เมียอุปถัมภ์รัก

ตอนที่ 4 อย่าขัดขืน NC

แล้วมือของเขาก็เริ่มขยับลูบวนที่ด้านหลัง ทำให้นารารับรู้ได้ทันทีว่าเจ้าตัวหมายถึงอะไร

นาราทำท่าจะลุกออกไปแต่กลับโดนเหวี่ยงร่างกายลงมานอนบนเตียง แล้วเขาก็ตามลงมาคร่อม กดมือเธอทั้งสองข้างของเธอลงไปกับที่นอน

ก่อนที่เขาจะแทรกตัวลงมาตรงกลางระหว่างขาของเธอให้อ้าออก เรียวขาสวยทั้งสองข้างพาดขึ้นมาบนขาแกร่งของเขาทันทีในท่าล่อแหลม ทำให้ส่วนแข็งขืนของเขาอยู่ตรงรอยแยกของเธอพอดีราวกับจับวาง

แต่ที่น่าตกใจกว่าก็คือเสื้อเชิ้ตตัวยาวของเธอมันร่นขึ้นมากองอยู่ที่เอวคอดกิ่ว กางเกงนอนผ้าเนื้อบางของเขาและชั้นในของเธอมันไม่สามารถบดบังความรู้สึกทางด้านร่างกายได้เลย

"อื้อคุณเคน!" นาราเริ่มดิ้นแรงเพราะรู้สึกไม่ปลอดภัยเอามากๆ แต่อีกฝ่ายเขากลับเริ่มขยับตรงนั้นให้มันถูกไถขึ้นลง นาราเม้มริมฝีปากแน่น ความรู้สึกคือเสียววูบวาบจนเผลอขมิบช่องคลอดตัวเองโดยไม่รู้ตัว ความแข็งขืนอุ่นร้อนซาบซ่านทำให้สมองตีรวน

"ว่าไง.." เคนถามน้ำเสียงแหบพร่า เคลื่อนตัวตนขึ้นลงช้าๆ อย่างหักห้ามใจ ราวกับอยากดูปฏิกิริยาอะไรบางอย่างก่อน ครางในลำคอพอให้ตัวเองได้ยินอยู่เพียงฝ่ายเดียว พึงพอใจกับความเสียวซ่านที่เพียงแค่สัมผัสกันผ่านผ้าบางๆ ฉุดความปรารถนาที่เขามีในตัวเธออยู่แล้วทวีคูณขึ้นไปอีก

"คุณเคน อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ" นารายอมนิ่งเพราะร่างกายเธอดูไร้เรี่ยวแรงลงไปเสียดื้อๆ ส่ายหน้าไปมาเหมือนจะรู้ชะตากรรมตัวเอง ทั้งที่คิดว่าเขาอาจแค่แกล้ง แต่พอมานึกดูดีๆ ก็คือ เธอกับเขา เราไม่ได้มีความสัมพันธ์กันทางสายเลือดเลยสักนิดย่อมเป็นไปได้อยู่แล้วหากเขาคิดทำมันขึ้นมาจริงๆ

"ฉันแค่..อยากได้ข้อแลกเปลี่ยน.." เคนเอ่ยน้ำเสียงขาดห้วง พยายามสะกดกั้นอารมณ์โดยไม่ทำแรง อยากคุยกันให้เข้าใจเสียก่อน แต่ก็ปวดหนึบจนแทบระเบิดออกมา

"ขะ..ข้อแลกเปลี่ยนก็คือเกรดไงคะ อ๊ะ!" นารามุ่ยหน้าเมื่ออีกฝ่ายถอยออกแล้วกระทุ้งเข้ามาแรงๆ ความแข็งขืนมันสะกิดให้เธอเจ็บจนหน้าท้องหดเกร็ง ก่อนเขาจะนิ่งแช่เอาไว้

"สัมผัสหวานๆเป็นไง" เคนสรุปเอาเองเมื่ออีกคนดูเข้าใจอะไรยากจนเกินไป ไอ้เขาก็แข็งขนาดนี้แล้ว

"ไม่ค่ะ! คุณเคนปล่อย! ถ้าไม่อนุญาตก็บอกกันมาตรงๆ นาราก็จะไม่ไป อีกอย่างนาราง่วงแล้ว" เมื่อรู้ตัวว่านี่เป็นทางรอดของเธอทางเดียวนาราจึงต้องรีบออกไปจากตรงนี้โดยเร็ว

"ถ้าคิดว่าจะไม่ไปตั้งแต่ทีแรกคงไม่ได้มีวันนี้ว่ามั้ย แล้วความรู้สึกของฉันที่เสียไปเธอจะเอาอะไรมาทดแทนดีนารา" คิดว่าเขารู้ไม่ทันเธอหรือไง เด็กน้อยชะมัด!

ก็เพราะอยากห่างเขาไม่ใช่เหรอถึงอยากไปฝึกงานในที่ไกลๆ แล้วนี่ก็กลัวเขาจับกินไงถึงได้หาทางเอาตัวรอดแบบนี้ เด็กๆ แบบนี้ไม่ทันเขาหรอก

"เปล่านะคะ ทีแรกนาราก็ว่าจะไป แต่ถ้าคุณไม่ให้ไปก็คือไม่ไป นาราก็ไม่ได้ดื้อขนาดนั้น" ในเมื่อเกรดก็ไม่เอา อีกอย่างเขายังไม่มีอะไรเสียหายเป็นชิ้นเป็นอันสักหน่อยจะให้ทดแทนอะไรอีก

"ครั้งเดียว..กับการที่ฉันจะยอมปล่อยเธอไปโบยบินในท้องฟ้าที่กว้างไกลถึงสี่เดือน" เขาไม่ปฏิเสธว่าไม่ให้เธอไป แต่ก็ไม่ปฏิเสธว่าจะไม่ทำอะไรเหมือนกัน

"คุณจะมีอะไรกับนาราเหรอคะ!" หญิงสาวถามเขาตรงๆ เธอทำสีหน้าบึ้งตึงไม่ชอบใจ เขาเป็นผู้ปกครองของเธอนะบ้าไปแล้ว

"คิดอะไรอยู่นารา แค่จูบ" เคนกระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเด็กน้อยเองก็รู้ทัน จนเขาต้องรีบเปลี่ยนแผน

"คะ จะ..จูบ" นาราดูหน้าชาไปเลย คิดว่าเขาพิศวาสตัวเองถึงขั้นอยากมีอะไรกัน แต่ที่ผ่านมาเขาก็ทำให้เธอรู้สึกมาตลอดว่าเขาอยากได้เธอไม่ใช่เหรอ สรุปว่าเขาอยากทำแค่จูบ คนตัวเล็กดูสับสนไปหมด

"ใช่ ว่าไง ยอมแลกไหม" ทั้งที่เขาอยากทำมากกว่านั้น แต่ก็กลัวเสียฟอร์ม

"จูบก็ไม่ได้ค่ะ คุณเป็นผู้ปกครองนารานะคะ จะมาทำแบบนี้ได้ยังไงกัน" นารายังคงไม่ยอม พยายามขืนตัวออกให้ได้

"ก็แค่ผู้ปกครองปลอมๆ เธอเองก็รู้ดี แล้วฉันก็ไม่คิดจะปล่อยเธอเดินออกไปจากห้องนี้เฉยๆ ด้วย ว่าไงจะจูบมั้ย" ยิ่งเขาได้กลิ่นหอมๆ ของยาสีฟันที่ชอบใช้กลิ่นเดียวกัน เขายิ่งไม่อยากทนมันอีกต่อไป

"ถ้าไม่ตกลงฉันอาจจะต้องทำมากกว่านี้" เคนรีบสรุปเอาเอง ปวดหนึบแทบแตกอยู่แล้ว

"จูบค่ะจูบ!" นาราเอ่ยออกมาทั้งที่หลับตาปี๋ เพราะอีกฝ่ายทำท่าจะซุกใบหน้าลงตรงซอกคอ

พอสัมผัสไม่ได้ว่าเขาจะล่วงเกินเธอแบบนั้นก็ลืมตาขึ้นมาดู เห็นใบหน้าหล่อร้ายเจ้าเล่ห์ เขายกยิ้มมุมปากมาให้

นารารู้ตัวว่าคิดไปไกล เขินอายกับอนุภาคร้ายแรงที่แผ่ออกมาจนต้องเบือนใบหน้าหนีไปอีกทาง

