Isla El Mundo: Liwanag at Dilim

Kabanata Seven

Stacey`s POV

Ang aga-aga pa pero dilat na dilat pa rin ang mga mata ko. Hindi ako nakatulog kagabi kaiisip kay Mr. El Mundo. I kept thinking what on Earth happened to him bakit ganyan siya kagabi.

“Maybe because he was drunk last night?” Amoy na amoy ko ang alak sa kanyang hininga kagabi noong lumpit siya sa akin. Ang pointless kapag iyon na lang ang nasa isip ko buong araw. I still have lot of things to do.

Bumangon na ako at nag-ready para mag-breakfast. Actually, it`s still six in the morning and I badly want to stay in bed for one more hour pero bigla akong nagutom. I have to eat and leave the hotel, gusto kong maglibot-libot hanggang makita ko lahat ng meron sa isla.

“Excuse me. Have you seen Sarah?” I asked one of the waitress as I paid fro my meal. Hindi ko alam kung kanino pwedeng magtanong kung nasaan si Sarah. I have to talk to her.

“Yung anak po ba ni Mang Tonyo ang tinutukoy niyo, Ma`am?” tanong ng waitress.

“Oo. Nandito na ba siya sa hotel o wala pa?” Maaga pa kasi kaya baka hindi pa siya pumunta rito.

“Mamayang eight o`clock pa po siya pupunta rito,” sagot ng waitress.

Naisip kong puntahan na lang siya sa bahay nila habang maaga pa. Baka kasi busy siya mamaya kapag nakarating na siya rito sa resort. “Malayo ba rito ang bahay nila?” tanong ko.

“Opo, Ma`am. Kailagan niyo pa pong sumakay ng tricycle bago kayo makarating doon,” paliwanag pa niya.

I never tried riding on a tricycle but I think it`s fun. “Saan ba ako makakahanap ng tricycle?” I asked. Hindi ko alamkung saan pumaparada rito yung mga tricycle pero madami akong nakikitang tricycle dito sa isla. I think it`s the most convenient rides here kasi wala pa akong nakitang kote simula noong umapak ako rito.

“Maghintay ka na lang po sa labas ng hotel, may mga tricycle pong pumuputa rito sa resort para maghintay ng pasahero,” aniya.

“Gano`n ba? Maghintay na lang ako sa baba ng masasakyan ko papunta s bahay nila Mang Tonyo.” Sana alam ng driver kung saan yung bahay nila Mang Tonyo dahil hindi ko pa alam kung saan.

Umalis na yung waitress na kinausap ko kaya umalis na rin ako. Pupuntahan ko si Sarah at kakausapin bago pa siya makarating dito sa resort. Ang problema ngayon ay wala akong mahagilap na tricycle sa paligid. I don`t want to wait as much as possible.

Nagsimula na akong mainis noong wala pang tricycle na dumadaan dito sa kinatatayuan ko. Ilang minuto na ang nakalipas. Hindi ko naman pwedeng lakarin dahil malayo daw dito yung bahya nila Mang Tonyo and besides that, hindi ko alam kung asan ang bahay nila.

“Ugh!” Malakas kong pinadyak ang aking mga paa dahil sa inis. Babalik sana ako sa loob ng hotel noong narinig kong may bumusina. Lumingon ako para hanapin kung saan galing ang narinig kong busina at nakita ko si Mr. El Mundo na nakasakay sa kotse.

Hindi na nakakagulat bakit may dala siyang kotse dahil siya ang may-ari ng islang ito. He`s rich and he can do whatever he wants.

“Kanina ka pa nakatayo rito. Are you going somewhere?” rinig kong tanong niya noong dumungaw siya sa bintana ng sasakyan.

I rolled my eyes. “Wala akong pupuntahan. Masama bang tumayo rito?” pagtataray ko.

“I know you`re going somewhere. Sumakay ka na kung ayaw mong maghintay dito hanggang bukas. Walang tricycle na mamamasada ngayong araw,” giit niya.

Tumaas ang kilay ko sa sinabi niya. “At bakit naman walang tricycle ngayon? Ayaw ba nilang maghanap-buhay?”

“Mas importante ang okasyon ngayong araw kumpara sa pamamasada. I`m leaving so, if you still value your pride then wait until tomorrow,” seryosong sambit niya.

Pinaandar na niya ang kanyang kotse at ready nang umalis noong nagsalita ako. “Fine! Makikisakay ako.”

