Chapter 12

1295 Words

ผมนั่งนิ่งค้างอยู่ตรงนั้นนานหลายนาทีหลังจากที่ได้ยินคำตอบของหม้อแกง ไอ้เพนเฮาส์มันจะไปด้วยงั้นเหรอ นี่วันๆมึงไม่ทำงานทำการตามตูดเฝ้าน้องต้อยๆอย่างเดียวเลยหรือไงวะเนี้ย เห้อออ เอาไงต่อดีวะเนี้ยไปไม่เป็นเลยอ่ะ ปรึกษาคนฉลาดอย่างไอ้แบร์รี่ดีกว่า ว่าแล้วก็กดโทรหามันทันที ตู๊ดดดดดดดดดดด (ว่าไงไทเกอร์) "แบรี่มึงช่วยกูหน่อยสิ ทำไงก็ได้ให้ไอ้เพนเฮาส์มันไม่ตามเพ้นตี้ไปเกาะมึงอ่ะ มึงช่วยกูน้าเพื่อนเลิฟ น้าแบร์รี่นะ" ผมพยายามอ้อนวอนมันสุดๆ ถึงแม้จะรู้ว่ามันริบหรี่ก็เถอะนะ (กูจะช่วยมึงได้ยังไงเนี้ย เอางี้เดี๋ยวกูจะให้ลูกน้องสืบให้ว่าไอ้เพนเฮาส์มันมีแฟนหรือเปล่า บางทีอาจจะทำอะไรได้บ้าง) " แฟนมันเกี่ยวไรกับเรื่องกูวะ" (ควายนะมึงถ้าเรารู้ว่าแฟนมันเป็นใครมึงก็ขอให้แฟนมันช่วยดิวะ) "เออเนาะ แหะๆ ขอบใจครับเพื่อนแบร์" (เออแค่นี้แหละ) ผมกดวางสายแล้วก็ยิ้มออกทันที ผมนอนพิงโซฟาคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยก่อน

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD