Chapter 37
Rosalie POV
HANGGANG sa makalabas kami sa elevator, magkahawak–kamay kaming naglalakad papalapit sa exit ng building, naramdamam ko ang mga mata ng ilang empleyado na nakatingin sa amin, ngunit wala na akong pakialam. Ang mahalaga sa akin ay tanging si Rune na lamang.
Pakiramdam ko'y tila nag–iba ang paligid; mas maliwanag, mas magaan, at mas makulay. Ang simpleng paghawak ni Rune sa kamay ko ay nagbibigay ng kakaibang lakas ng loob at kumpiyansa sa akin.
Paglabas namin ng building, naramdaman ko ang hangin at ang sikat ng araw na tumama sa aking mukha. Tumigil kami saglit upang hintayin ang sasakyan niya. Nagkatinginan kami, parehong may ngiti sa aming mga labi.
"Matutuwa ang kambal kapag nakita ka nila. Gusto ka sanang puntahan ng kambal kanina pero sabi ko 'wag kang dist
