เมียอุปถัมภ์รัก

ตอนที่ 3 ข้อแลกเปลี่ยน

คนที่กลับจากไปทานข้าวกับลูกค้ามา เดินออกจากห้องน้ำแล้วซับตัวให้แห้งหลังจากอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว

ก่อนจะคว้ากางเกงนอนขายาวสีกรมท่ามาใส่ชิลๆ เพียงตัวเดียวตามความเคยชิน อวดสัดส่วนด้านบนที่ผ่านการดูแลออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอมาเป็นอย่างดี

วันนี้เหนื่อยล้าจากงานทั้งวัน กลับมายังมาได้ยินเรื่องอะไรที่ไม่เข้าท่า ถึงเขาไม่เคยพูดก็ไม่ใช่ว่านาราจะคิดเองไม่ได้

บริษัทเขาก็มี แล้วทำไมเธอยังต้องดั้นด้นไปฝึกงานไกลถึงที่เชียงใหม่อีก

ถ้าไม่ใช่เพราะจงใจจะหลบหน้าเขา หรือเขามันไม่น่าเข้าใกล้ขนาดนั้นเธอจึงวางแผนจะไปอยู่ที่อื่นนานหลายเดือน

เด็กคนนี้นับวันยิ่งจะโบยบิน ถ้าเขาไม่รีบเด็ดปีกเธอเสียก่อนอาจจะเสียคนได้

ครืด..ครืด..

แล้วเสียงโทรเข้าที่ดังขึ้นก็ทำให้เคนวางเรื่องที่กำลังคิดลงไป หลุบตาลงมองโทรศัพท์มือถือบนเตียงนอน ก็พบว่าเป็นหนึ่งในคนที่เขาเพิ่งไปทานข้าวมาด้วยเมื่อกี้นี้

"ครับ" เคนกรอกสายลงไปเสียงเรียบ ไม่ได้บ่งบอกว่าเจ้าตัวอารมณ์ดีหรือไม่ดีในตอนนี้ แต่นี่มันคือเวลาพักผ่อน หากเขาจะหงุดหงิดก็คงไม่แปลก

(คุณเคนคะ พอจะเปิดกล้องดูเอกสารช่วยจี้แป๊บหนึ่งได้มั้ยคะ พอดีจี้ลืมถามหัวข้อนี้กับคุณไปน่ะค่ะ แล้วพรุ่งนี้จี้ต้องรีบนำไปรายงานเจ้านายแล้วด้วย) เธอรีบบอกเขาเสียงหวาน แสดงน้ำเสียงออกมาอย่างเกรงอกเกรงใจ

"ผมไม่เรียบร้อยครับ คุณว่ามาเถอะ" เคนปฏิเสธกลายๆ

คนฟังกัดปากตัวเองเบาๆ ไม่เรียบร้อยของเขาคืออะไร ตอนนี้เขาไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าอยู่อย่างงั้นเหรอ

"ถ้าไม่พูดงั้นแค่นี้ก่อนนะครับ พรุ่งนี้ผมเข้าบริษัทแต่เช้าเดี๋ยวรีบไปดูให้ ส่งเมลทิ้งไว้ให้ผมได้เลย" แล้วเคนก็ตัดสินใจกดวางเพราะไม่อยากจะมากความ แม้จะเป็นบริษัทคู่ค้าก็ตาม แต่นี่มันไม่ใช่เวลางาน หากเขาจะเสียมารยาทมันคงไม่แปลก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

คนที่กำลังจะเดินไปปิดไฟเพื่อเข้านอน หันไปมองยังประตูเมื่อไม่แน่ใจว่าเป็นใครที่มาหาเขาในเวลานี้

แต่พอเปิดออกกลับเห็นเป็นใบหน้าที่คุ้นตาเป็นอย่างดี เพราะเมื่อไม่กี่นาทีนี้เขาก็เพิ่งเดินออกจากห้องของเธอมา

เคนยืนกอดอกพลางเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้ม ไล่ความหงุดหงิดกับท่าทางของอีกคน

มาเคาะห้องเขาเองแท้ๆ กลับแสดงท่าทีหวาดกลัว เดาว่าถ้าไม่สำคัญเธอคงไม่มาหรอก

"ว่า.." เคนถามคนที่รีบมองลงต่ำเมื่อคราเขาเปิดประตูออก

"พอดีนาราเอาเอกสารการที่จะไปฝึกงานมาให้คุณดูก่อนน่ะค่ะ เพราะพรุ่งนี้นาราต้องยื่นอาจารย์แล้ว" บอกพร้อมยื่นซองเอกสารสีขาวไปตรงหน้า ดวงตากลมโตไม่ได้สบตากับเขาเลยสักนิด

