Chapter 49
Rosalie POV
DAHIL hindi niya ako napilit na umuwi sa mansiyon, pinili niyang manatili sa akin at nag–volunteer siyang ipaayos ang mga nasira sa bahay. With the help our neighbor at mga bodyguard niya, parang sa isang kisap–mata naayos agad ang mga nasira bago tuluyang kainin ng dilim ang haring araw.
Pagkatapos naming maayos ang bahay, nagpasya kaming magpahinga sa labas. Sa kabila ng simpleng pamumuhay dito sa squatter, may kakaibang katahimikan ngayon sa paligid.
Hindi ko alam kung anong mayroon sa presensiya ni Rune parang nagkaroon yata ng panandaliang kapayapaan. Ang tanging maririnig ang mahinang tawanan mula sa mga nagiinuman sa tindahan.
"Thank you," sabi ko sa kanya, habang nakaupo kami sa lumang upuan.
Ngumiti siya, tila ba ang lahat ng pagod sa buong araw ay naw