"ถ้าจะให้จูบก็หันกลับมาดีๆ ไม่งั้นมันจะได้ทำอย่างอื่น" เคนบอกทั้งที่ตัวเองต้องการมากกว่านั้น แต่เพราะไม่อยากทำให้เด็กน้อยในปกครองหาว่าเขาเอาเปรียบเธอเกินไปจึงได้พยายามอดกลั้น ขอในสิ่งที่เขาควรค่อยๆ เริ่มให้เธอรับรู้ว่าเขาจะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว

แต่แค่ตอนนี้เขายังรวดเร็วไม่ได้ไง

นาราก็หันกลับมามองเขาอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ "อยากจูบก็จูบเลยค่ะ" นาราเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยอย่างท้าทาย เพราะยังไงเขาก็ไม่ปล่อยเธอกลับห้องไปอยู่แล้วถ้าไม่ได้จูบจริงๆ คืนนี้

เธอไม่ใช่เด็ก รับรู้จุดประสงค์ของเขาดี แต่สถานะของเราสองคนตอนนี้คือเขาเป็นผู้ปกครอง และเธอเป็นเด็กในอุปถัมภ์ของที่บ้าน รู้ถึงไหนอายไปถึงนั่น แบบนี้ได้เป็นขี้ปากชาวบ้านแน่

เธอเคยไปทานข้าวกับคุณท่านและเขาพร้อมกัน อีกทั้งคนอื่นๆ มากมาย เขาก็แนะนำกับคนในนั้นว่าเธอเป็นเด็กของที่บ้าน ส่วนเขาเป็นผู้ปกครอง แต่วันนี้จะมาทำเป็นอย่างอื่นเกินเลย เธอไม่อยากฟังคำนินทาของใคร

"กล้าทำสีหน้าแบบนั้นใส่ฉันได้ยังไงนารา" เขาไม่ชอบที่นาราดูปีกกล้าขาแข็งใส่เขา

"แล้วผู้ปกครองที่ไหนที่จะมาทำกับลูกตัวเองแบบนี้คะ!" นารากระชากเสียงใส่

"เธอก็รู้ว่ามันไม่ใช่แบบนั้น นั่นแค่ในนาม เธอคงไม่คิดว่าเราสองคนเป็นพ่อลูกกันจริงๆ หรอกนะ อีกอย่างฉันเพิ่งสามสิบห้ายังหนุ่มยังแน่น ใครจะมาคิดว่าเธอเป็นลูกฉันจริงๆ บ้าแล้ว"

ว่าแล้วเขาก็กระทุ้งตรงนั้นใส่อีกคนแรงๆ เพื่อจะทำโทษคนที่ต่อปากต่อคำ จนนาราหน้ามุ่ยเพราะความจุกและเจ็บ

"ฉันจะมีลูกโตทันใช้ขนาดนี้ได้ยังไงกันคิดบ้าง ยกเว้นเมีย!" เคนเอ่ยเสียงเข้มปนหงุดหงิด

คำว่าเมียที่ออกจากปากของเขาทำเอาใบหน้าสวยหวานเห่อร้อน ทางที่ดีเธอควรให้เขาจูบอย่างพึงพอใจแล้วรีบออกไปจากห้องแห่งนี้เสียที คราวหลังถ้าไม่เจอเขาที่ด้านล่าง เธอจะไม่เจียดตัวเดินเข้าใกล้แน่นอน เขามันร้ายที่สุด!

"ว่าไง ยอมแล้วเหรอ" เมื่อเห็นอีกคนเลิกต่อต้านแล้ว เขาจึงไม่ได้กำรอบแขนเธอแน่นอย่างตอนแรก นาราเองก็ไม่ขัดขืน

"ไม่ยอมได้ด้วยเหรอคะ" นารามองอีกฝ่ายอย่างท้าทาย

"ช่างต่อปากต่อคำดีจริง"

"เพราะคุณไงคะที่ทำให้นาราเป็นแบบนี้" เมื่อก่อนเธอก็เคารพเขาแหละ แต่เขาก็เอาแต่ใจตัวเองเกินไปไง อะไรๆ ก็จะให้เธอยอม

"ฉันทำอะไรให้"

"ก็ทำอย่างนี้ไงคะ"