ยอมรับว่าภาพที่เขาเปลือยกายท่อนบนในห้องของเธอมันยังคงติดตา พอมาตอนนี้เขายิ่งตอกย้ำให้เห็นชัดอีกว่าสัดส่วนเจ้าตัวมันดีเพียงไร

แต่นาราไม่ให้เขารู้หรอกว่าเธอกำลังหวาดหวั่นกับภาพตรงหน้าขนาดไหน เธอแค่มีเรื่องสำคัญอยากมาคุยกับเขาก็แค่นั้น ไม่มีอะไรนอกเหนือไปจากนี้

เพราะมัวแต่ตื่นเต้นจนเกินไปไง เลยไม่ทันได้เอาเอกสารให้เขาดู จึงได้รวบรวมความกล้าเดินมาเคาะห้องของเขาเองแบบนี้

สุดท้ายก็แล้วแต่เขาเถอะว่าจะให้ไปหรือไม่ให้ไป แต่อย่างน้อยเธอก็ได้เอามาให้เขาดูก่อน หากเขามองว่าเธอไม่ควรไปฝึกงานที่อื่น แล้วควรทำตัวให้อยู่แต่ในกรอบที่เขาสร้างไว้ให้ เธอเองก็จนปัญญา

เคนกระตุกยิ้มตรงมุมปาก สรุปนี่คือเตรียมการเอาไว้เรียบร้อยแล้วต่างหาก แล้วทำมาเป็นขออนุญาตแม่ เหลือเชื่อเลยจริงๆ

"อืม เข้ามาสิ" เคนไม่ได้ปฏิเสธเมื่อเข้าใจอะไรทุกอย่างดีแล้ว และไม่ได้ยื่นมือออกไปรับซองเอกสารมาเปิดดู แต่กลับหันหลังให้แล้วเดินมานั่งลงที่ปลายเตียงนอน ในเมื่ออยากให้เขาดูเขาก็จะดูให้

นาราก็นึกแปลกใจที่เขาไม่ได้ปฏิเสธเธอตรงๆ แสดงว่าเธอพอจะมีหวัง รอยยิ้มปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าหวานอีกครั้ง

เคนขมวดคิ้วเมื่อพบว่าอีกคนยังไม่ยอมเดินตามเขาเข้ามา ก็แล้วแต่นะ ถ้าไม่เข้ามาเขาก็ไม่ดู ไม่ซีเรียสอยู่แล้ว

"งั้นฉันจะนอนแล้ว" เคนทำท่าจะลุกขึ้นเดินไปปิดไฟอีกรอบเมื่อหงุดหงิดกับท่าทางเก้ๆ กังๆ ในเมื่อใจกล้ามาเคาะห้องของเขาขนาดนี้ยังจะกลัวอะไรอีก

"เอ่อเดี๋ยวค่ะ" คำปฏิเสธกลายๆ ของผู้ปกครองทำให้นาราเลือกอะไรไม่ได้ ห้ามเขาไว้พร้อมพาตัวเองก้าวมายืนอยู่ในห้องของอีกฝ่ายทั้งที่ใจหวั่นเกรง

นาราหายใจเข้าลึกๆ เธอไม่ได้ปิดประตู แถมยังอ้าออกให้กว้างกว่าเก่า คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง

"ปิดประตูด้วยเดี๋ยวยุงเข้า" ยังไม่ทันได้เดินเข้าไปหาเขา แต่เขากลับบอกเธออย่างงั้นซะแล้ว

นาราจำใจที่จะต้องเดินกลับไปปิดประตูอย่างช่วยไม่ได้ แล้วภายในห้องแห่งนี้มันจะไปต่างจากห้องของเธอตรงไหนในเมื่อมันเก็บเสียงเหมือนกัน

แต่ไม่หรอก เขาคงไม่ทำอย่างนั้นกับเธออีกหรอก ตอนนั้นเขาแค่ไม่พอใจที่เธอไม่บอกเขาก่อน แต่คราวนี้เธอก็เอาเอกสารมาให้เขาดูเป็นคนแรกแล้วไง

หญิงสาวนำซองเอกสารมาวางลงบนที่นอนของเขาก่อนจะถอยออกห่าง แต่ยังไม่ทันได้ถอยออกไปไกลเลยเขารีบพูดดักคอเอาไว้

"จะเอาอะไรให้ผู้ใหญ่ดูก็ควรยื่นใส่ในมือ ไม่ใช่เอาไปวางไว้ตรงนั้น แบบนี้เขาเรียกว่าไม่มีมารยาท!" เขาแค่อยากเอาคืนคนที่จะตีตัวออกหาก แล้วอีกอย่าง วันนี้เดินเข้าห้องนอนเขาเองนะช่วยไม่ได้

