บทที่ 4 I told พระแม่ลักษมี about you ... (2)
1444 Words
สองแสบกอดบิดาแน่นทำให้คนความจำเสื่อมยิ้มไม่หุบ สวนทางกับน้ำปั่นที่กำลังเท้าสะเอวมองสามพ่อลูกด้วยความโมโห น่าตีให้เนื้อลายทั้งพ่อทั้งลูกเลย โดยเฉพาะเจ้าสองก้อนที่กำลังจ้องมองเธอพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
แล้วแม่จะทำอะไรได้ในเมื่อเงินไม่ใช่ของตัวเอง อยากซื้อก็ซื้อของมาค่อยคิดกันอีกทีว่าจะเอาไปเก็บไว้ที่ไหน
“งั้นก็เอาที่พ่อลูกสบายใจ น้ำไม่ยุ่งด้วยแล้ว” น้ำปั่นทิ้งตัวลงบนโซฟาก่อนจะเอาโทรศัพท์ออกมาหาฤกษ์งามยามดี เธอจะไปไหว้พระแม่ลักษมีตามคำแนะนำของเพื่อนชายใจหญิงอย่างพอล
ปัญหาคือใครจะดูแลลูกชายฝาแฝด หากจะให้กระเตงซ้ายกระเตงขวาพาไปด้วยก็คงไม่สะดวกนัก
คนอยากได้พ่อของลูกมาเป็นสามีขบคิดอย่างหนัก ทำอย่างไรถึงจะได้ทั้งตัวและหัวใจของคินน์ ตัวเคยได้แล้วทว่าหัวใจยังไม่ได้
เธอเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อนซี้ ทางนั้นบอกให้ไปไหว้พระแม่ลักษมี หลายคนประสบความสำเร็จเพราะการมู หรือ มูเตลู
ต้องมูเท่านั้นถึงจะได้ผู้ เอาวะทำก็ทำไม่เสียหาย เผื่อพระแม่จะเห็นใจเธอ ช่วยดลบันดาลให้คินน์มารักมาหลงจนโงหัวไม่ขึ้น ในเมื่อทำดีแล้วเขาไม่รับรักก็ต้องให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ท่านช่วย
“คุณคินน์คะ ถ้าน้ำจะรบกวนอะไรสักหน่อยจะได้ไหม”
ไม่มีเวลาแล้ว หลังจากคุยกับคุณหมอเธอก็รู้เลยว่าต้องรีบลงมือ ปล่อยไว้นานยิ่งไม่ดีเพราะคินน์อาการดีขึ้นไม่น้อยอีกไม่นานอาจจะจำทุกอย่างได้
“มีเรื่องอะไร ถ้าช่วยได้ผมจะช่วย” ตอบกลับราวกับคนใจดี คินน์หรี่ตาจับผิดแม่ของลูกที่ดูลุกลี้ลุกลนเหมือนคนจะไปทำความผิด
“คือน้ำจะออกไปทำธุระแป๊บค่ะ ฝากเจ้าแฝดไว้สักชั่วโมงจะได้ไหม”
ใครจะดูแลลูกได้ดีไปกว่าพ่อของลูก สถานที่บูชาพระแม่อยู่ไม่ไกลใช้เวลาชั่วโมงเดียวก็เสร็จ เธอต้องไปไหว้วันนี้เลย
เด็กแฝดรีบเงยหน้ามองแม่ทันทีหลังจากได้ยินแม่บอกว่าจะไปทำธุระ สองหนุ่มน้อยเข้าใจว่าธุระคือออกไปเที่ยว
“แม่จ๋าจะไปไหนคับ พี่ลูกไปด้วย”
“น้องจั๊มไปด้วย”
“แม่จะไปทำธุระ หนูสองคนอยู่กับพ่อก่อนนะครับ เดี๋ยวอาอัคก็มา”
อัครนัยส่งข้อความมาบอกว่าไม่เกินสิบห้านาทีจะเดินทางมาถึง เธอกับคุณหนูน้อยทั้งสองคนต้องการอะไรไหมเขาจะซื้อขึ้นมาให้เอง