"อย่างไหน อย่างนี้เหรอ" แล้วเคนก็ขยับแก่นกายอันปวดหนึบอีกรอบ ว่าจะแกล้งอีกคนเล่นแต่กลายเป็นตัวเองทรมานแทน ความแข็งขืนแนบชิดถูไถความชุ่มฉ่ำเปียกแฉะออกมาจนเขาสัมผัสได้ ข้างนอกเสียวขนาดไหน ไม่อยากคิดเลยหากได้เข้าไป

"อื้อ คะ..คุณเคน.." ลมหายใจเธอกลับมาติดขัดอีกครั้ง นาราสัมผัสได้ว่าด้านล่างของตัวเองมีของเหลวไหลออกมาไม่หยุด บ้ามาก! บ้าที่ไปรู้สึกกับเขาอย่างนั้น

"มันเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายกับผู้หญิงนารา.." เคนบอกน้ำเสียงแหบพร่าอย่างรู้ทัน กายเขาเริ่มสั่นไหวเล็กน้อยเมื่อต้องควบคุมอะไรบางอย่างนานเกินไป

"ตะ..แต่คุณก็ไม่ควรทำตัวรุ่มร่ามกับเด็กในปกครองของตัวเองอย่างนี้นะคะคุณเคน" นาราเผลอหลับตาพริ้มลงแล้วปรือตาขึ้นมาใหม่

"จะไปฝึกงานกี่เดือน" เคนที่ขี้เกียจต่อปากต่อคำถามอย่างอื่น

"สี่ค่ะ"

"อืม" พยักหน้ารับพร้อมกับปากที่ก้มลงประกบบนริมฝีปากเรียวเล็กจนนาราตาโต ก่อนจะหลับตาพริ้มลงเมื่อลิ้นร้อนของเขาค่อยๆ สอดแทรกเข้ามาด้านในจนเธอไม่สามารถต้านทานเอาไว้ได้

เขาจูบเก่ง นุ่มนวล เธอถึงคล้อยตาม

ถึงสมองจะทักท้วงว่ามันต้องการให้เขาหยุด พอแล้ว แต่กลับวาบหวามเองเสียอย่างนั้น

พอได้สติว่าอะไรผิดอะไรถูกก็เริ่มดิ้นขัดขืน ทักท้วงอู้อี้ในริมฝีปากจนอีกฝ่ายผละออก เธอรีบโกยอากาศเข้าปอดเหมือนจะขาดอากาศหายใจ เห็นท่าทางของอีกฝ่ายที่หัวเราะกลับมาก็ทำหน้าบึ้ง

"พอแล้วนะคะ" แค่เผลอไผลไปรู้สึกก็ว่าบ้าแล้ว

"เมื่อกี้ฉันถูกขัดจังหวะนี่" เขาเริ่มจะติดใจริมฝีปากอวบอิ่มแสนหวานเสียแล้วสิจนอยากชิมอีกครั้ง

"แต่คุณทำไปแล้วนะคะ" นาราหน้ามุ่ย ได้คืบจะเอาศอก

"สี่เดือนก็สี่ที"

"บ้าแล้วค่ะ พอแล้ว นาราง่วง..อ๊ะ! คุณเคน! หยุดนะคะ!" นอกจากเขาไม่ฟังเธอแล้วยังขยับส่วนด้านล่างของเขาขึ้นลงอีกครั้ง แล้วคราวนี้คือมันถี่มาก

"อื้อออ!"

"อย่าขัดขืนสินารา งั้นไม่ให้ไปนะ" เคนบอกเสียงสั่นสะท้าน เขาจะทน..ไม่ไหวแล้ว

"พะ..พอ.." คราวนี้นาราห้ามเขาน้ำเสียงขาดห้วง ลมหายใจติดขัด เหมือนเธอเองก็ต้องการเหมือนกัน สมองตีรวนกันไปหมด

"พออะไรนารา ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย เสื้อผ้าเธอก็อยู่ครบ กางเกงฉันก็อยู่ครบ ฉันยังไม่ได้ลุกล้ำเข้าไปด้านในเลย" ขนาดมีเสื้อผ้าขวางกั้นยังให้ความรู้สึกนุ่มนิ่มขนาดนี้เลย

แต่เขาทำให้เธอเปียกที่ตรงนั้นอยากจะบอกนัก!