นาราหายใจเข้าลึกๆ คำว่าไม่มีมารยาทจากปากของเขาทำเอาเธอรู้สึกจี๊ดในอกขึ้นมา "นี่ค่ะ" มือเรียวหยิบยื่นมันให้เองกับมือ แต่เขากลับดึงตัวเธอให้นั่งลงบนตักอย่างรวดเร็ว

"อื้อคุณเคน!" เห็นไหมล่ะสิ่งที่เธอกังวล เขาก็ทำแบบนี้จนได้ นาราพยายามจะขืนตัวออกห่าง

"นั่งนิ่งๆ ถ้าฉันไม่เข้าใจตรงไหนจะได้ถาม" เขาทำเหมือนว่าสนใจแค่เอกสารในมือไม่ใช่เธอสักหน่อย ที่อยากให้เธอนั่งมองด้วยเพราะจะได้อ่านและทำความเข้าใจไปพร้อมกัน

แต่อย่างนั้นมันก็ยังไม่เหมาะสมนาราคิด ท่านั่งดูล่อแหลมมากๆ อีกอย่างกลิ่นหอมของครีมอาบน้ำ กลิ่นหอมของยาสระผม และกลิ่นของยาสีฟันที่เธอชอบใช้มันคุ้นจมูกจนรู้สึกประหม่า ก็เพราะเขาเคยถามเธอว่าใช้ของยี่ห้ออะไรเขาอยากได้บ้าง

สรุปไม่ว่าเธอใช้อันไหนเขาใช้เหมือนเธอหมด นาราจึงซื้อครั้งละหลายชุดกลับมาบ้านทุกครั้ง

"ให้นารายืนรอก็ได้ค่ะ มันไม่ได้เยอะอะไร" ปากบอกออกไปแต่ก็ไม่กล้าขืนตัว

"จะไปไหม" เคนหันไปทำหน้าเข้มใส่

"..ไปค่ะ" แล้วคำขู่ที่นาราคิดว่ามันขึ้นอยู่กับพฤติกรรมของเธอ ทำให้เจ้าตัวจำยอมนิ่งแล้วอยู่ในอ้อมกอดของเขาแต่โดยดี

แล้วเคนก็คลี่เอกสารในซองออกมาดู แต่ความจริงเขาไม่ได้สนใจรายละเอียดเลยสักนิดว่ามันจะเป็นอะไร

"มีอะไรมาแลก" เคนเอ่ยทั้งๆ ที่พลิกกระดาษแผ่นเดียวกลับไปกลับมา โดยไม่ได้ไล่สายตาอ่านอย่างที่นาราเข้าใจ

"คุณ..หมายถึงอะไรคะ" นาราหันไปมองอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจ จนเขาเงยหน้าขึ้นมามองสบตา นาราเผลอเม้มปากเข้าหากันเล็กน้อย

เวลานี้ที่เจ้าตัวเพิ่งอาบน้ำเสร็จออกมาหมาดๆ ใบหน้าหล่อเหลาดูสะอาดสะอ้าน จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากหยักสีน้ำตาลอ่อนอมชมพู พลันทำให้หัวใจเธอเต้นแรง

"ในเมื่ออยากไปฝึกงานที่ไกลๆ ทั้งที่รู้ดีว่าบริษัทของที่บ้านมี อยากทำตัวเหินห่างกับฉันแบบนี้มีอะไรมาแลก" เคนถามน้ำเสียงกระซิบกระซาบ สายตาของเขาไม่ละออกจากใบหน้าสวยหวานริมฝีปากสีชมพูสดเลยสักนิด

ยิ่งใกล้แบบนี้นารายิ่งได้กลิ่นสดชื่นของใบมินต์ในยาสีฟันชัดเจน ใจยิ่งเต้นแรง

"นาราจะไปฝึกงานนะคะคุณเคน..ไม่ได้ว่าจะทำตัวเหินห่างค่ะ"

เคนรีบตัดใจแล้วเสมองไปทางอื่น ถอนหายใจออกมาแรงๆ "ตอบไม่ตรงคำถาม!"

นาราหน้ามุ่ยเมื่อได้ฟังดังนั้น

"เกรดค่ะ นารามีเกรดมาแลก" ก็เธอเป็นนักศึกษานี่ การฝึกงานครั้งนี้ก็ต้องแลกเกรดว่าผ่านหรือไม่ผ่าน แต่เธอมั่นใจว่าผ่านอยู่แล้ว

"ฉันไม่ได้สนใจในข้อนั้น" เคนหันมาสบตากันอีกที "เพราะยังไงเธอก็ต้องเรียนให้จบอยู่แล้ว แต่ที่ฉันอยากถามก็คือ..ในตัวเธอมีอะไรมาแลก"