“Bilisan mo kasi makikisakay ka lang,” sarkastikong sambit niya. Tumaas na naman ang blood pressure ko dahil lang sa sinabi niya. Kung hindi ko lang kailangan ng masasakyan ngayon, hinding-hindi ako sasakay sa kotse ng masungit sa `to.

“Eto na nga po, oh. Nakasakay na po ako,” inis na giit ko.

“Seatbelt mo,” aniya habang nakatingin sa harapan. Mabilis kong kinabit ang seatbelt bago kami umalis. Walang nagsasalita sa amin habang nagmamaneho siya. Ayoko siyang kausapin pero kailangan kong tanungin kung saan siya pupunta.

I cleared my throat. “Saan ka pupunta?” I managed to ask.

“Sa bahay nila Mang Tonyo,” maikling sagot niya.

“Really? Pupunta rin ako doon para kausapin so Sarah,” ani ko. Gusto ko sana g sabihin na pupuntahan ko si Sarah para tanungin bakit ka ganyan kagabi, Mr. El Mundo.

“Alright.” Iyan lang ang sinagot niya tapos tumahimik ulit kaming dalawa.

Hindi ko naman siya pwedeng kausapin nang kausapin hanggang makarating kami doon sa bahay nila Mang Tonyo. Sabi pala ni Mr. El Mundo na may importanteng okasyon ngayon, I wonder what is it?

“Ahm... You mentioned kanina yung okasyon na gaganapin ngayon. I just want to ask what is it?” I asked.

“Pista nila rito ngayon kaya walang namamasada,” sagot naman niya. Tumango lang ako at hindi na ulit nagsalita.

Binaling ko na lang ang atensyon ko sa labas at tahimik na inaalala ang nangyari kagabi. Seriously, hindi ko inexpect na may side palang ganyan si Mr. El Mundo. Akala ko business lang at pagpapayaman ang inaatupag niya but damn, this man surely knows how to tease.

I know he was teasing me last night, hindi na ako bata para hindi iyon mapansin. I know those kind of gestures and I'm aware of what can happen next. I was stunned last night because I wasn't expecting it but if he'll do it next time, I won't just stand idly. Kaya ko rin naman siyang sabayan, I'll show him what I'm capable of next time.

Hindi lang ako si Snow, I'm Stacey Snow Rodriguez at pinalaki ako ng nanay ko para hindi maging submissive sa mga lalaki. My mom would always remind me to take control and don't let anyone look down on me. Sinusubukan kong itago ang hindi magandang asal ko noong napadpad ako rito sa isla dahil mabait ang mga tao rito. They deserve to be respected.

“Why are you here? For vacation? Or to escape from something or someone?” I froze when Mr. El Mundo said that. Rinig ko ang malakas na pintig ng puso ko dahil sa kaba.

“For fun,” I replied. Muntikan pa nga akong mautal noong sumagot ako. Kinakabahan talaga ako baka may alam siya bakit ako nandito.

Alam kaya niya? Pero imposible naman yata iyon unless he's friends with my parents. No, it's impossible din kasi kakakilala ko lang kay Mr. El Mundo noong pumunta ako rito, hindi yata niya kilala sila mommy. I just have to relax and make him believe in everything I say.

“I just graduated from college this month kaya I have to relax muna before facing my responsibilities,” I added. Gosh, please believe me.

He just nodded and looked away. “Hmm...”

I'm glad he didn't ask any more question. Mas gugustuhin ko pa yung tahimik lang kaming dalawa kaysa sa naman sa magtatanong siya tungkol sa personal life ko. Hindi nila pwedeng malaman ang totoo kong pangalan and hindi naman ako importanteng tao para alamin niya ang lahat tungkol sa'kin.

“Sakura and vanilla?” he suddenly muttered.

“What?” naguguluhang tanong ko. Hindi ko kasi gets yung sinabi niya.

I saw him shrugged. “You smell like a mixture of sakura and vanilla,” he reiterated.

“Ohh. That's my perfume,” I answered.

I got my perfume from A&S Glow and Go, Aeryl's business. May pangalan ako sa perfume line niya where in they mixed two of my favorite scents and named it after me, Stacey. That was her surprise gift to me last year on my birthday. Ghad, I miss her so much.

“I thought it's your shampoo,” he murmured.

I unconsciously smelled my hair and yes, he's right. “Yup. My shampoo has the same scent like my perfume,” I said.

Ayaw ba niya sa amoy ko? Nakabukas kasi yung bintana ng sasakyan tapos medyo mahangin din kaya baka napupunta sa kanya ang amoy ko.

“Should I close the window?” I asked.

“Don't. Just leave it open for now,” he replied with his eyes fixed on the road.