"อ้า.." เป็นเคนที่อดใจไม่ไหวเปล่งเสียงคำรามออกมา ขยับเอวสอบเร็วขึ้นจนคนที่ต่อต้านเผยอปากครางตาม แนบชิดกันขนาดนี้มันไม่มีทางที่จะไม่รู้สึก

"อื้อคุณเคนหยุดนะคะ พะ..พอแล้ว" เธอเสียวจะตายอยู่แล้วบ้าจริง

แต่เขาไม่ฟังเธอเลย จนตัวของเธอตอนนี้ถูกไถไปกับที่นอนตามแรงกระแทก เธอไม่ได้เจ็บ ไม่ได้ปวด แต่มันเสียวซ่าน อายที่จะพูดออกมา

"อ้า จะเสร็จแล้วนารา" เขากัดฟันทนเมื่อรู้ตัวว่าอีกนิดกำลังจะปลดปล่อยออกมา "อ้าาาา!!!" เคนเคลื่อนไหวต่ออีกสองสามครั้ง

ความอุ่นร้อนเกิดขึ้นที่เนินเนื้อและกลางหว่างขา ทำให้นาราได้สติและรับรู้ได้ว่าเขาทำกางเกงในของเธอเปียก แถมมันยังอุ่นเข้ามาถึงด้านใน

"คุณเคน!" นาราหน้ามุ่ยใส่เขา

"สบายตัวจังเลย" เคนยกยิ้มมุมปากพลางยักคิ้วใส่ ก่อนจะก้มลงไปจูบซ้ำที่ริมฝีปากเนียนนุ่ม จากที่หงุดหงิดกับอีกคนกลับได้ผ่อนคลายเฉย

ยอมถอยออกมาปล่อยให้เด็กน้อยในปกครองตัวเองเป็นอิสระ มองน้ำรักที่ทำให้เห็นกลีบอวบอูมเด่นชัดออกมาเมื่อความเปียกแฉะทำงาน

ชั้นในตัวบางสีขาวทำให้เขาเห็นรอยแยกเป็นสีชมพู ความเรียบของผ้าที่เธอสวมใส่เดาได้ไม่ยากว่าของลับด้านในของบุคคลนี้คงไร้เส้นขนเป็นอย่างแน่

เอื้อมมือไปหยิบเอาทิชชูมาซับออกให้ก่อนจะถลาตัวลงไปยืนอยู่ตรงปลายเตียง ก้มลงมองกางเกงนอนของตัวเองที่เป็นคราบเปียกแฉะยาวลงไปเป็นวงกว้างก่อนจะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า

นารามองตามหลังอีกฝ่ายจนกระทั่งเห็นเขาเปิดตู้เสื้อผ้าออก แทบเบือนหน้าไปอีกทางไม่ทันเมื่อเขาแก้กางเกงออกต่อหน้าของเธอ ทำให้เห็นกล้ามเนื้อที่บั้นท้ายของเขาเต็มสองตา!

อยากก่นด่าเขานัก แต่กลัวเขาจะรู้ว่าเธอมองตามจึงได้ทำเป็นนิ่งเฉย จนกระทั่งความอบอุ่นแตะลงที่แขนเรียว นาราจึงหันกลับมามอง พร้อมทั้งเขาที่รั้งเธอให้ลุกขึ้นนั่ง

"อาบน้ำใหม่ หรือเปลี่ยนแค่กางเกงในก็ได้ เดี๋ยวไม่สบายตัว แต่ปกติใส่นอนด้วยเหรอ" คนถามเอ่ยหน้าตาเฉยราวไม่รู้จักผิดอะไร

นาราถลึงตาใส่เขาที่อีกฝ่ายจาบจ้วง เหมือนจะหวังดี แต่เมื่อกี้ก็โกยเอาผลประโยชน์จากตัวเธอ

"นี่ผู้ปกครอง" เคนบอกยิ้มๆ วางมือลงบนหัวทุยแล้วยีเบาๆ ปรามไม่ให้นาราทำแบบนั้นใส่เขาอีก

"แล้วสรุปคุณจะอนุญาตให้นาราไปฝึกงานได้แล้วใช่ไหมคะ" คราวนี้อยากถามเขาให้แน่ใจ การกระทำที่เธอไม่สามารถต่อต้านได้ ยิ่งทำให้อยากไปจากเขาเร็วๆ เลย

"อืม ฉันอนุญาต"