เด็กแฝดลังเลเล็กน้อย มือป้อมเอาขึ้นมาเคาะศีรษะทำเป็นคิด สีหน้าจริงจังประหนึ่งเป็นเรื่องสำคัญของชีวิตวัยรุ่นฟันน้ำนม
คินน์ปล่อยให้ลูกชายเป็นคนตัดสินใจ นั่งมองสองพี่น้องปรึกษากันด้วยรอยยิ้มเอ็นดู
โธ่ตัวสูงเท่าลูกหมาทำมาเป็นปรึกษากันแก่แดดไม่น้อยเลยไอ้ตูดหมึกของพ่อ
“พี่ลูกเอาไง”
“น้องจั๊มเอาไง”
“พี่ลูกจะอยู่กับพ่อจ๋า”
“โอเค น้องจั๊มอยู่กับพ่อจ๋าด้วย”
“แม่ไปไม่นาน หนูสองคนอยู่กับพ่อจ๋าที่นี่นะครับ”
“คับ” / “คับ” สองพี่น้องตอบพร้อมกันทำให้คุณแม่ยิ้มชื่นใจ บทจะไม่งอแงก็ง่าย บทจะเอาแต่ใจก็ร้องไห้ไม่หยุด บางครั้งเธอก็ไม่เข้าใจวัยทองของลูกเลย
“คุณจะไปไหน ทำไมดูมีลับลมคมใน จะไปทำอะไรผิดรึเปล่า”
“เปล๊า ไม่มีอะไรค่ะ ธุระส่วนตัวจริงๆ”
หญิงสาวปฏิเสธเสียงสูงส่ายหน้าไปมา เกิดหลุดปากบอกชายหนุ่มว่าตนเองจะไปไหนมีหวังโดนด่า ประจวบเหมาะกับอัครนัยมาถึงพอดี
เธอจึงรีบออกไปปล่อยให้คินน์เป็นฝ่ายดูแลลูกชายแทน
โรงพยาบาลที่คินน์รักษาตัวกับจุดไหว้พระแม่ลักษมีอยู่ไม่ไกลกันมาก นั่งรถไฟฟ้าครู่เดียวก็ถึง
น้ำปั่นไม่อยากรอฤกษ์รอยาม เอาเวลาสะดวกดีกว่ายิ่งเร็วยิ่งดี เพราะยิ่งเวลาผ่านไปความทรงจำของคินน์จะค่อยๆ กลับมา เธอชะล่าใจไม่ได้อีกแล้ว
“เป็นไงบ้างหล่อน ไปไหว้มารึยัง”
บังเอิญมากที่เพื่อนซี้ของน้ำปั่นมาทำธุระจึงได้นัดเจอกัน พอลไม่ได้เจอน้ำปั่นมาหลายปีแต่ก็ยังติดต่อกันไม่เคยขาด เวลามีปัญหาชีวิตทั้งคู่มักจะปรึกษากันเสมอ
“ฉันเพิ่งมาถึงเอง แล้วแกมาทำอะไรแถวนี้ ว่าแต่ทำไมแกหล่อขึ้นเยอะเลย”
“ว้ายยย ตบปากเลย สวยขึ้นต่างหาก ผู้นัด แต่โดนเท เซ็งงง”
“งั้นก็ไปไหว้พระแม่ด้วยกันเลยไหม”
“ก็ดี คราวนี้ฉันจะขอแบบหล่อล่ำ น่ากินทั้งวันทั้งคืนคอยดู”
“เลิกเพ้อแล้วรีบไป ฉันต้องรีบกลับ ทิ้งลูกให้คุณคินน์ดูแล”
“ไปสิ เดี๋ยวแกทำตามฉัน รับรอง ผัวรักผัวหลง”
พอลเป็นเพื่อนสนิทของน้ำปั่น รูปร่างหน้าตาดีเพราะเป็นลูกครึ่งไทยเกาหลี เวลาอยู่กับครอบครัวเขาจะเป็นผู้ชายแท้แมนร้อยเปอร์เซ็นต์ ทว่าพออยู่กับเพื่อนจะกลายร่างเป็นพอลลี่ ถ้าคนไม่รู้จะคิดว่าพอลคือแฟนของน้ำปั่น
สองเพื่อนซี้มายืนต่อหน้าพระแม่ลักษมีเรียบร้อยก็ไม่รอช้าที่จะเอามือขึ้นมาพนม ขอในสิ่งที่ตนเองต้องการโดยเฉพาะเรื่องความรัก พอลทำปากขมุบขมิบท่องคาถาตามที่ไปศึกษามาตามต่อด้วยประโยคสุดฮิต
I told พระแม่ลักษมี about you ...
