบาๆ
"ไม่นะ นะ นายพาฉัน อื้ออ กลับหน่อยนะไทเกอร์ ฉะ ฉันไม่ไหวแล้ว อ้าาา"
ฉันเผลอร้องครางออกมาโดยไม่รู้ตัว ทำไมควบคุมตัวเองไม่ได้เนี้ย
"นี่แกวางยาเพ้นเหรอ ไอ้แชมป์"
"ฉันเป็นรุ่นพี่แกนะโว๊ยยย เรียกฉันดีๆหน่อยไอ้ไทเกอร์! "
" มึงกล้าดียังไงมาวางยาผู้หญิงที่กูกำลังจีบอยู่ มึงคงอยากตายมากสินะ หึ!"
" อะ อะไรนะ แก จีบเพ้นตี้อยู่เหรอ"
"เออ วันนี้กูจัดการแม่ตัวดีนี่ก่อน ใครให้ไปกินอะไรมั่วซั่ววะห๊ะ!.นี่ถ้าฉันไม่มาเจอจะเกิดอะไรขึ้น ฝากไว้ก่อนเถอะมึง กูจะมาจัดการมึงแน่ ไอ้แชมป์"
เขาทะเลาะอะไรกันไม่รู้ยาวเหยียดแต่ฉันได้สนใจฟังฉันรู้แค่ตอนนี้ฉันต้องการ ฉันร้อน ฉันจะทำยังไงดี
แอ๊ดดดด ปังงงงงง
เขายัดฉันเข้าไปในรถก่อนที่จะอ้อมมานั่งทางฝั่งคนขับ พอเขาขึ้นรถมาฉันก็สอดมือเข้าไปในเสื้อเขาทันที เขาดูตกใจมากๆเลยหละ ฉันก็อายเป็นนะแต่มันควบคุมตัวเองไม่ได้อ่ะ
"ไทเกอร์ช่วยฉันหน่อยสิ ฉะ ฉันไม่ไหว แล้ว"
เขากลืนน้ำลายลงคอมองหน้าฉันด้วยสีหน้าลำบากใจ
"ไม่เอาอ่ะเกอร์ไม่อยากทำ เพราะพรุ่งนี้เพ้นต้องโวยวายแน่นอน แล้วเพ้นก็จะเกลียดเกอร์ ไม่เอาไม่ทำ ไม่ได้เด็ดขาด ป่ะ กลับ"
เขาดันฉันให้นั่งลงตามเดิม ก่อนจะรีบขับรถออกไปทันที ฉันก็ไม่อยู่นิ่ง ยื่นมือไปจีบตรงช่วงล่างของเขา
"เห้ยเพ้นตี้ไม่เอานะ"
ฉันไม่ฟังที่เขาพูด จับไม่พอบีบอีกทำไมรู้สึกว่ามันแข็งๆอ่ะ
" ไทเกอร์ทำไมมันแข็งอ่ะ"
เขาอ้าปากค้างมองฉันด้วยท่าทางทึ่งสุดๆ
" เพ้นตี้เกอร์ว่าเพ้นไม่มีสติแล้วนะ หยุดจับเดี๋ยวนี้นะ เกอร์ปวดนะ อ้าาาา สะ เสียววว เพ้นอย่าสิ อื้มมมม"
เขาเผลอร้องครางออกมา ฉันยิ้มหวานส่งไปให้เขา เขารีบจอดรถข้างทาง แล้วจับฉันไปนั่งกับที่
" เพ้นพอแล้วนะ เดี๋ยวก็ถึงคอนโดแล้ว เดี๋ยวเกอร์จะให้เพ้นแช่น้ำเย็นๆนะ"
ฉันส่ายหน้าเบาๆ แล้วลุกขึ้นข้ามไปฝั่งไปทางคนขับ นั่งคล่อมเขาแล้วโอบรอบคอเขาแน่น
" ไม่ฉันต้องการนายนะไทเกอร์ ฉันทรมานมากๆเลย ช่วยฉันหน่อยนะ"
ฉันทำเสียงกระเส่าพูดกระซิบใกล้ๆใบหูของเขา เขาเอนเบาะลงไปจนสุดแล้วขึ้นมาคล่อมร่างฉัน มองหน้าฉันนิ่ง
" แน่ใจนะว่าจะให้เกอร์ทำ แล้วจะไม่โกรธเกอร์ใช่ไหม"
เขาถามเพื่อความแน่ใจ มือเขาก็พยายามถอดเสื้อของฉันออก ฉันก็ปล่อยให้เขาถอดเสื้อผ้าฉันออกจนหมดโดยที่ไม่ขัดขืน ฉันพยักหน้าเบาๆ มือก็ลูบไล้ไปตามแผงอกของเขาก่อนจะตอบเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานสุดๆ
" อื้มม ฉันต้องการนายไทเกอร์ ช่วยฉันนะ ฉัน ต้องการนาย ...... "
- Writer