“Okay.”

Ilang minuto pang katahimikan ang nakalipas noong tumigil ang sasakyan. Nilingon ko si Mr. El Mundo at kita ko siyang napapikit habang sinasabunutan ang kanyang buhok.

“Bakit tayo tumigil dito?” tanong ko.

“Bumaba ka muna. I have to check the car, may sira yata,” aniya.

“Ano?!” gulat na sambit ko. Walang bahay na malapit dito tapos paano na lang kung may sira talaga yung sasakyan?

“Just do what I said,” giit pa niya.

“Fine.” Binuksan ko na ang pinto ng sasakyan para bumaba pero agad ko itong sinara at tumingin kay Mr. El Mundo.

“Why?” he asked.

“Ayokong bumaba kasi may putik,” mahinang sambit ko.

Napapikit na lang si Mr. El Mundo dahil sa inis. Alam kong nagtitimpi siya ng inis sa kaartehan ko pero hindi ako pwedeng bumaba sa may putik dahil naka-heels ako.

“Fine. Alam mo naman sigurong magmaneho?" inis na tanong niya. Tumango na lang ako bilang sagot. ”Come here. Ikaw muna ang magmaneho habang tinutulak ko `tong sasakyan,“ dagdag pa niya.

”Seriously? Hindi ba pwedeng bumaba ka muna tsaka ako papalit dyan sa driver's seat?“ Ayokong magdikit na naman kaming dalawa. It makes me nervous and uneasy and I don't like it.

He suddenly gave me a death glare before he hissed. ”Hindi mo ba nakikita yung daan? Wala tayo sa patad kaya aatras `tong sasakyan kapag bumaba muna ako.“

”Oo na. Tumabi ka muna, bilis!“ Sinabihan ko muna siyang tumabi bago lumapit sa driver's seat. Dikit na dikit ang katawan naming dalawa dahil maliit lang ang space tapos nahihirapan pang makalabas si Mr. El Mundo.

”Step on the brake,“ utos niya sa akin.

Maingat ko namang inapakan yung preno pero biglang umatras yung sasakyan kaya napaupo ako sa lap ni Mr. El Mundo. Nakaupo ako sa lap niya tapos yung dalawang kamay niya ay nakahawak sa beywang ko. Nagulat din yata siya sa pag-atras ng sasakyan. Gulat na gulat ko siyang nilingon para magpa-sorry pero agad akong nagsisi. He was freaking clenching his jaw and hindi ko alam kung dahil ba iyon sa inis o ano.

”f**k!“ malakas na mura niya.

”I'm sorry, okay? Naka-heels kasi ako kaya hindi ko maapakan ng husto yung preno,“ depensa ko naman.

”Just stop moving, will you? Tumayo ka muna para makababa na ako, damn it,“ aniya.

Inis akong tumayo pero hindi yung talagang tayo. I just leaned closer to the stiring wheel to make a distance between us so he can get out of the car.

”Putanginang inang buhay `to. Damn it!“ mura ni Mr. El Mundo noong nakalabas na siya sa kotse. ”Apakan mo muna nang mabuti yung preno but you have to drive when I say so,“ dagdag pa niya.

I just gave him a nod because I'm still processing what happened happened earlier. We were so close tapos napaupo pa ako sa lap niya.

”Drive!“ rinig kong sigaw ni Mr. El Mundo mula sa likod. He was pushing the car that's why I drove it away from the muddy part of the street.

”Lipat ka na sa passenger's seat,“ aniya noong nakabalik na siya. Tahimik akong lumipat sa passenger's seat tapos siya na ang nagmaneho.

Tuliro pa rin talaga ako, hindi ako maka-get over dahil kanina. That was so intimate, gosh! Busy ako sa kaiisip sa nangyari kanina noong tumigil na naman ang sasakyan.

”f**k! I'm so done!“ malakas na hiyaw ni Mr. El Mundo.

”Whta happened, Mr. El Mundo?“ tanong ko.

Huminga muna siya ng malalim at tumingin sa akin. ”Don't call me Mr. El Mundo. Zachary ang pangalan ko kaya Zach na lang. Noong isang araw pa ako nagtitimpi sa pagtawag mo sa akin ng Mr. El Mundo.“

He didn't tell me agad na ayaw pala niya kapag tinatawag siyang Mr. El Mundo. Ayaw ko rin naman siyang tawaging Mr. El Mundo everytime pero hindi kasi kami close para tawagin siya sa first name niya. Since siya naman ang nag-initiate then, okay.

”Okay,“ maikling sambit ko.