ส่วนน้ำปั่นตั้งจิตอธิษฐานขอให้คินน์คือเนื้อคู่ของตนเอง เธอรักเขาอยากให้เขารักตอบ พระแม่ไม่ต้องลำบากไปหาเนื้อคู่มาให้แต่ช่วยดลบันดาลใจชายหนุ่มให้หันกลับมารักเธอก็พอ ขอแค่นี้แหละไม่ขออะไรมาก
พอลกับน้ำปั่นพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่าบอกในสิ่งที่ตนเองขอ เหมือนกลัวว่าพระแม่จะไม่รับรู้ โดยเฉพาะน้ำปั่นที่บอกพระแม่อย่างชัดเจน ผู้ชายที่ต้องการชื่อ คินน์ คิริฮาระ ฮาร์คินสัน เป็นลูกเต้าเหล่าใคร อายุเท่าไร ทำงานอะไร ปัจจุบันมีลูกสองคน แม่ของลูกก็คือเธอเอง นางสาวน้ำปั่น งานดี
“สาธุ” / “สาธุ” สองเพื่อนซี้เอ่ยพร้อมกัน แววตาเต็มไปด้วยความหวัง น้ำปั่นยังไม่ทันจะก้าวเท้าออกไปไกล โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาเป็นข้อความของคินน์
“กรี๊ดดด ได้ผลแล้วอะแก” หญิงสาวเกือบจะกระโดดตัวลอย หันไปกระซิบบอกเพื่อนชายแต่ใจหญิงด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ร้อยวันพันปีคินน์แทบไม่เคยส่งข้อความมาหาเธอเลย
“อะไรยะ ใครส่งอะไรมา ทำไมหน้าบานขนาดนี้ฮะหล่อน”
พอลชะโงกหน้ามองโทรศัพท์ของเพื่อนแต่กลับมองอะไรไม่เห็นเพราะน้ำปั่นดันติดฟิล์มกันเสือกไว้
“ผัวไลน์มาตาม ปังไม่ไหวแล้วแก ผัวไม่เคยพิมพ์แบบนี้ ดูสิ”
เพื่อนสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นรีบยื่นโทรศัพท์ให้พอลดู ข้อความของคินน์ส่งมาถามว่า น้ำปั่นจะกลับมาตอนไหน กลับได้หรือยัง ทำไมไปนาน รัวมาเป็นชุด
“เลิศเลอเพอร์เฟกต์ เออแล้วตกลงคุณคินน์อาการเป็นไง ฉันก็มัวแต่ยุ่งลืมถามเลย โอเคยัง”
“ยังจำอะไรไม่ได้เหมือนเดิม แต่ก็ดีฉันจะได้หลอกไปจดทะเบียนง่ายๆ หน่อย ขนาดความจำเสื่อมนะ นางยังใจร้ายกับฉันเหมือนเดิม”
“แกไม่กลัวความแตกเหรอ ถ้านางจำได้ เรื่องใหญ่เลยนะ”
“ถึงตอนนั้นฉันก็มีลูกคนที่สามให้นางแล้ว นางไม่ใจร้ายกับแม่ของลูกหรอก”
“มั่นใจขนาดนั้นเชียว”
“ล้านเปอร์เซ็นต์”
“ค่าาา งั้นก็จัดไปค่ะสาว มาถึงขั้นนี้แล้วลุยอย่างเดียว”
น้ำปั่นพยักหน้าจริงจังยังไงก็จะไม่ยอมเปลี่ยนความคิด สองเพื่อนซี้กอดลากันเสร็จก็แยกย้าย หญิงสาวมาถึงโรงพยาบาลกำลังจะก้าวขาเดินไปทางที่มีลิฟต์แต่กลับมีใครบางคนมาขวางทางเอาไว้เสียก่อน
“เอ่อ ขอโทษนะคะขอทางหน่อย”
“นี่เหรอน้ำปั่นแฟนของพี่คินน์”
“คุณเป็นใคร รู้จักฉันด้วยเหรอคะ”
“ฉันชื่อมิลินเป็นคู่หมั้นของพี่คินน์”
“คู่หมั้น!”
“ยินดีที่ได้รู้จัก ยัยตัวสำรอง”
- Writer
